Berichtdoor Calvin » 15 jul 2003 09:19
Misschien kun je God je Vader noemen als je gedoopt bent:
Uit een dooptoespraak van ds. J.W. Kersten (gergem)
Wat betekent dat? O ja, we staan al gereed om te zeggen: “dat is maar uitwendig. Dat heeft zoveel niet te betekenen. Als ze niet toe zijn aan de waarachtige bekering, dan liggen ze toch onder het oordeel.” Nee! God heeft uw kinderen, die straks hier gedoopt worden, als Zijn kinderen aangenomen. Als Zijn kinderen! De Heere komt en zegt: “Die kindertjes die daar aan de Heilige Doop worden overgegeven, daar leg Ik beslag op.” (…) Met name wordt u genoemd in de Heilige Doop. En de Heere zegt: “U bent Mijn volk! U bent Mijn kinderen!” Ik zeg: dit heeft geen betrekking op uw staat voor de eeuwigheid. Want dit brengt de zaligheid niet aan. Maar aan de andere kant is dat voorrecht zo groot, dat God u onder het geklank van Zijn Woord en dat Hij u nawandelt met Zijn zegeningen en met Zijn getrouwheid en met duizenderlei bewijzen, dat het niet noodzakelijk is om straks naar het eeuwig oordeel te verzakken en te verzinken. Dat heeft God gezworen. Als dat gebeurt, is dat volkomen alleen uw eigen schuld, omdat u niet anders hebt gewild!
Uit een preek van ds L. Huisman (gergem)
(…) Al deze mensen hebben, ieder op hun eigen wijze, geprobeerd om te verduidelijken, wat rationeel (dat wil zeggen met ons verstand) nooit op te lossen is.
Namelijk dit: dat je een kind van het verbond kunt zijn en toch verloren kunt gaan. Dat God zegt: Je bent Mijn kind, maar je bent een onbekeerd kind en als je je niet tot Mij bekeerd dan ga je voor eeuwig verloren. Dat is Bijbeltaal! Ik kan dat ook niet klein krijgen. Ik kan dat niet klein krijgen omdat ik weet dat roeping en verkiezing onberouwelijk zijn; maar ik weet ook dat de macht van de zonde – door God toegelaten – zo groot is, dat er kinderen van het koninkrijk verloren kunnen gaan.
Mijn volk gaat verloren omdat het geen kennis heeft.
). Mocht ik dwalen, dan is dat in ieder geval een uiterst symphatieke dwaling 
