Evelien schreef:hijwel schreef:Absoluut! Dat heb ik een paar keer mogen meemaken bij mijn klasgenoten dat ik de juiste woorden kreeg. Maar ook wel eens dat ik dicht klapte, of totaal het verkeerde zijn.
Die keren dat je dicht klapte? Vertrouwde je toen op God?
Petrus liep ook over het water... zolang hij naar Jezus keek ging het goed. Maar zodra hij naar de omstandigheden keek (het water) ging het mis!
Er zijn ook momenten waar de duivel heel sterk zijn macht heeft.
Of zie ik dat absoluut verkeerd in?
Achteraf denk ik dat ik niet op God vertrouwde, mijn angst voor de reactie van mijn klasgenoten had de overhand. Terwijl het hele lieve mensen zijn. Maar om weer zo duidelijk de christen te zijn die ondersteboven raakt van een vloek. Gebed en kracht zijn dan zo hard nodig!
Als nu iemand mij zou vragen iets over mijn geloof te zeggen, in een kote tijd. Zou ik,
denk ik , een opmerking maken over hoe ik nu tegen de maatschappij aan mag kijken, sinds ik mijn leven aan God heb gegeven.
Dat ik al die mensen zie jagen naar ultiem geluk die ze nooit zullen vinden en naar rust die ze nooit zullen ervaren. Dat alles op niets uitloopt. Ik zou zeggen dat mijn leven pas echt zin heeft gekregen sinds ik met hard en ziel in God mag geloven.
Ik denk niet dat ik al over vergeving van zonden enzo zou praten, en over de hel. Pas wanneer je vervolg gesprekken krijg, zou je over het kwaad hier op aarde beginnen.
''Duisternis verdwijnt niet door duisternis. Dat kan alleen licht. Haat verdwijnt niet door haat. Dat kan alleen liefde.'' Martin Luther King
