Antidepressiva

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Prince Caspian

Antidepressiva

Berichtdoor Prince Caspian » 17 sep 2008 11:07

-Vaarwel-
Laatst gewijzigd door Prince Caspian op 23 jul 2010 16:24, 1 keer totaal gewijzigd.

NdW
Luitenant
Luitenant
Berichten: 680
Lid geworden op: 19 jul 2008 09:48
Contacteer:

Berichtdoor NdW » 17 sep 2008 13:08

Mij hebben ze het ook geadviseerd. Maar ik kan nog zonder, dus doe ik dat ook graag.
Man-lief heeft het wel geslikt, maar eerst 6 weken bijwerkingen... daarna heeft het wel geholpen. Je negatieve gedachten worden minder maar ook de positieve gedachten vlakken hierdoor -helaas- af. Hij heeft het langzaam afgebouwd en we zitten nu allebei aan homeopatisch rustgevend onspanningsmiddel met kamille en st.janskruid ofzo... werkt prima! :)

Sterkte met de keus! (jointje is ook niet de oplossing, denk ik :? )

Gebruikersavatar
Ri@nne
Mineur
Mineur
Berichten: 115
Lid geworden op: 12 apr 2006 16:05
Locatie: Woerden

Berichtdoor Ri@nne » 17 sep 2008 16:37

Ik heb een paar maanden paroxetine geslikt. Dat is een antidepressivum dat vaak in eerste instantie wordt voorgeschreven en gemiddeld genomen goed werkt.
Ik had van deze medicatie wel heel veel bijwerkingen: traag reactievermogen, misselijkheid, hoofdpijn, duizeligheid en heel veel slapen. Dat slapen is wel gebleven. Helaas werkte het medicijn niet. Maar ik heb er van anderen wel hele positieve dingen over gehoord
Later ben ik overgegaan op lexapro. Dat is een nieuwer middel wat ook vaak in het begin wordt voorgeschreven. Ook dit werkt niet, maar ook dit werkt bij heel veel mensen wel.
Het is even een stap om te beginnen met een antidepressivum. Maar als je het nodig hebt is het alleen maar goed. Zie het als een soort zelfzorgmiddel. Heel veel succes met de keuze :!:
Musica laetitiae comes, medicina dolorum.

Gebruikersavatar
Tuinfluiter
Majoor
Majoor
Berichten: 1736
Lid geworden op: 23 feb 2008 15:50
Locatie: Noord-Brabant

Berichtdoor Tuinfluiter » 17 sep 2008 18:55

Ik heb er ook ervaring mee.
De eerste week moest m'n lichaam erg aan de medicijnen wennen, was soms misselijk, heel moe, suffig en de heel veel schokken/trillen op een dag.
Na een paar weken waren alle bijverschijnselen verdwenen en ben ik erg op geknapt dankzij de antidepressiva.
M'n man slik ze nu op dit moment (halfjaar), hij was in het begin ook best moe en hetgeen waar hij ze voor gebruikt was een week of 6 duidelijk erger dan voorheen, na die 6 weken is het steeds beter gegaan en nu gaat het super, maar hij moet ze nog wel een poosje blijven slikken.
Mijn ervaring is dat het afbouwen ook vreslijk is, moest langzaam afbouwen, maar werd er zo naar van (misselijk, duizelig heel hevig), ben toen zonder het te melden bij de huisarts zo in 1 keer gestopt en alle klachten waren over.

Gebruikersavatar
marjo
Sergeant
Sergeant
Berichten: 360
Lid geworden op: 29 nov 2002 20:15

Berichtdoor marjo » 19 sep 2008 09:38

Ik gebruik paroxitine. Geen enkele bijwerking en het werkt super.
Alleen het afbouwen lukt niet, ik val steeds terug :cry:
Iemand ervaring met afbouwen?

Michael
Sergeant
Sergeant
Berichten: 388
Lid geworden op: 26 feb 2008 10:28

Berichtdoor Michael » 19 sep 2008 11:02

Ik persoonlijk zou heel erg terughoudend zijn. Als het moet dan moet het, raadpleeg je psych zal ik maar zeggen. Maar het ontregelt je gedrag, je krijgt mogelijk verslavings verschijnselen. En het is helemaal niet zeker of het spul eigenlijk wel werkt.

