Als je een beroep krijgt als dominee of je wordt gekozen als ouderling en diaken, dan wordt er gezegd dat het een roeping is.
Nu vraag ik mij steeds meer af of het wel echt roeping is en niet meer om ons eigen gevoel gaat.
Als je bedenkt dat de kerkenraad 2 tallen uit kiest. Hier zetten ze alleen mensen op die bij hun gemeente (vooral die bij hun opvattingen) past. Zo zijn er wel is 2 mensen op tweetal gezet voor de kerkenraad van wie de kerkenraad zeker wist dat de ene niet gekozen werd. Zo kwam diegene die zij wilde toch in de kerkenraad.
Als een dominee ziek is dan krijgt hij opeens veel minder beroepen meer. Ik weet een dominee die maandelijks beroepen ontving en sinds bekend dat hij ziek is misschien 1 in een half jaar ontvangt. Ik geloof niet dat Hij opeens in Gods ogen minder geschikt zou zijn voor andere gemeentes.
In hoeverre kan je dan nog spreken als een roeping? Dit is toch puur wat wij mensen graag willen en wat in ons straatje past?