Miskraam...

[paprikameisje2]

met wie deel je een miskraam allemaal? ik vraag me af.. of het nodig is om mensen op de hoogte te stellen... of dat je het samen verwerkt...

of zou dit verschillen per persoon... soms heb ik namelijk wel het gevoel dat anderen om je heen het belangrijk vinden om het te weten, terwijl het dan voor mijn gevoel..(voro zover) hun niks aangaat... snap je hoe ik het bedoel?

[paprikameisje2]

sterkte allemaal.... hug..

[liefje]

*verwijderd*

[paprikameisje2]

heftig liefje!!

en zulke reacties... die mensen ehbben het vast zelf niet meegemaakt... misschien is het voor hun bedoeling dat ze je opbeuren.. maar vaak eheft het juist een averechtse werking..

sterkte meid!

[LeChat]

*HUG* Voor iedereen die een miskraam moet verwerken.

[NdW]

Sterkte liefje, heftig!

[quote="paprikameisje2"]met wie deel je een miskraam allemaal? ik vraag me af.. of het nodig is om mensen op de hoogte te stellen... of dat je het samen verwerkt...

Ik heb het toen tegen niemand verteld. Later wel tegen mijn moeder en een paar goede vriendinnen. Ik had geen behoefte om het tegen veel mensen te vertellen.

[Saskia]

Wat een heftige verhalen allemaal! Sterkte voor iedereen die hier doorheen ging of gaat!

[Haai]

Tjonge, dat klinkt wel heftig liefje, ook lichamelijk.

Ik heb het wel tegen vrij veel mensen verteld. Ik heb geloof ik wel drie weken ziek thuis gezeten, dan is het voor de omgeving denk ik ook wel beter om te weten hoe dat komt. Het heeft mij ook wel geholpen om het te verwerken, want naast de enkele minder fijne reacties heb ik ook heel veel lieve en meelevende reacties gehad.

[dwaler]

Zelf heb ik vorig jaar mei een miskraam gehad met 8 weken.
Hoewel het dus nog maar zo pril was, had ik al aan een paar mensen verteld dat ik weer zwanger was.
Dus moest ik ook wel vertelllen dat ik een miskraam gehad had.
Ook tegen mij werd gezegd: het kindje was vast niet goed, dus is het alleen maar beter zo. Mensen beseffen niet dat zulke troostende woorden, juist heel pijnlijk kunnen zijn.

Ik was in juli alweer zwanger en in die beginperiode was het dus extra spannend, maar deze zwangerschap verliep gelukkig wel goed en is mijn zoon 9 maanden later gezond geboren.

sterkte voor degene die hier nog middenin zitten

[pol]

*hug* voor iedereen die het meegemaakt heeft. heel veel sterkte!

[*Annet*]

De verhalen die jullie vertellen herken ik wel van mensen uit mijn omgeving die ook een miskraam hebben gehad. Mijn schoonzus was ook heel zenuwachtig bij de echo en ze bleek dus weer een miskraam te moeten verwachten en het duurde heel lang voor het afkwam. Toen ze weer zwanger bleek mocht ze snel voor echo en toen was het goed, maar ze bleef gespannen.

Eigenlijk ga ik het steeds meer bijzonder vinden dat ik nooit een miskraam heb gehad. Inderdaad ben je vanaf je eerste dag overtijd zwanger van jouw/jullie kindje en dat is heel wat meer als een klomp cellen die in je lichaam verblijven. Bij de vierde zwangerschap gebeurde er met maand of 4 ook allerlei vreemds in mijn lichaam dat wij dachten dat het verkeerd zou gaan. Mijn man ging gelijk zijn zus bellen om te vragen hoe het bij haar was gegaan. Ik vond dat niet nodig om het er met anderen over te hebben maar hij wilde dat wel graag.

Een miskraam is niet nix, ik weet iemand die aan de gevolgen ervan overleden is. Ze kreeg complicaties en het werd steeds erger, dus hou je lichaam in de gaten, zeker als je blijft vloeien.

Van mijn moeder weet ik dat ze zich zo afvroeg waar haar afgekomen kindje nu toch zou wezen, het had immers een ziel. Hebben jullie het daar ook moeilijk mee, of is het voor jullie duidelijk dat zo'n kindje goed heen mag gaan?

Veel sterkte voor allen die hiermee te maken hebben.

[kirsten]

Had ik net toch een heel verhaal getypt, ligt mijn internet eruit. Ok poging 2:

Allereerst wil ik iedereen die in deze moeilijke situatie zit, heel veel sterkte toewensen. Ik kan me, ook al heb ik zoiets nooit meegemaakt, heel goed voorstellen dat het een enorme pijn en verdriet met zich mee brengt. Ik hoop dat jullie veel steun van je man/vrouw, familie, maar bovenal van God ervaren.

@*Annet*: Ik vind dat ook altijd een lastige. Ik geloof in wat de Dordtse leerregels daar over zegt:

Dordtse Leerregels hoofdstuk 1:17

Nademaal wij van den wil Gods uit zijn Woord moeten oordelen, hetwelk getuigt, dat de kinderen der gelovigen heilig zijn, niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond, in hetwelk zij met hun ouderen begrepen zijn, zo moeten de Godzalige ouders niet twijfelen aan de Verkiezing en zaligheid hunner kinderen, welke God in hun kindsheid uit dit leven wegneemt.

Dus ik geloof dat kinderen van gelovige ouders bij God mogen zijn. Ik heb hier ook wel eens over gepraat met anderen. Toen het gesprek kwam op kinderen van ongelovige ouder kwamen we erop dat we dat niet kunnen weten. Voor God is dat duidelijk, voor ons onduidelijk en zo laat ik het dan ook maar.

[sientje]

Voor mij is het al 9 jaar geleden dat ik een 'miskraam' heb gehad.
Met 12 weken begon ik ineens bloed te verliezen.
Na het maken van een echo bleek het om een 'windei' te gaan.Hierbij groei er wel een vruchtzak,maar er zit geen kind in.Kheb toen een curretage ondergaan.
Het was wel even slikken,maar het fijt dat er niet echt een kind was geweest hielp bij de verwerking.
twee maanden later was ik weer zwanger en toen was alles goed!

[Lalage]

@Annet: Hoe zie jij God? Ken jij Hem als een liefdevolle vader? Zal Hij dan niet minstens evenveel van die ongeboren kinderen houden als de ouders van die kinderen?

[Chris7]

Annet,

Ik weet nog heel goed dat wij ook met de vraag hebben geworsteld, waar onze ongeboren kinderen (ik vind miskraam zo'n naar woord) zouden zijn.

Ik geloof, zoals Lalage ook zegt, in een liefdevolle Vader en ik ga er dan ook vanuit dat zeker de kinderen van gelovige ouders, in de hemel bij Hem zijn. Hoe dat is voor kinderen van ongelovige ouders is weet ik niet en ik wil daar ook eigenlijk niet teveel over nadenken.

Liefje, wat een verdrietig verhaal wat je schrijft over de curetage. En dan dat martelende wachten tot alles achter de rug is! Ik begrijp heel goed wat je schrijft over een eventuele volgende zwangerschap. Het is heel moeilijk om op zo'n moment op God te vertrouwen, dat alles goed mag gaan. Heel veel sterkte gewenst en ik zal voor je/jullie bidden dat jullie gebeden zullen worden verhoord.