Hoe gaat het zo hier?
@ Mortlach; ga je je medicijnen nog afbouwen? Waarvoor slikte je precies medicijnen?
@ Leen10; nog bedankt voor je reactie! Hoe gaat het nu met je? Heb je baad gehad bij die behandeling?
Ik zou kijken of ik het boek ergens kon lenen, maar ik ken verder niemand die heb boek heeft. In het gezin is er ook niemand lid van de bibliotheek. Vind het boek nogal duur om het gelijk zelf aan te schaffen, waarschijnlijk kan ik het boek nu wel lenen van de psych. Tijdens het laatste gesprek had ze het niet op de kamer. Is het boek ook gewoon telezen zonder de opdrachten temaken? Vermoedelijk wel anders zou de psych. mij het advies ook niet geven om het boek telezen
. Zelf heb ik bijv. het boek de pijn de baas gelezen i.v.m. chronische pijn, hier staan ook allemaal opdrachten in maar die maakte ik niet, het ging vooral puur om de informatie die in het boek werd gegeven.
Eigenlijks wil m'n psych. stoppen met gesprekken omdat het best wel goed gaat, er liggen nog genoeg dingen maar het leven is nu weer wat mogelijk voor mij en word ik niet meer als depressief betiteld en zo voel ik me ook niet meer
. Natuurlijk heb ik nog wel m'n ups en downs, al vind ik dat best moeilijk om te accepteren, net of ik me niet meer rot/depri mag voelen
. Maar aan de andere kant weet ik ook wel dat ieder mens het heeft en het nooit voor 100% over/goed kan zijn. Toen ik doorverwezen werd was de wachtlijst bij de tweede lijns zolang
(3 maand voor intake, 6 maanden voor behandeling) wat de betreffende arts veel telang vonden duren dat ze me doorverwezen hebben naar de eerstelijns zodat ik bijna direckt hulp kreeg. Alleen krijg je 8 gesprekken per jaar vergoed, al zit er wel een eigen bijdrage bij per gesprek. In januari werd er weer opnieuw begonnen met tellen, maar nu zijn me gesprekken op. Ik krijg geen indicatie meer voor de tweedelijns doordat ik niet meer depressief ben en het redelijk goed gaat, dus eigenlijks moet ik kiezen doorgaan en alle gesprekken volledig zelf betalen of stoppen. Als ik er dan nog wel behoefte aan heb kan ik me in januari zo weer aanmelden, dan kan ik weer 8 gesprekken krijgen.
Nu zit er 6 weken tussen m'n laatste en eerst volgende gesprek om te kijken hoe het gaat in tussentijd, al kan ik altijd bellen/mailen. Al vind ik het heel moeilijk om die keuze temaken, in het verleden heb ik wel vaker gesprekken gehad met psychologen maar nadat er gestopt werd was het binnen korte tijd weer mis. Maar nu moet ikzelf ook wel toegeven dat het een heel stuk beterder met me gaat en ik ben nu ook wel aardig stabiel, deze hulp heeft mij goed geholpen
. Eindelijk na die negatieve ervaringen, je op straat zetten terwijl je niet weet hoe je verder moet. De vorige keren stond ik erzelf niet achter dat er gestopt word. Maar toch dat stukje houvast, als er nu wat is kan ik op de psych. terug vallen en dat kan ik als ik stop niet. Het onbekende, loslaten dat is iets wat ik moeilijk vind, maar dat heb ik eigenlijks in alles... Ik zie zovaak leeuwen en beren in dingen, waarbij ik achteraf vaak kan zeggen dat het meeviel.
Ik twijfel zo ontzetend en weet gewoon niet welke keuze ik maken moet, ik heb wel zoiets van als ik nu stop dan stop ik ook en ga ik niet weer in januari starten met opnieuw gesprekken. Als het wel beter is om verder te gaan, dan heb ik liever 1x in de 6-8 weken een gesprek die ik dan zelf betaal en dan in januari weer wat regelmatiger om specifiek weer met dingen aan de slag tegaan. Ik heb al m'n 'twijfels' op papier gezet, deze mail ik voordat ik gesprek heb door, zodat we dat kunnen bespreken.
Positief zijn blijft moeilijk voor me, ik vind het erg moeilijk om positieve punten te moeten benoemen. Ben eerder geneigd om het negatieve voorop te zetten, of ik geef positieve punten een negatieve draai
(vaak onbewust, dus ik moet er nog bewuster mee aan de slag). Nu moet ik voor m'n stagegesprek o.a. m'n kwaliteiten opschijven... Zucht
. Maar ik denk dat dat ook een stukje acceptatie is, mijn verwachtingen zijn soms nogal groot, net of alles volledig veranderd in het ene uiterste-andere uiterste. Maar sommige dingen horen ook gewoon bij mij, ik zal altijd het wat rustige type blijven die eerst even de kat uit de boom moet kijken.
Wat de toekomst brengen moge........