Bloemen op een begrafenis, op een graf?

[JeeWee]

'Geen bloemen' staat er vaakl onder een rouwadvertentie of rouwkaart in onze gezindte.
Daar doen we kennelijk niet aan, terwijl dit buiten onze kringen, ook in christelijke kringen vaak heel gewoon is.
Zelfs de voorkeur van de overledene wordt soms aangegeven: "zij hield van witte rozen".

Bij begrafenissen van beroemdheden en hoogwaardigheidsbekleders ontkom je er al helemaal niet aan.
Maar ook bij gewone stervelingen ligt de kist vaak bezaaid met bloemen.
Of juist helemaal niet...

Wat moeten we hier mee? Gaan we daar te moeilijk mee om?

[Jo'tje]

Bloemen staan vaak voor een soort eerbetoon, of misschien is gedenken een beter woord.
Ook bij het gedenken van doden van de tweede wereldoorlog worden bijv. bloemenkransen gelegd.
Het is denk ik meer een 'gewoonte'. Je kunt al zo weinig anders doen.
Ik snap dat mensen het niet willen. Bloemen hebben ook iets 'vrolijks'. Maar ik snap ook dat mensen het juist heel mooi vinden!

[ajl]

Mijn man zou graag bloemen willen. Hij is nu ook dol op tuinieren en wil dat er dan ook mooie bloemen op zijn kist liggen. Ik ben er niet mee opgevoed en van mij hoeft het niet, maar als hij dit wil ....prima

[Race406]

Toen mijn opa overleed, heeft mijn verstandelijk gehandicapte oom (die niet bij de begrafenis was) een heel grote krans laten bezorgen bij de kerk.
Dus die krans bij de kist gelegd.
Een ouderling vond dat maar niets en wilde dat de krans werd weggehaald. Bloemen bij een begrafenis, dat kon toch niet...
De dominee (zeer behoudende broeder) werd boos en zei dat de krans gewoon bleef liggen en dat er niet over werd gezeurd. Op zijn manier heeft mijn oom toen afscheid van zijn vader willen nemen, en dat liet de dominee niet door een overijverige ouderling verpesten...
Erg mooi voorbeeld van hoe iemand in voorkomende gevallen over zijn eigen pricipes heen kan en wil stappen, en dan ook bereid is de degens te kruisen met een ander (hoewel ds en ouderling hierover normaal gesproken gelijk dachten).

[MissF]

Ik vind bloemen heel mooi, en zou het best willen.
Iemand zei eens daarover: daarmee verbloem je de dood. Natuurlijk mag je blij zijn met bloemen als je weet dat de overledene bij God is, maar de dood zelfs IS niet leuk, het is de straf op onze stommiteiten en zonden.
Het is dus echt niet altijd gewoon traditie, en zit echt wel meer achter waarom mensen het niet willen. En ik vind dat diegenen gelijk hebben.
Alleen wil ik dan de fijne kant van het naar de hemel gaan benadrukken, en zou ik wel bloemen willen.

[schelpje3]

Ik geef liever bloemen bij leven !
Mijn moeder kon enorm genieten van haar plantjes, (oudere mensen hebben vaak liever bloeiende en jonge mensen liever groene planten) ik ben blij dat ik ze al die jaren voor haar heb meegenomen en verzorgd.
Mijn ouders wilden een zo sober mogelijk begrafenis, zonder toeters en bellen.
Dus hebben wij die wens gerespecteerd.
De bloem staat symbool voor de vergankelijkheid (men kent en vindt haar standplaats zelfs niet meer)
Maar bij een moderne begrafenis moet er veel "verbloemd" (hoe toepasselijk !) worden.
Dus geen rouwkleding, bloemen, ballonnen, leuke muziek en weet ik wat voor dingen allemaal.
De dood is door onze zonde in de wereld gekomen, dus is er geen feestje van te maken.
Ik houd trouwens ook niet van die receptie-achtige toestanden, na een begrafenis, gezellig bijna met koffie, cake, broodjes.
De gesprekken worden dan altijd meteen oppervlakkig.