Dit artikel vertelt er een beetje over.
http://www.stuff.co.nz/4416654a10.html? ... s_20080227

Imho, (ik ben zelf opgeleid tot psycholoog), zijn de meeste onderzoeken naar de werkzaamheid van psychofarmaca gesponsord door bedrijven die het spul ook verkopen. Uiteindelijk komt een flink deel van de geschreven artikelen niet in de wetenschappelijke journalen en referentie bibliotheken terecht. Mag jij raden welk deel....

Een jointje op een dag kan helpen en wordt door velen voor dat doel gebruikt. Ik denk dat het zelfs beter voor je is dan sommige medicatie. Maar je moet heel erg oppassen dat het geen vervanging wordt. Het is op zichzelf geen oplossing. Het maakt enkel de moeilijke momenten prettiger.

Uiteindelijk heb je in de meeste gevallen je emoties in de hand. Het probleem met depressie is dat je nauwlijks gemotiveerd bent om jezelf op te vrolijken. Het probleem is verder dat depressieve mensen vaak een realistischer beeld op de wereld hebben dan de rest van de mensen. Ook moet je bedenken dat 1/3e tot de helft van de mensen wel eens depressies meemaken. Er is dus niets mis mee om een keertje depressief te zijn. Dat is normaal voor een mens.

Aangezien depressieve mensen dat realistische beeld hebben moet je daar een beetje van af stappen... Verzin een rotsmoes om tevreden over te zijn het hoeft niet te kloppen. Ik denk zelfs dat het beter is als het niet realistisch is. Want geluk is helemaal niet rationeel. Het is gewoon een gevoel wat je opwekt of niet, de buitenwereld gebruiken we als trigger om het te scheppen of niet. Maar er zit geen direct verband tussen je buiten wereld en je interne geluk. "Ik ben gelukkig want.... lantarenpaal..." is net zo'n goede reden als. "Ik ben gelukkig want ik ben net getrouwd met het mooiste mens van de wereld, ik heb de loterij gewonnen EN het zonnetje schijnt."

Het verschil is dat als de lucht bewolkt raakt en dat mooie mens een ochtendhumeur blijkt te hebben dat de eerste reden geldig blijft en de tweede reden al wat minder geluk genereert. Dat is omdat je condities aan je tevredenheid verbindt. Heel logisch we leren van kinds af aan dat het zo werkt. Maar dat moet je dus juist niet doen. Het werkt ook niet echt zo.

De hoeveelheid tevredenheid die je hebt is ook letterlijk verbonden met wat je jezelf en je wereld vertelt dat je hebt. Als mensen je vragen hoe het gaat. Wat is dan het eerste wat je ze vertelt? Dat het slecht gaat of dat het goed gaat?

De belangerijkste factor is intentie.... Ik was persoonlijk een periode van 2 jaar depressief. Op den duur had ik er genoeg van en ik vroeg mezelf waarom ik me zo rot voelde. Een stemmetje van binnen vroeg verbaasd... Hoezo, dat wilde je toch? Ik heb toen besloten dat dat dus niet was hoe ik mijn leven zou vullen. Ik heb heel lomp besloten gelukkig te zijn. Dat heeft mijn wereld omgedraaid in 3 maanden. 2 jaar erna begonnen leuke dingen te gebeuren (vriendinnetje, samenwonen, etc). Ik was toen echt belachelijk gelukkig en ik zweefde over straat. Nu voel ik me weer wat beter en ben gewoon heel erg tevreden....

