visje36 schreef:Denk dat de punten van Hubert zeker belangrijk zijn om mee te nemen.
Er kunnen allerlei dingen ontstaan binnen huwelijk, of naarmate de jaren verstrijken kunnen kleine ergernissen groter worden. Of nieuwe ergernissen erbij ontstaan. En dan heb je nog ziektes, aandoeningen, waarbij je veranderd van partner in, verzorger. Hou je dat fluitend vol ? tot iemand er (mogelijk) aan overlijd, zet je dan jezelf helemaal aan de kant. Ga je dan totaal op in je zorgtaak.
Er zijn huwelijken zat waarin 1 van de 2 in de huissloof veranderd van de ander omdat die niks uitvoert in huishouden nooit kookt bijvoorbeeld, en ook niet omkijkt naar de kinderen het idee van als ouder alleen je kinderen opvoeden.
Relatie (huwelijk) kan helemaal fantastisch zijn, maar 9 van de 10 x is het wel wat minder binnen die relatie, en dat kan van alles zijn, grote of kleine problemen, met elkaar of rond kinderen, (opvoeding) anders denken over dingen, dingen anders willen doen enz.
Het gaat er om visje, dat mensen veranderen!
Op je 20e denk je heel anders dan op je 55e.
Dat heet: voortschrijdend inzicht.
Mijn man en ik zijn ook niet dezelfden meer, uiterlijk en innerlijk.
Ik behoor tot de langer getrouwden, meer dan 30 jaar huwelijk, en het is niet altijd gemakkelijk, of vanzelf rollend.
Het is voornamelijk trouw. En verliefdheid moet plaats gaan maken voor liefde en kameraadschap.
Want het huishouden plus gezin, is een soort klein bedrijfje ook, dat gerund moet worden.
En als je dan op een te smalle basis bent begonnen, wreekt dat zich vroeger of later wanneer er geen verdieping komt.