heimwee...

[meisje20]

ik hoop over een poosje voor een onbepaalde tijd naar het buitenland te gaan. heb er veel zin in, alleen heb ik een probleem.... ik heb las van heimee
ik wil niet naar huis gaan, als ik er last van heb omdat ik het daarmee niet oplos.
heeft er iemand tips voor mij hoe ik er het beste mee om kan gaan?
of wat ik kan doen als ik er erg last van heb?
wat deden jullie er aan als jullie er last van hebben/hadden?
alvast bedankt.

[Daphne]

Lastig, zeg!

Allereerst wil ik zeggen, dat ik het dapper van je vind, dat je ondanks je heimwee tóch gaat.
Vroeger had ik ook erg veel last van heimwee, zelfs als ik één nachtje ging logeren al.
Toen ik in HAVO-4 zat, moesten we verplicht op werkweek. Ik ben toen 5 dagen naar Parijs geweest. Ik ging huilend de bus in... (echt leuk voor m'n moeder die me uitzwaaide, maar niet heus ). En geloof het of niet: Zodra ik in Parijs aan kwam, was het over! Heb een geweldige week gehad en had nog veel langer willen blijven.
Tips kan ik je helaas niet geven, bij mij was het zo van: Gewoon doen, één keer moet de eerste keer zijn. Maar goed, dat ging niet om een lange periode.
Sterkte ermee! Enne, als je vanwege je heimwee besluit toch niet te gaan, bedenk dan van te voren, dat je later misschien spijt krijgt.

[MissF]

Tja, ik deed het nogal simpel: gewoon niet gaan. Ik voelde me er niet fijn bij, dus waarom zou je dan van jezelf moeten?
Ik heb het moeten een beetje afgeleerd, en dat werkt mijns inziens beter dan dingen af willen leren 'omdat het raar is' of 'omdat de rest van de wereld het raar vindt'.
Door dan maar gewoon niet voor lange tijd weg te gaan van mijn ouders toen, heb ik het gewoon leren accepteren, en dat heeft bij mij persoonlijk geholpen. Al zou ik nu nog steeds niet lange tijd zonder man en kind weg gaan, dan mis ik ze veel te erg, en zou mijn vakantie minder leuk zijn.

Dus misschien een idee om bij jezelf na te gaan waarom je erover heen wilt komen? Of is het zo erg dat ook een weekje niet lukt? Anders is je plannen bijstellen misschien ook een idee, of is dat een te simpele oplossing?

[Daphne]

Ik heb het moeten een beetje afgeleerd, en dat werkt mijns inziens beter dan dingen af willen leren 'omdat het raar is' of 'omdat de rest van de wereld het raar vindt'.

Ik deed dat ook niet omdat ik bang was dat anderen het raar vonden. Ik vond het belangrijk om in zulke dingen wat zelfstandiger te worden. Ik durfde in die tijd 'niets' zonder hulp/bijzijn van mijn ouders en dat wilde ik echt niet meer. Ben daarom erg blij dat ik toen doorgezet heb. Had vijftien jaar geleden ook echt niet verwacht, dat ik ooit nog eens 75 km bij mijn ouders vandaan zou gaan wonen...

[Saskia]

Ik heb ook ontzettend veel last van heimwee gehad, als ik in het buitenland op vakantie was, werd ik er zelfs ziek van. En niet omdat ik familie mistte ofzo, gewoon omdat ik op een andere plek was.
Totdat ik voor het eerst drie maanden naar het buitenland ging en toen had ik helemaal nergens last van. Ik had er zo m'n zinnen op gezet, ik wilde zo graag dat het een fijne tijd werd en gelukkig is dat ook gelukt.

Heb je daar mensen die je kent, of ben je helemaal alleen? Als je last dreigt te krijgen van de heimwee, zorg dan dat je activiteiten hebt, ga niet in een hoekje zitten kniezen. Ga geen foto's zitten kijken ofzo, daar maak je het alleen maar erger mee. En wees blij met alle nieuwe dingen die je kunt ervaren en meemaken, buig alles om naar iets positiefs!

En echt, het kan overgaan! Ik woon nu al ruim drie jaar in het buitenland zonder heimwee!
(Alleen een beetje heimwee naar m'n nieuwe thuisland als ik met verlof in NL ben )

[Gerdien B.]

(Alleen een beetje heimwee naar m'n nieuwe thuisland als ik met verlof in NL ben )

Dit is het enige wat ik herken. Vanaf de eerste keer naar het buitenland gaan, had ik juist bij thuiskomst enorme heimwee naar de mensen in het buitenland. Het scheelt denk ik ook dat wij heel nauw optrokken met de bevolking daar en echt een bad daardoor hebben gekregen. Zelfs nu naar 10 jaar, kan ik heimwee kriebels krijgen, als ik terug denk aan de lieve mensen, die ik tijdens mijn eerste buitenlandreis ontmoet heb.

