Dag Pietpiet,
Laat je op dit forum nu net een bijbelwetenschapper treffen, die zich wel degelijk bezig houdt met de historisch kritische onderzoeksmethode (dat is de juiste term voor het door jou wat laatdunkend gebruikte woord "schriftkritiek"). En die methode is echt geen 2000 jaar oud. Het is een vrij recnte methode, die opgekomen is met de moderniteit. Daarbij gaat het er om, dat het verstand een eigen mogelijkheid heeft om te trachten de werkelijkheid om ons heen te verklaren. Niet langer is uitsluitend een theologisch systeem allesbepalend bij de vraag of en hoe iets moet worden onderzocht of verwoord, maar zijn er methodes ontwikkeld, die met vaste afspraken tot redenaties komen. Een belangrijke regel van het verstand (waarop al het wetenschappelijk onderzoek is gebaseerd) is de volgende: wat je niet kunt aanwijzen, aantreffen of zintuiglijk kunt ervaren, daarover kun je wetenschappelijk gesproken niets zeggen. Maar waar je dat wel kunt, daar moet je ook de eerlijkheid hanteren om dat wat je aantreft ook te eerbiedigen en ze als onomstotelijk deel van de werkelijkheid te aanvaarden. het beste voorbeeld blijft nog altijd de ontdekking, dat de aarde om de zon draait. Typisch een geval, waarvan de wetenschapper (of hij nu gelovig is of niet) als integer wetenschapper moet zeggen: dit heb ik eerlijk gezien en aangetoond en daarom aanvaard ik deze werkelijkheid en moet ik ook zeggen, dat het een verklaring geeft voor die werkelijkheid. De wetenschapper besluit: op grond van waarnemingen die iedereen kan herhalen (om te kijken of ik niet iets sta te verzinnen) moet ik wel zo eerlijk zijn om te zeggen, dat de waarheid is, dat de aarde om de zon draait en niet andersom. Je weet hoe de Kerk daar op gereageerd heeft: met scepsis, afwijzing en veroordeling. Zij wilden vasthouden aan een andere verklaring, die zij wetenschappelijk niet hard konden maken, maar waarin zij geloofden.
Iets dergelijks is ook het geval met jouw beoordeling van de zgn. onfeilbaarheid van de Bijbel als Woord van God. Als je dat gelooft en als dat gepaard gaat met scepsis over het menselijk verstand, zul je nooit kunnen of willen toegeven, dat er zaken ontdekt worden ook aan de Bijbel, die tegenstrijdig zijn met wat jij gelooft. Jij en met jou velen bepalen dan, dat wat wetenschappers ook ontdekken, beargumenteren of vaststellen, het toch allemaal onzin is, omdat het verstand verduisterd is enz. enz. Nu is dat bij de Bijbel natuurlijk nogal makkelijk praten. Je houdt gewoon vol, dat je gelijk hebt en dat kun je heel lang volhouden, omdat je je nooit zal verdiepen in wat wetenschappers te berde brengen. je hevt ze helemaal niet nodig, want je weet al hoe het zit en als een onderzoeker iets anders vindt, haal je je schouders op en gooi je het maar op het verduisterde verstand.
Maar Pietpiet, waarin onderscheid jij je eigenlijk van andere mensen? Wat is er nu zo anders aan jou, dat jij kennelijk boven het verstand van wetenschappers uit kunt reiken? Ik weet zeker, dat je je in andere gevallen graag neerlegt bij wat wetenschappers ontdekken op gebieden als medische wetenschap, computertechniek, de verbrandingsmotor, kennis van geografie, chemie, natuurkunde en wiskunde. Allemaal nogal vrij exact. Geldt hier ook, dat de bevindingen van deze mensen voor jou onbetrouwbaar zijn vanwege hun verduisterd verstand? Ik denk eerder, dat je er volop de vruchten van plukt. Misschien ben je zelf ook wel kenner of onderzoeker op zo' n exact terrein. Dan weet je precies wat ik bedoel.
Welnu, neem maar van mij aan, dat bijbelwetenschappers heel, heel veel ontdekken over de Bijbel, dat niet in de geloofsleer van jodendom of christendom voorkomt. Of er zelfs strijdig mee is. Bijzonder lastig natuurlijk, wanneer het geloof je lief is.
Dat is bij mij ook het geval en ik worstel daar soms best mee. Maar wanneer ik op m'n duim sla, dan weiger ik om te ontkennen, dat het zeer doet, omdat ik zou moeten geloven, dat ik nooit op mijn duim sla. Het tegendeel wordt immers keihard bewezen.