[Ctje]

Ik geef liever bloemen bij leven !

Ik geef liever ook aandacht bij het leven. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen 'aandacht' wil bij mijn overlijden. Oftewel: ik vind bloemen mooi bij leven maar ook bij een begrafenis. Gewoon één mooie krans. Van mij hoeft niet de eerste 2 weken het graf helemaal vol te liggen/staan met bloemen.

[Mortlach]

Maar bij een moderne begrafenis moet er veel "verbloemd" (hoe toepasselijk !) worden.
Dus geen rouwkleding, bloemen, ballonnen, leuke muziek en weet ik wat voor dingen allemaal.
De dood is door onze zonde in de wereld gekomen, dus is er geen feestje van te maken.

Dat is niet helemaal eerlijk. Iedereen moet het verdriet van het wegvallen van een vriend, partner, ouder, familielid op zijn eigen manier verwerken. Ik vind het niet netjes om mensen op deze manier op hun verwerkingsproces aan te vallen.

Ik houd trouwens ook niet van die receptie-achtige toestanden, na een begrafenis, gezellig bijna met koffie, cake, broodjes.
De gesprekken worden dan altijd meteen oppervlakkig.

Hoezo? Vaak worden er prettige herinneringen aan de overledene opgehaald, of zorgen over de toekomst gedeeld. Ook dit is deel van het verwerkingsproces.

[schelpje3]

Ik val niemand aan !
Maar er is een duidelijk verschil tussen een begrafenis van een kind des Heeren en een werelds persoon, die geen toekomst meer heeft.
Ik heb al zoveel teraardebestellingen meegemaakt, oppervlakkigheid is soms troef.
Als de zondeval niet had plaatsgevonden, was de dood niet in de wereld gekomen !
DAT gedenken wij op een begrafenis.
De predikant wijst de omstanders op onze eigen sterfelijkheid, memento mori !
Bij iemand die nergens in gelooft, moet het vooral zo leuk mogelijk zijn, dus geen uiterlijke rouw.
Bij de gesprekken naderhand, gaat het vaak echt niet meer over de overledene hoor !
Familie ziet elkaar, vaak na lange tijd, dan hoor je: he, hoe is het met jou ???
De broodjes zijn heeeerlijk, de koffie lekker vers of juist oud. Dit soort gesprekken hoor ik.
Als het even kan, ga ik altijd meteen naar huis.
Ik ben van elke begrafenis diep onder de indruk, hetzij goed, hetzij niet goed. (vanwege die oppervlakkigheid)
Maar ik bezoek liever een begrafenis dan een bruiloft, de mensen zijn over het algemeen puurder in hun verdriet.

[Mortlach]

Bij iemand die nergens in gelooft, moet het vooral zo leuk mogelijk zijn, dus geen uiterlijke rouw.

Ik weet niet welke begrafenissen jij bezoekt, maar dit is echt de grootst mogelijke onzin.

Bij de gesprekken naderhand, gaat het vaak echt niet meer over de overledene hoor !
Familie ziet elkaar, vaak na lange tijd, dan hoor je: he, hoe is het met jou ???
De broodjes zijn heeeerlijk, de koffie lekker vers of juist oud. Dit soort gesprekken hoor ik.

Nogmaals, iedereen gaat op een eigen manier om met het verdriet, en ja, dat kan zelfs door ter zelfbescherming oppervlakkig te blijven. Het is niet netjes iemand daar op af te rekenen.

