Christen zijn in praktijk

[parsifal]

Ik weet dat we als Christen veel vrijheid hebben. Zo niet alle vrijheid. Iemand zei eens: "Vrees God en doe wat je wil". Ik denk dat dat bij echt vrees voor God ook werkelijkheid is.

Maar toch..
Als ik kijk naar wat voor films sommige mensen kijken, en naar wat voor muziek wordt geluisterd. Wat betekent dan het vrezen van God?

Is een film waarin maar een klein beetje gevloekt wordt al een goede film, omdat het niet extreem is? Is een film waarin maar een klein beetje overspel voorkomt, waarbij de bedscenes alleen impliciet aanwezig zijn minder erg? Is dit niet een rechtstreeks goedkeuren van wat God verboden heeft?

Zelf vond ik bijvoorbeeld Titanic best een goede film. Maar tijdens de film zit je wel overspel aan te moedigen eigenlijk. Ik weet niet of dit bij meer mensen zo is. Maar voor mij was het zonde in ieder geval.

En hoe zit het met muziek? Kun je echt alle muziek als Christen luisteren. Soms gaat het direct om muziek waar in gevloekt wordt of de lof gezongen wordt op wat God verboden heeft. Gebruik je als je dat luistert de vrijheid niet, zonder God's eer op het oog te hebben?

Vaya con Dios,

parsifal

[joris]

goeie vraag Parsifal. Ik denk dat het meer te maken heeft met de plek die je God geeft in je leven.Hier lees ik af en toe: moet ht nu altijd over God gaan? ja, het moet altijd over God gaan. Heel je leven moet christeljik zijn, niet alleen op zondag.
Als je oude ik gekruisigd is in de dood van Christus en er is een nieuwe ik opgestaan uit het doopwater dan wil je niets liever dan voor God leven. En ik ervaar het zo dat ik heel bewust die wereldse dingen niet moet doen/kijken/luisteren omdat ik dan merk dat ik die hele dag niet meer aan God toe kom. En als ik bijvorobeeld in de auto lekker naar opwekkingmuiziek luister bijvoorbeeld, of andere christelijke artiesten dan ben ik de hele rit aan het bidden en mediteren.

De vraag is iets zonde beantwoorden is afhankelijk van hoeverre je God in je leven wilt laten meeleven. En dan wordt de vraag niet meer: wat mag ik wel wat mag ik niet. Maar: wat wil ik wel, wat wil ik niet.

[joepie]

Ben het er mee eens joris

Maar als je de film titanic als voorbeeld neemt parsifal denk ik dat die film nu juist weer meer een verfilming is van een waargebeurd verhaal.
Dat vind ik anders dan b.v. kijken naar GTST. Dat is een verzonnen scenario met niet anders dan overspel en intriges.

[parsifal]

Ik noemde het voorbeeld van Titanic omdat dit een heel duidelijk voorbeeld is. De meeste Christenen zijn er van overtuigd dat seksuele gemeenschap buiten het huwelijk om, verkeerd is. De zonde wordt afgekeurd. Als ik naar een film als Titanic kijk, zit ik er op zich best wel in. Ik leef behoorlijk mee, ik zie de film niet als informatie over iets wat gebeurd is. Vanuit dit meeleven merk ik bij mezelf dat ik tijdens het kijken van de film overspel niet afkeur. Sterker nog je juicht het haast toe, want eigenlijk vind ik wel dat de hoofdpersonen bij elkaar horen.

Wordt door dit soort films niet ook een moraal gekweekt waarbinnen de zonde normaal wordt, waarbij je went aan de zonde, en er minder tegen strijd, waarbij je God tijdelijk vergeet en zonde goedkeurt?

Het gaat me niet om een wettisch niet mogen, maar wel om onderkenning van het gevaar en het daarom vluchten voor de zonde, of voor dat wat de zonde uit jezelf naar boven haalt.

Vaya con Dios,

parsifal

[joepie]

Ik kijk dus anders naar die film, meer als informatie over hoe het gegaan is. En ik keur overspel niet goed, maar ook de macht zoals die er lag tussen echtelieden keur ik ook af. Ook in mijn omgeving wordt ik geconfronteerd met overspel en echtscheidingen terwijl ik dat niet goed keur. In mijn werk kwam ik ook in gezinnen waar b.v. de vader in de gevangenis zat en die hielp ik wel als hij tijdens de bevalling er wel bij mocht zijn. Dat wil niet zeggen dat ik goed keur wat er gedaan is.
Maar je helemaal afsluiten van de buitenwereld gaat nu eenmaal niet.
En als je die gevoelens bij het kijken van zo een film hebt, kijk hem dan niet.
Ik wordt altijd al beroerd als ik naar voetbalwedstrijden kijk.
Al die massahysterie en verafgoding van spelers.
Dus ik kijk er niet naar en doe er ook niet aan mee.

[surfer]

het feit dat bv. Kate Winslet voor deze film (gedeeltelijk) uit de kleren ging is absoluut afkeurenswaardig. Welk recht heeft de filmkijkende wereld om naar haar halfnaakte lichaam te koekeloeren? Dat recht heeft alleen de man die 100 % liefde en toewijding aan haar geeft.

Blaise Pascal vond theater één van de meest afkeurenswaardige dingen, en wat hij daarover zegt in zijn Pensees is nog steeds uiterst actueel en volledig van toepassing op film.

Nou kijk ik zelf ook zeer regelmatig film..., maar ik ben er wel mee bezig of ik daar misschien niet veel selectiever in moet worden.

