Moderator: Moderafo's
ajl schreef:@ laura Heeft M moeite met zich aanpassen aan een nieuwe situatie? Ik weet dat onze Hugo absoluut niet van veranderingen houdt en zelfs met zn 3 mnd erg moest wennen aan het kdv en dat heeft echt wel een maand of 4-6 geduurd. Nu is hij echt dol op zijn juffies (maar ik zie er al tegenop als hij naar de kleuterschool moet, want dan moet hij weer wennen aan een nieuwe situatie)
Hij heeft ook nog nooit op een kdv gezeten ofzo, dus behalve de 3 mama+peutergroepen waar ik hem iedere week mee naartoe neem, gebeurt er weinig 'georganiseerds' bij ons thuis. Hij zal wel moeten wennen denk ik. Hij is gewoon verwend wat betreft aandacht en wat er allemaal mogelijk is omdat ik altijd bij hem ben.Galateia schreef:Waarom gaat hij dan vervroegd naar de psz? Thuis heb je toch ook gewoon regels, waar meneer zich aan heeft te houden? Heb ik iets gemist?
En nu moest hij dan wachten tot alle kindjes de jas aanhadden totdat ze naar buiten mochten en hij maakte gewoon alvast de deur van het slot en rende naar buiten. En ik riep 'm en hij negeert me gewoon 
En dat negeren gebeurt thuis natuurlijk ook...Galateia schreef:ajl schreef:@ laura Heeft M moeite met zich aanpassen aan een nieuwe situatie? Ik weet dat onze Hugo absoluut niet van veranderingen houdt en zelfs met zn 3 mnd erg moest wennen aan het kdv en dat heeft echt wel een maand of 4-6 geduurd. Nu is hij echt dol op zijn juffies (maar ik zie er al tegenop als hij naar de kleuterschool moet, want dan moet hij weer wennen aan een nieuwe situatie)
Ja, dat zou natuurlijk ook kunnen. Hier een kind, dat op zich wel goed tegen verandering kan, op voorwaarde dat het vantevoren uitgebreid verteld en herhaald is. Dan is het ok. Zelfs zoiets simpels als een verandering van wie hem ophaalt van de psz kan hem van slag brengen. Vorige week donderdag haalde ik hem op in plaats van papa, want er was even iets aan de hand. Nou, hij was helemaal van slag en heeft het er nu nog over...
Zal inderdaad wel heftig worden voor Hugo om naar een andere omgeving te gaan! Zeker als hij er zo gevoelig voor is. Zielig is dat he, je kunt dan helemaal niks doen om dat weg te nemen!
Volgens mij hoort dat echt bij de leeftijd, lekker uittesten hoe ver je kunt gaan. Zo heeft mijn dochtertje de manie om als we naar een winkel gaan ofzo echt gezellig mee te lopen en dan opeens geen stap meer te verzetten. Ze wéét dat ik tot drie tel en dan doorloop, maar toch even doen, hè. Even laten merken dat ze dat echt wel durft ofzo. Na drie tellen loop ik door en dan is het steevast brullen. En dan het hele riedeltje van troosten enzo en dan is het weer goed , maar morgen doet ze het weer 
Acht, 't is allemaal een fase, ze moeten ook zóveel leren! Komt wel goed 
En als ik dan doorloop, zegt hij doodleuk: bye mama! En loopt dan of in tegengestelde richting of hij blijft staan Dus op een gegeven moment moet je toch terug om hem te halen en dat heb jij als ouder eigenlijk al verloren...
Waar blijft het lieve meisje dat altijd gezellig is en lacht 
Het is niet alleen pet hoor. Ze kan ook weer heerlijk lief zijn enz... maar soms 
Sterretje schreef:Het ene moment lief aan het spelen, niets mee te doen, het volgende moment wil ze niets meer, is niets goed en gaat zel zelfs op de grond liggen huilen. Vanmorgen ging ik weg bij een vriendin, hield ze zich al gillend stijf omdat ze niet in het fietsstoeltje wilde.
En... ze luisterd soms niet eens, kan ik haar roepen, ze gaat gewoon haar eigen gang..
Pfff voel me ff een waardeloze opvoeder... maar goed... hoor al dat ze hier gewoon doorheen moet. Ik ben dan echt bang dat zo zo blijft
LauraC schreef:Ik snap 'm. Maar als ik dat doe met Michael, dus tot 3 tellen, telt hij gezellig mee, al lachend
). Leuke onverwachte dingen kunnen wel prima; als ik bijv. onverwacht naar mijn ouders wil, is er geen vuiltje aan de lucht (tenzij het hun eigen plannen in de war schopt )!Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 44 gasten
