Vriendschap & de Bijbel

[APID2007]

Hallo allemaal,

Ik zit met een vraag.
Wie heeft er enkele teksten ter bemoediging over vriendschappen tussen een man en vrouw vanuit de Bijbel?

Ik ben op zoek naar verzen, die mij hierin kunnen helpen te onderbouwen, dat een vriendschap in de ogen van de Heere ook mogelijk is.

Dus dat als ik met iemand op basis van het Woord een vriendschap sluit, dat dat ook een genoegen is voor de Heere God.

[essieee]

Er staan in de Bijbel zoveel voorbeelden van vriendschappen.


Denk aan Job, Ruth, David, Salomo....
Elkaar liefhebben als vrienden en samen de Heere liefhebben, ik denk dat dat de grootste zegen is in een vriendschap!

Waar ik benieuwd naar ben, waarom twijfel je erover of dit okay is?

[Gerdien B.]

David en Jonathan is ook een mooi voorbeeld

en de samenvatting van de tien geboden: God lief hebben boven alles en onze naaste als onszelf

[Lalage]

Even goed lezen: het gaat om een platonische vriendschap tussen een man en een vrouw. Zelf heb ik daar goede ervaringen mee, het kan zeker wel. Ik denk dat het in de cultuur van de tijd van de bijbel heel ongebruikelijk was, maar het is heel interessant om eens te bestuderen hoe Jezus met vrouwen omging... dat was heel bijzonder voor die tijd!

[APID2007]

Er staan in de Bijbel zoveel voorbeelden van vriendschappen.

Denk aan Job, Ruth, David, Salomo....
Elkaar liefhebben als vrienden en samen de Heere liefhebben, ik denk dat dat de grootste zegen is in een vriendschap!

Waar ik benieuwd naar ben, waarom twijfel je erover of dit okay is?

Zal in het kort proberen uit te leggen.
Heb een vriendin die in de GerGeminNed zit.
Ik heb in deze vriendschap overduidelijk de Heere als Leidraad genomen, maar zij was daar niet van overtuigd.(dat Hij ons nabij is/was hierin)

Ik heb haar van nabij mogen leren kennen.
In onze gesprekken was ze in mijn ogen open en eerlijk.
Het is géén relatie als in de zin van man-vrouw.

Als de Heere ook zulke vriendschappen accepteert, (in mijn ogen doet Hij dat althans, omdat er ook over Zijn Woord gesproken word) waar kan ik dan naar verwijzen?

Ik zou graag met deze vriendschap willen doorgaan, in genade Gods.

ps:
Inderdaad een platonische verhouding.
Maar er is in haar gevoelsleven nogal wat tegenstrijdigheden aan te merken, helaas :S


Hoop dat deze uitleg voldoende is

[essieee]

Ik herken het absoluut! Ik heb meerdere mannelijke vrienden en merk wel dat m'n omgeving het anders ervaart dan ik. I'n de wat oudere generatie is vriendschap tussen man en vrouw iets vaags. Dit komt denk ik door wat ook de ouderen mee kregen van uit hun opvoeding!

Practisch gezien.
Ik vind het niet vanzelfsprekend. Juist wanneer een vriendschap tussen man en vrouw heel vertrouwelijk is en je voelt je wel tot elkaar aangetrokken is het wel lastig. Ik heb het zelf wel bij mannelijke contacten. Is opzich geen probleem, maar benoem het wel naar elkaar. Want, is mijn ervaring, wanneer je dan wel verder gaat, zoenen enzo, veranderd het contact erg snel en is het lastiger om op je oude level terug te komen!

Een echt bijbelse verwijzing naar personen weet ik niet. Wel is de boodschap denk ik dat je elkaar lief moet hebben, rein met elkaar om moet gaan and so on....
Vrienden zijn een geschenk van God, dus of dat als man of vrouw is....; ik denk niet dat dat ertoe doet!

[em_ma]

Zal in het kort proberen uit te leggen.
Heb een vriendin die in de GerGeminNed zit.
Ik heb in deze vriendschap overduidelijk de Heere als Leidraad genomen, maar zij was daar niet van overtuigd.(dat Hij ons nabij is/was hierin)

Ik heb haar van nabij mogen leren kennen.
In onze gesprekken was ze in mijn ogen open en eerlijk.
Het is géén relatie als in de zin van man-vrouw.

Als de Heere ook zulke vriendschappen accepteert, (in mijn ogen doet Hij dat althans, omdat er ook over Zijn Woord gesproken word) waar kan ik dan naar verwijzen?