Punt is... Je hebt het in de hand ook al lijkt het niet altijd zo. Het is normaal voor een mens om dippig te zijn. Ook voor langere perioden. Emotie is niet rationeel. Irrationele argumentatie om gelukkig te zijn is effectiever dan rationele argumentatie. Omdat de irrationele argumentatie benadrukt dat je het zelf doet. En omdat veranderingen in je leven die argumenten niet veranderen.

kirsten
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1163
Lid geworden op: 28 jul 2007 16:54

Berichtdoor kirsten » 19 sep 2008 15:13

Ik vind het erg fijn dat jouw depressie hierdoor is weg gegaan. (ik bedoel dit niet cynisch, maar ik men het echt). Ik ben alleen bang dat dit voor sommige mensen die in deze situatie zitten een beetje te makkelijk gepraat is. Ik ken in mijn naaste omgeving een aantal mensen die depressief zijn en daarnaast nog veel meer klachten hebben die daarmee samenhangen, zoals angstaanvallen. Wat moeten die dan tegen zichzelf zeggen? Jouw bericht komt mij een beetje over als: Gewoon een knop omzetten en dat komt alles goed. Ik weet zeker dat er vele mensen hier zijn die dit echt te makkelijk gezegd vinden. Natuurlijk zullen er mensen zijn die dit wel kunnen, maar velen ook niet. Ik zeg niet dat AD gelijk de oplossing is, maar ik weet wel dat dit mensen kan helpen om een stap in de goede richting te doen.
Begrijp je een beetje wat ik bedoel?

Gebruikersavatar
kwebbel
Generaal
Generaal
Berichten: 5152
Lid geworden op: 17 feb 2007 12:47
Contacteer:

Berichtdoor kwebbel » 19 sep 2008 15:38

Mijn moeder slikt Risperdal, en dat gaat goed moet ik zeggen, hoewel ze sociaal niet echt geweldig is zeg maar. Altijd al geweest maar door de medicijnen is het ook niet anders geworden.
Risperdal slik je tegen depressies, hallucinaties, psychosen, waanideeen e.d.
Daarbij gaat ze naar een psycholoog en dat helpt wel moet ik eerlijk zeggen. Mijn moeder is nu wat positiever ingesteld.
¯`v´¯)
`•.¸.•´
¸.•´¸.•´*)
(¸.•´ (¸.•´*..¸¸.•´¯`• Groetjes...

Michael
Sergeant
Sergeant
Berichten: 388
Lid geworden op: 26 feb 2008 10:28

Berichtdoor Michael » 19 sep 2008 16:50

kirsten schreef:Ik vind het erg fijn dat jouw depressie hierdoor is weg gegaan. (ik bedoel dit niet cynisch, maar ik men het echt). Ik ben alleen bang dat dit voor sommige mensen die in deze situatie zitten een beetje te makkelijk gepraat is. Ik ken in mijn naaste omgeving een aantal mensen die depressief zijn en daarnaast nog veel meer klachten hebben die daarmee samenhangen, zoals angstaanvallen.

Ja, ik begrijp het. Ik krijg met mijn filosofieen snel de beschuldiging dat ik te veel verantwoordelijkheid bij de "Slachtoffers" leg.... Jij bent daarin niet de enige. Dus je maakt hele valide bezwaren. Ik ben het gewoon niet eens met de huidige "Stop er maar een pil in" filosofie. Als je goed naar de feiten kijkt dan is er geen reden voor.

Wat moeten die dan tegen zichzelf zeggen?

Er zijn methoden om angst aan te pakken. Eigenlijk is de meest effectieve gewoon gewenning. Rationalisatie en visualisatie van waar je bang voor bent. En uiteindelijk confrontatie. Als je bang voor honden bent zou ik niet beginnen met jezelf laten opsluiten in een asiel. Maar je moet de confrontatie opzoeken.

Jouw bericht komt mij een beetje over als: Gewoon een knop omzetten en dat komt alles goed.

Dat is een hele simpele manier om het te zeggen. Maar het klopt wel, dat is wat ik zeg. En dat is fundamenteel anders dan "Je kan er niets aan doen, een slimme dokter geeft je een pilletje en dan gaat het over. En als het dan niet over gaat. Dan is het jammer. Dan ben je kansloos..."

Bij lichamelijke problemen is dit meestal de enige mogelijkheid. Psychisch is de rol en mentaliteit van de client juist extreem belangerijk. Dat zie je mijn inziens niet goed terug in de moderne gezondheidszorg. Uitzonderingen daargelaten uiteraard....