[jamillah]

Ik val niemand aan !
Maar er is een duidelijk verschil tussen een begrafenis van een kind des Heeren en een werelds persoon, die geen toekomst meer heeft.
Ik heb al zoveel teraardebestellingen meegemaakt, oppervlakkigheid is soms troef.
Als de zondeval niet had plaatsgevonden, was de dood niet in de wereld gekomen !
DAT gedenken wij op een begrafenis.
De predikant wijst de omstanders op onze eigen sterfelijkheid, memento mori !
Bij iemand die nergens in gelooft, moet het vooral zo leuk mogelijk zijn, dus geen uiterlijke rouw.
Bij de gesprekken naderhand, gaat het vaak echt niet meer over de overledene hoor !
Familie ziet elkaar, vaak na lange tijd, dan hoor je: he, hoe is het met jou ???
De broodjes zijn heeeerlijk, de koffie lekker vers of juist oud. Dit soort gesprekken hoor ik.
Als het even kan, ga ik altijd meteen naar huis.
Ik ben van elke begrafenis diep onder de indruk, hetzij goed, hetzij niet goed. (vanwege die oppervlakkigheid)
Maar ik bezoek liever een begrafenis dan een bruiloft, de mensen zijn over het algemeen puurder in hun verdriet.

Ik ben het tot en met de ena- laatste zin met je eens

Maar ik bezoek toch liever een bruiloft. De dood is vreselijk verdrietig, zeker als het een zeer dierbare betreft..

[JeeWee]

Maar ik bezoek liever een begrafenis dan een bruiloft, de mensen zijn over het algemeen puurder in hun verdriet.

Nou hoop ik niet dat op de bruiloften die jij bezoekt, veel mensen met verdriet zitten... Lijkt me minder.

Maar terug naar die bloemen. Ik zie ook veel mensen die elke week naar het graf van een dierbare gaan om er bloemen te leggen. Ook bijd e dodenherdenking gebeurt dat natuurlijk.

Ik vraag me toch af of het niet alles met gewoonte te maken heeft. In onze kringen zijn we dat niet gewend. maar is daar een bijbelse grond voor?

[Mortlach]

Ik vraag me toch af of het niet alles met gewoonte te maken heeft. In onze kringen zijn we dat niet gewend. maar is daar een bijbelse grond voor?

Best kans dat de bloemenindustrie in Bijbelse tijden nog niet zo ontwikkeld was dat je het hele jaar door aan verse bloemen kon komen...

[Brenn]

Maar ik bezoek liever een begrafenis dan een bruiloft, de mensen zijn over het algemeen puurder in hun verdriet.

Nou hoop ik niet dat op de bruiloften die jij bezoekt, veel mensen met verdriet zitten... Lijkt me minder.

Maar terug naar die bloemen. Ik zie ook veel mensen die elke week naar het graf van een dierbare gaan om er bloemen te leggen. Ook bijd e dodenherdenking gebeurt dat natuurlijk.

Ik vraag me toch af of het niet alles met gewoonte te maken heeft. In onze kringen zijn we dat niet gewend. maar is daar een bijbelse grond voor?

Ik zie meer een bijbelse grond voor dagenlang (7?) met elkaar wenen, kleding scheuren, klaagvrouwen die muziek maken, vasten, een begrafenismaaltijd.

Er zal in de bijbel echt niks staan over bloemen bij een graf leggen, en teddybeertjes of wat dan ook. Vraag me trouwens ook af of er wat staat over een grafsteen met mooie teksten erop

[jamillah]

Maar ik bezoek liever een begrafenis dan een bruiloft, de mensen zijn over het algemeen puurder in hun verdriet.

Nou hoop ik niet dat op de bruiloften die jij bezoekt, veel mensen met verdriet zitten... Lijkt me minder.

Maar terug naar die bloemen. Ik zie ook veel mensen die elke week naar het graf van een dierbare gaan om er bloemen te leggen. Ook bijd e dodenherdenking gebeurt dat natuurlijk.

Ik vraag me toch af of het niet alles met gewoonte te maken heeft. In onze kringen zijn we dat niet gewend. maar is daar een bijbelse grond voor?

Je hebt de verkeerde gequote Ik reageerde op deze zin van Schelpje, omdat ik het daar juist níet mee eens ben