[MissF]

Het kan idd best overgaan, daar kun je je misschien ook wel aan vast houden.
Maar ik denk niet dat het echt leuk voor je zou zijn als je opeens een paar maanden naar het buitenland vertrekt, terwijl je een paar dagen vaak al lastig vind (geen idee of je dat vindt hoor, het is maar een stel dat... ). Ik zou dan heel klein beginnen.
Echt heimwee heb ik nu helemaal niet meer. Maar wel mis ik na 2 weken vakantie mijn eigen spulletjes, mijn eigen bed. Daar ben ik toch wel aan gehecht

[Daphne]

(Alleen een beetje heimwee naar m'n nieuwe thuisland als ik met verlof in NL ben )

Dit is het enige wat ik herken. Vanaf de eerste keer naar het buitenland gaan, had ik juist bij thuiskomst enorme heimwee naar de mensen in het buitenland. Het scheelt denk ik ook dat wij heel nauw optrokken met de bevolking daar en echt een bad daardoor hebben gekregen. Zelfs nu naar 10 jaar, kan ik heimwee kriebels krijgen, als ik terug denk aan de lieve mensen, die ik tijdens mijn eerste buitenlandreis ontmoet heb.

Dat herken ik ook ja. Als ik van vakantie thuiskom, heb ik ook altijd een weekje last van heimwee, dan wil ik weer terug... Vooral na de werkvakantie in de Oekraïne wilde ik weer terug.
Wel moet ik zeggen, dat ik nu we katten hebben, liever niet meer lang met z'n tweeën wegga. Zij zijn de enige die ik mis als ik weg ben.

[Hippieblijhoofd]

Dapper dat je toch wilt gaan! Probeer er achter te komen waar je heimwee door komt. Wellicht kun je dan ook in het klein er al iets aan doen.

Verder is het wellicht handig om samen met een goede vriend of vriendin naar het buitenland te gaan. Dan ben je samen op een vreemde plek, en dat is per definitie wat makkelijker en daardoor heb je ook wat minder kans op heimwee.

[meisje20]

ik herken veel van je daphne, ik doe ook niet zoveel zonder mn moeder. maar ik vind het belangrijk om dat los te laten en en zelfstandiger te worden en wil het daarom graag doen.
en ik ga er alleen naar toe. de eerste week zal mn zus mee gaan (dat vind ik wel een prettig idee) maar die gaat daarna weer naar huis.
daarbij ben ik een echt familie mens, mis nooit een verjaardag van een van mn broers of zussen.. en dan ga ik naar het buitenland
het gaat nog wat worden.....
maar het zal een ervaring worden die ik niet snel zal vergeten.

[Saskia]

Zomaar effies een nieuwsgierig vraagje: naar welke land ga je en wat ga je precies doen?

[meisje20]

ik ga naar london, werken als au pair.

[Marnix]

Het kan idd best overgaan, daar kun je je misschien ook wel aan vast houden.
Maar ik denk niet dat het echt leuk voor je zou zijn als je opeens een paar maanden naar het buitenland vertrekt, terwijl je een paar dagen vaak al lastig vind (geen idee of je dat vindt hoor, het is maar een stel dat... ). Ik zou dan heel klein beginnen.
Echt heimwee heb ik nu helemaal niet meer. Maar wel mis ik na 2 weken vakantie mijn eigen spulletjes, mijn eigen bed. Daar ben ik toch wel aan gehecht

Voor langere tijd gaan is misschien juist wel de manier om je heimwee te overwinnen. Als je kort weg bent heb je daar weinig tijd voor. Als je langer gaat leer je het relativeren en overwinnen En ik kan me voorstellen dat iemand dat graag wil, het is toch vervelend als er over al je vakanties een schaduw hangt omdat je heimwee hebt, in je eigen ben wil slapen etc Lijkt me totaal niet prettig dus ik kan me voorstellen dat mensen er van af willen komen.

[Saskia]

Inderdaad, als je weet dat je snel weer naar je eigen spulletjes en eigen mensen kan, ga je daar alleen maar meer naar verlangen. Tenminste, zo werkte dat bij mij wel.
Het is ook een kwestie van een knop omzetten: Vanaf nu ga ik genieten van alle kansen die ik krijg en alle ervaringen die ik op kan doen!
En ja, dat klinkt simpel, maar zo kan het echt werken!

[Daphne]

Zo werkte het bij mij ook.