Ik weet zeker dat er vele mensen hier zijn die dit echt te makkelijk gezegd vinden. Natuurlijk zullen er mensen zijn die dit wel kunnen, maar velen ook niet. Ik zeg niet dat AD gelijk de oplossing is, maar ik weet wel dat dit mensen kan helpen om een stap in de goede richting te doen.

Anti depressiva komen wetenschappelijk qua effectiviteit nauwlijks boven placebo's uit. Met de mogelijke uitzondering van hele zware depressies waar het wel positief effect kan hebben. Iedereen die anti depressiva gebruikt heeft om een gemiddelde depressie te overwinnen heeft het dus helemaal zelf gedaan. Met zijn geloof in het pilletje. Maar dat pilletje had net zo goed een m&m kunnen zijn. Men kan het dus echt zelf.

Zoals ik al zei... Als het moet... Dan moet het... En ik zeg niet dat het nooit moet. Maar ik persoonlijk sta er heel terughoudend tegenover. Ik heb een aantal mensen gekend die die medicatie gebruiken. En bijkomende problemen zoals gedrags ontregeling waren er te veel en te vaak.

Begrijp je een beetje wat ik bedoel?

Ik begrijp dat het niet makkelijk lijkt of is. Het lijkt soms ronduit onmogelijk. Maar het is wat ik gedaan heb. Het is ook zoals ik begrijp dat de psyche werkt vanuit mijn eigen ervaring.

Het kostte mij 3 maanden nadat ik de knop omzette om weer een beetje normaal te worden. Ik was toen al 2 jaar bezig, en als ik terug denk had ik de eerste symptomen al 5 jaar ervoor. Ik wil depressie dus echt niet bachetaliseren. En het is dus gewoon niet leuk.. Ik heb de lidtekens op mijn arm en de zelfmoord gedichten in goed afgesloten boeken. Maar je moet echt op alle fronten het gevecht aangaan. Niet enkel met een pilletje wat nauwlijks het placebo effect haalt. Als je daarop vertrouwt en verder niets doet word je volgens mij gewoon een melk koetje voor de medische industrie.

Eigenlijk zie ik het zo. Je doet het, of je doet het niet. Als je het doet dan moet je het doen op alle fronten. Wel met een beetje verstand en een psycholoog als raadsheer kan je hierin goed helpen.

Maar zoals ik eerder al zei. De connectie tussen wat je overkomen is, wat je huidige situatie is en hoe je je voelt over jezelf en je wereld is zwaar overtrokken. Die connectie leidt je gevoelens omdat we aangeleerd hebben dat die connectie er is. Maar de connectie is puur aangeleerd. En je kunt dus blij zijn ondanks alles. Uiteindelijk is je geluk gewoon een keuze. Het is flauw, bijna een reclame motto... Maar ja.. Daar is het..

Gebruikersavatar
petra85
Kapitein
Kapitein
Berichten: 965
Lid geworden op: 17 apr 2008 16:29

Berichtdoor petra85 » 19 sep 2008 17:26

ik slik Citalopram :(
maar nu ben ik aan het afbouwen van 2 zit ik nu op een halve :D
geen afkick verschijnselen...
heb het 2 keer ruim 2 jaar geslikt nu maar hopen dat ik er echt vanaf kom.
ik voelde me gewoon niet me zelf,moe en lusteloos terwijl ze dat eigenlijk moesten verbeteren loop nu bij de psychiater, ook niet fijn, maar zooi slikken als je het idee hebt dat t niet helpt is ook niks.