[Napoleon]

en dan krijg je vogens mij ook nog te maken met hoe het wordt vertolkt in de film. een film mag best een beetje moraliserend zijn bijvoorbeeld, ik vind dat overspel in een film evt. wel kan (hoewel niet expliciet in beeld gebracht), maar dan weer niet op een goedkeurende manier, maar juist als iets wat niet zo zou moeten zijn,iets wat afkeurenswaardig is.

[joris]

de hamvraag steeds moet wezen: wordt Gods heerlijkheid hier groter van?

[Lalage]

Ik denk dat het ook wel uitmaakt wat voor invloed die dingen op je hebben. De ene christen kan misschien wel naar de Titanic kijken en tegelijkertijd zelf geen sex voor het huwelijk hebben, de ander heeft er meer moeite mee met die beelden in zijn/haar hoofd zich in te houden.

Echter, het is lastig te bepalen wat je wel en niet kunt hebben. Ik moet zeggen dat dit topic me ook wel weer even aan het denken zet over de muziek die ik luister. Als sommige teksten een beetje fout zijn, zouden die mij dan beinvloeden? Terwijl ik zelf amper weet wat er gezongen wordt, omdat ik niet goed luister en mijn Engels niet zo goed is?

[parsifal]

Lalage het gaat dieper, denk ik ook als het je niet beïnvloed. Dit is ook de boodschap van 1 Korinthe 6, waar hoererij wordt veroordeeld. De meest gangbare uitleg van dit hoofdstuk is dat er mensen in Korinthe waren die zeiden dat de afgodische hoererij iets zuiver lichamelijks was, en daardoor werd de geest niet beïnvloed. Ik weet dat jij niet zover gaat, maar de redenering gaat die kant op.

Is het niet afkeuren van zonde, niet in zichzelf al zonde, ook als het je niet beïnvloed? Ik weet het niet zo snel.

Vaya con Dios,

parsifal

[Lalage]

Hoe kan iets dat je niet bewust hoort, je beinvloeden? Als jij aan het praten bent en ik ben ondertussen in dezelfde kamer met iemand anders aan het praten, beinvloed jouw gesprek mijn denken dan?

[hijwel]

Ik denk dat het ook wel uitmaakt wat voor invloed die dingen op je hebben. De ene christen kan misschien wel naar de Titanic kijken en tegelijkertijd zelf geen sex voor het huwelijk hebben, de ander heeft er meer moeite mee met die beelden in zijn/haar hoofd zich in te houden.

Echter, het is lastig te bepalen wat je wel en niet kunt hebben. Ik moet zeggen dat dit topic me ook wel weer even aan het denken zet over de muziek die ik luister. Als sommige teksten een beetje fout zijn, zouden die mij dan beinvloeden? Terwijl ik zelf amper weet wat er gezongen wordt, omdat ik niet goed luister en mijn Engels niet zo goed is?

Het gaat niet alleen om de invloed die het op jou heeft. Maar jij bent ook mede verantwoordelijk dat de artiest die deze texten zingt winst draait en nog meer van zulke muziek zal gaan maken (muziek die sommige mensen wel beinvloed)

[joris]

zo snel als je doorhebt dat je grenzen aan het zoeken bent, moet je ermee stoppen lijk tmij. Niet doen als je je afvraagt of het eigenlijk wel mag.

[joepie]

Ik leerde vroeger dat als je GOd er voor kunt danken dan is het goed.
Maar heb ondertussen wel door dat er mensen zijn die b.v. naar een concert van memmem gaan en zeggen dat ze daar God voor kunnen danken. Dus dat gaat ook al niet op.
Misschien moet je bedenken dat bij alles wat je doet God naast je zit.
Zou je willen dat Christus weerkomt om het moment waar je dan bent?
Zou je Hem meenemen naar die plaats, en dan niet om te evangeliseren.
zou je willen dat Hij met je meeleest in het boek wat je leest, de film die je kijkt, meedoet met dat wat je doet?
Als je daar Nee op moet zeggen dan zou ik het maar niet doen, want Hij is er altijd!
En bij de geringste twijfel van jou kant, zou ik het maar laten. Want dan heb je er zelf al geen goed gevoel over.

[meschianza]

Ik las pas een tekst, moment, even mijn bijbel pakken.......

Ik las pas dus een tekst die ik aangestreept heb: Hebreen 11: 13,14.
.....dat zij gasten en vreemdelingen op de aarde waren. WAnt die zulke dingen zeggen, betonen klaarlijk dat ze eenVaderland zoeken.......

Ik heb me lange tijd afgevraagd of ik me wel een vreemdeling voelt. Vaak wel: als ik om me hen kijk en zie wat levensbelangrijk is voor mensen, maar wat ten diepste zo zinloos is, als ik zie hoe mensen met elkaar omgaan.
Maar daarna bekeek ik mezelf, eigenlijk heb ik het hier best naar mn zin. Ik probeer er ook vaak zat bij te horen, met alles mee te praten, de laatste films te zien enz. Hoe vaak komt God en zijn opdracht aan mij op de allereerste plaats.

Misschien is een film inderdaad wel het beste voorbeeld. Ik zie ook scenes door de vingers, met name sexscenes, omwille van de goede film. Het is mijn zwakte niet, ik kan datsoort beelden zo naast me neerleggen. Maar inderdaad: krijgt God er de eer mee?

Er staat ook in de bijbel (kollos. 3:17a): alles wat je doet, in woorden en werken, doe dat in de naam van Jezus Christus.
Ik denk dat iedereen in het algemeen en ik in het bijzonder op dit punt grandioos faalt, bij alle aspecten van het leven.