Berichtdoor Harm-J » 13 jul 2010 03:22
Met recht, het grootste struikelblok zal m.i. blijven zijn, wat wil je geloven?
Of hang je aan meer/liever aan leer, wet/regelgeving dan dat je op durft te kijken naar wat er door Hem en zijn offer aan ons te deel is gevallen, gratis en voor niets, door wat Hij ons heeft geschonken, aan het kruis. Dit zonder te kletsen over alverzoening...etc...
M.i. kan men zich zo vast bijten in leer of regelgeving, het gaat er meer om denk ik, wat gaat er om in iemands hart, daar kan m.i. geen leer, of regelgeving tegen op. Daarmee bedoel ik, wat heeft iemand er aan als hij/zij strikt volgens de regel/wetgeving leeft, maar in het diepst van zijn hart niet openstaat voor zijn naaste, zijn naaste veroordeeld, omdat die naaste niet zijn leer en regelgeving opvatting volgt.
Om terug te komen op de vraag van; "Ben ik (jij) behouden?", is voor mij persoonlijk het antwoord simpel, het antwoord is niet aan mij, sterker nog, ik houd mij er niet mee bezig, ik weet dat al wat Hij beslist dat het goed is. Daarbij weet ik dat ik met al mijn lek en gebrek bij hem aan mag komen, als ik oprecht spijt heb van mijn zonden, zelfs als de zonde soms een bewuste keuze was, vanuit mijn mens zijn, het mij vergeven wordt. Zo groot was Zijn offer voor mij.
Persoonlijk denk ik, dat mensen zich zelf eerder depressief maken als zij denken van, ooh ik zondig mens..., niet verder kunnen denken, geleerd hebben dan dat ene of de ander zijde: 'mensen die denken de eeuwigheid/behoudenis al in hun binnen zak te hebben zitten', doordat zij misschien menen, strikt en zuiver, te leven volgens hun opvatting wat hun denken wat of dat de enige waarheid is. Het is m.i. God die in de harten van mensen werkt, wil werken. God is niet menselijk, laten wij dan a.u.b. niet proberen God samen te vatten in menselijke begrippen opvattingen...regelgevingen. Durf te leven, durf er oprecht te zijn voor de naaste, durf je naaste lief te hebben, al vaart die naaste misschien een andere koers als jou, houdt die naaste er misschien een andere mening op na dan jou. Weet jij wat God's plan is met jou naaste? M.i niet. Eerder zou ik schrijven: Durf er op te vertrouwen en dat je mag weten dat na dit leven, dat wat Hij beslist dat het goed zal zijn... Wat kan een mens nu nog meer willen.... gewoon je leven, je al dan niet behoudenis in zijn hand mogen en durven en mogen leggen...
Door dingen van uit een persoonlijke opvatting, aanlering, proberen het aan een ander op te leggen, al dan niet door wet en regelgeving doe je m.i. God te kort, dit (nogmaals) omdat wij enkel mens zijn. Dus niet "enkel" God lief hebben, ondertussen je naaste verfoeien, denken, om die redenen dat hij of zij niet behouden zal worden dit omdat hij/zij misschien niet jouw leeropvatting deelt etc. Geen mens is aan god gelijk, wij mensen zijn enkel geschapen naar zijn beeld. Wij zijn enkel mens, niets meer, niets minder, ja wij mogen er allen zijn, met al ons persoonlijk lek en gebrek.
Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.