Om het nog eens heel scherp en trefzeker te zeggen: neem nu die wonderen, waar mensen vaak zo over opgeven (die is genezen en die is genezen). Pietpiet vertel mij eens even hoe het komt, dat die genezingen altijd een innerlijke kwaal betreffen: hoofdpijn of reuma of kanker of lamheid ed. , maar nooit mensen met een amputatie? Hoeven die niet genezen te worden, kunnen die niet genezen worden (de wetenschap zegt dat dat niet kan, maar wat zeggen charimatisch gebedsgenezers er eigenlijk van? Houdt God niet van deze mensen?). Of is het misschien veel nuchterder en verstandiger om te zeggen, dat de aantoonbare resultaten van de wetenschap op zichzelf nog niet zo gek zijn. Het is immers vrij gemakkelijk aantoonbaar, dat geamputeerden hun ledematen nooit hebben teruggekregen. Vind je het gek, dat ik dat toch wel een vrij degelijke en toetsbare verklaringen vind? En dat ik op m'n beurt soms wat sceptisch ben over al die opgewonden gebedsgenezers, die van alles beweren en roepen met het grootste gemak en oproepen om het allemaal maar te geloven. Zo word ik ook wat huiverig bij jouw grootspraak over de Bijbel als onfeilbaar Woord van God. En ik besef me terdege, dat jij een groot belang hebt om je hierachter te verschuilen: door dit te zeggen schaar jij je immers achter een hoge rug van onaantastbaar gelijk. Je hebt God aan je kant. Ik denk, dat het allemaal schijnveiligheid is en angst voor de werkelijkheid om ons heen, die soms inderdaad hard is en teleurstellend. Jammer, maar de sterren zijn geen gaten in een groot baldakijn waarachter de hemel zich bevindt, zoals men vroeger dacht. Jammer, de aarde is niet het middelpunt. Jammer, niet iedereen wordt genezen. Jammer, de Bijbel is niet 1 op 1 het onfeilbare Woord van God. Jammer, er zijn inderdaad verschillende getuigenissen in de Bijbel die elkaar tegenspreken. Dat zijn voor mensen, die op zoek zijn naar vastigheid, orde en een duidelijk overzichtelijk wereldbeeld inderdaad teleurstellingen. Maar daar zullen we mee om moeten gaan.
Ik kan dit allemaal zeggen als gelovige en als christen. Voor mij is dat geen tegenstelling, alhoewel ik er ook van tijd tot tijd mee worstel. Maar ik weiger om vaststelingen, waar ik ook niet om heen kan, te ontkennen of er van weg te kijken. En dat gebeurt maar al te vaak met dat getamboereer op de onfeilbaarheid van de Bijbel. Kun je gelijk ophouden met denken en sla je alle vervelende dingen als vliegen van je af. Maar op de lange duur gaat dat niet werken. Er komt een moment, dat je je wel moet bezinnen op al die tegenstrijdigheden in het leven en in het geloof. Als je nog niet zover bent, kan ik je niet helpen. Maar wacht maar af... er komt een tijd, dat je echte vragen toch eens moet beantwoorden.
gravo
Pietpiet schreef:De Bijbel spreekt zichzelf nooit tegen en is het onfeilbaar Woord van God geschreven door mensen die bij het schrijven door de Heilige Geest gedreven/geïnspireerd zijn geweest (2 Petr. 1:19-21). Het enige feilbare in de uitleg/lezen van de Bijbel is ons verstand.
Er worden in de verschillende evangeliebeschrijvingen gewoon niet alle namen genoemd. De één noemt Salome en de ander niet.
Er staat niet: "...Alleen Maria Magdalena, en de andere Maria, kwamen om het graf te bezien."
Maar: "...kwam Maria Magdalena, en de andere Maria, om het graf te bezien."
Dus dat sluit niet uit dat er meerdere vrouwen geweest zijn zoals coupe soleil ook schrijft.
Je kunt veel meer van dit soort zaken in de Bijbel vinden er zijn websites vol mee geschreven over mensen die denken dat ze daarmee een "fout" in de Bijbel gevonden hebben. Maar werkelijk de meeste zaken zijn erg eenvoudig te weerleggen. Geen reden om je geloof in het onfeilbaar Woord van God voor overhoop te laten halen. De Bijbel heeft bijna 2000 jaar schriftkritiek achter de rug en is altijd weer boven gekomen als onfeilbaar. Natuurlijk blijf je moderne theologen hebben/houden die hun eigen verduisterd en o zo beperkt "verstand" tot de maatstaf waarlangs ze de Bijbel willen leggen verheffen. Maar laten wij maar blijven proberen om de Bijbel als maatstaf voor ons te houden.