Wij hebben ook geen vrienden of familie met een onvervulde kinderwens, maar toch lucht het wel op dat zij het weten, en sommige er af en toe naar vragen, of dat ik mijn hart bij hun kan luchten... En ook vrijgezelle vriendinnen kunnen heel goed luisteren, en willen het ook wel graag weten, ik ken iemand die is ongetrouwd, maar weet zeer zeker ook wel wat het is om een onvervulde kinderwens te hebben, al is het anders, je hebt wel raakvlakken.
Dat je er met anderen over wilt praten,, begrijp ik heel goed, en een 'ervaringsdeskundige' herkent zichzelf al snel in jouw situatie en weet wat het met je kan doen, dus je hebt groot gelijk
Maar als ik het goed begrijp kom jij al jaren bij de gyn, maar is er geen behandeling? Dat lijkt mij erg frustrerend, ik weet van mezelf dat afwachten niet mijn sterkste kant is.
Ik spuit momenteel dagelijks 2,5 ampul Menopur, om de rijping van de eitjes te stimuleren, vorig jaar juni heb ik overproductie gehad, door de menopur, en toen heb ik even 'rust' gehad, in september heb ik een zogenaamd LEO gehad (kijkoperatie voor de eierstokken) daarbij zijn heel wat eitjes weggehaald en de eierstokken zijn ingebrand, zodat ze door de beschadiging zichzelf zouden gaan herstellen en zo een cyclus gingen creeëren, daarna hebben we er zelf voor gekozen om even 3 maanden m'n lichaam de kans te geven om zich te herstellen en om zelf even op adem te komen, momenteel zitten we in de 2e ronde Menopur sinds de operatie, maar er zitten weer heel veel kleine eitjes, maar tot nu toe groeien ze nog niet echt, ik ga +/- 2x per week voor controle naar het ziekenhuis.
Ik heb behoorlijke stemmingswisselingen bij de start en ophogen vna de menopur, maar dat is na een paar dagen wel weer tot rust gekeerd. Ik merk alleen aan mezelf dat ik aan 't eind van m'n Latijn begin te raken, het is soms moeilijk de moed er in te houden en om te zien dat anderen 'zomaar' zwanger raken, ik krijg nu gesprekken met een GGZ-verpleegkundige, kijken of dat helpt