André

Berichtdoor André » 19 sep 2008 22:50

Michael schreef:(ik ben zelf opgeleid tot psycholoog)...
Heb jezelf al gewerkt in de psychiatrie?

elvira (gast)
Kapitein
Kapitein
Berichten: 948
Lid geworden op: 13 sep 2008 15:47
Locatie: DL

Berichtdoor elvira (gast) » 20 sep 2008 08:15

hoi,
ik sluit me voor het grootste deel bij Michiel aan, maar vind (als therapeut) dat het niet alleen een kwestie is van een knop omzetten, maar ook dat men moet kijken naar de reden van de depressie.
Depressieve patiënten zijn er in verschillende 'categorieën', zeg maar. Even de meest voorkomende:

- (plotselinge, korte) depressie zonder duidelijke reden: kan meestal verholpen worden door sporten (het liefst in de buitenlucht) en zon. (denk bijv. aan winterdepressie)

- bipolair (manisch-depressief): fases van supergelukkig (en meestal overmoedig, men voelt zich werkelijk superman) zijn en fases van diepe depressie wisselen elkaar af. Deze fases kunnen weken of maanden duren. Het gaat dus niet om stemmingswisselingen zoals we die wel eens van dag tot dag hebben. Dit is een vrij heftige variant, waarbij meestal medicatie noodzakelijk is.

- (klinische) depressie: periode van zware depressie: geen motivatie om ook maar IETS te doen, zware moeilijkheden uit bed te komen, etc. Ook hier kan medicatie helpen, maar zelf vind ik dat je hier uiterst voorzichtig mee dient te zijn en zo snel mogelijk ook therapeutische (psychische) hulp zou moeten zoeken. Het pilletje helpt dan om mensen uberhaupt in beweging te zetten, maar de mogelijke onderliggende oorzaken dienen ook onderzocht te worden. Vaak wordt (in Nederland) cognitieve en gedragstherapie in combinatie met medicatie toegepast. Je kunt echter ook voor een meer psycho-analysemethode kiezen: de therapie duurt meestal langer, maar kijkt meer naar oorzaken dan alleen naar gedrag.

Ik weet niet welke variant je hebt en kan je natuurlijk sowieso niet via het www helpen. Ik kan wel een algemeen advies geven:
In de hulpverlening adviseer ik mijn cliënten altijd: probeer het eerst met sporten en openheid naar anderen toe.
Om je depressie succesvol te kunnen behandelen, is het meestal erg handig om je omgeving van de depressieve gevoelens op de hoogte te stellen. Je hoeft niet alles met ze te bespreken, hoor, maar het gaat er om dat ze je kunnen helpen je in beweging te zetten. Spreek met je omgeving af, dat ze je een figuurlijke 'schop onder je kont' geven als je je afspraken niet nakomt. Een afspraak met een vriend of vriendin bel je dan niet meer zo gemakkelijk af....

Wat betreft sporten: ik snap ook dat dat uiterst lastig is voor iemand met een depressie (een pilletje is wel wat makkelijker dan uit bed te komen en sportkleding aan te trekken)... schrijf je daarom, liefst samen met een vriend/vriendin, in bij een sportclub of trainingsprogramma en ga 3 x per week sporten. Spreek met diegene af dat hij/zij je uit bed trimt, zodat je geen smoesjes kunt verzinnen om in bed te blijven liggen.
Wanneer dit na zo'n 4-6 weken niet helpt (eerst proberen vol te houden, aub), dwz: je bent in beweging gekomen, maar de depressieve gevoelens en ideeen blijven, zoek dan zeker professionele hulp.
Als je tegen die medicatie van je huisarts opziet, kun je voorstellen een sportprogramma op te stellen. Dikke kans dat hij daarmee instemt, omdat ook weet hoe lastig het is, de medicatie weer af te bouwen.

Tot slot: veel succes en sterkte ermee,
elvira

Prince Caspian

Berichtdoor Prince Caspian » 20 sep 2008 13:08

-Vaarwel-
Laatst gewijzigd door Prince Caspian op 23 jul 2010 16:23, 1 keer totaal gewijzigd.

esli
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1023
Lid geworden op: 27 nov 2007 21:38
Locatie: Leiden

Berichtdoor esli » 20 sep 2008 13:47

Heb je al (bijv. cognitieve gedrags) therapie geprobeert? Anders zou je dat eerst kunnen doen, of een combinatie met medicijnen. A

Prince Caspian

Berichtdoor Prince Caspian » 20 sep 2008 14:20

-Vaarwel-
Laatst gewijzigd door Prince Caspian op 23 jul 2010 16:23, 1 keer totaal gewijzigd.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 70 gasten

cron