Ik zou graag met deze vriendschap willen doorgaan, in genade Gods.

ps:
Inderdaad een platonische verhouding.
Maar er is in haar gevoelsleven nogal wat tegenstrijdigheden aan te merken, helaas :S


Hoop dat deze uitleg voldoende is

Zou zo geen tekst in de Bijbel weten die gaat over een platonische relatie tussen man en vrouw.
Ik heb zelf ook verschillende vriendschappen met mannen gehad en op dit moment 1 hele goede vriendschap.
Het kan wel, maar het is wel lastig.
Als vrouw vind je een man lichamelijk onaantrekkelijk/redelijk aantrekkelijk/woest aantrekkelijk.
Bij de eerste groep ben ik niet bang dat er meer zal gebeuren. Bij de andere twee groepen is de kans dat er meer gaat gebeuren echt wel aanwezig.
Je moet er eerlijk met elkaar over praten, hoe je tov. elkaar staat/wat je van de relatie verwacht/wat je lastig vind (bv. op lichamelijk gebied, hoe je dan met elkaar omgaat).
Dat laatste vind ik overigens zelf best lastig.

Maar idd. het is zo mooi als je God kunt betrekken in je vriendschappelijke relatie, dat geeft zo n meerwaarde!

[meboy]

Lazerus & martha & maria

Jezus & Maria magdalena

[*Annet*]

Kan het niet zo zijn dat ze er (nog) niet aan toe is om een volwaardige relatie met jouw aan te gaan, dat ze daardoor afstand wil bewaren? Of is datgene waar jij nu mee loopt iets wat je je hele leven vol wilt houden? Dat lijkt mij nl. zeer moeilijk tot onmogelijk. Ik denk toch dat de lichamelijke aantrekkingskracht steeds groter gaat worden als je veel om iemand geeft. Dit is een heel natuurlijk verschijnsel.

Wat Essieee aangaf:

I'n de wat oudere generatie is vriendschap tussen man en vrouw iets vaags. Dit komt denk ik door wat ook de ouderen mee kregen van uit hun opvoeding!

zal je waarschijnlijk in je omgeving ook wel tegenaan lopen. Toen ik es tegen mijn moeder liet ontvallen dat ik met een getrouwde man chatte stond ze meteen te steigeren: is dit geen gevaar voor je huwelijk? Voorgaande generaties kunnen zo krampachtig met zulke zaken omgaan. Als je een vriendengroep hebt en je praat als vrouw zijnde met een man van een vriendin uit die groep kan het wel, maar chat zou niet kunnen? Dit heeft natuurlijk niet met jouw vraag te maken maar ik bedoel ermee dat mensen dus zo moeilijk kunnen doen over hoe anderen met elkaar omgaan.

[Saskia]

Ik heb ook een heel goede vriend met wie ik absoluut geen relatie zou willen hebben, maar die wel mijn allerbeste maatje, mijn soulmate, mijn beste vriend is.
Ik vind hem echter niet aantrekkelijk in de zin van dat ik me tot hem aangetrokken voel. Daarom zie ik deze vriendschap dan ook niet anders dan een man-man of vrouw-vrouw vriendschap, wat op de een of andere manier geaccepteerder lijkt te zijn.
Bijbelteksten zou ik hiervoor niet direct weten, maar ik denk dat de voorbeelden die Meboy aanhaalde wel aardig overeenkomen met zo'n situatie, hoewel ik niet precies weet hoe vertrouwelijk die relaties waren.

[APID2007]

Kan het niet zo zijn dat ze er (nog) niet aan toe is om een volwaardige relatie met jouw aan te gaan, dat ze daardoor afstand wil bewaren? Of is datgene waar jij nu mee loopt iets wat je je hele leven vol wilt houden? Dat lijkt mij nl. zeer moeilijk tot onmogelijk. Ik denk toch dat de lichamelijke aantrekkingskracht steeds groter gaat worden als je veel om iemand geeft. Dit is een heel natuurlijk verschijnsel.

Inderdaad is ze daar niet aan toe, dat weet ik ook.
Maar dat was niet de opzet van deze vriendschap en dat wist ze. Op basis van Gods Woord zouden we contact houden en praten over diverse onderwerpen. Waardoor ik haar dus zo van nabij heb mogen meemaken, waarvoor ik de Heere dank, want ik weet dat zij hoe ze nu reageert eigenlijk diep in haar hart niet wil...

Maar er zijn in dat opzicht vele signalen die ze afgeeft, waardoor ik dus wel erg 'geschrokken' ben. Ik vernam van haar dat ze wel gevoelens had ofzo, maar nu niet meer. En de vriendschapsband die ze ervoer heeft ze 'weggedaan', ze praatte over kerkwisseling en dergelijke en hoe haar ouders zouden reageren...

Terwijl ik van haar die gevoelens tegenover haar niet mocht hebben, verliefd op haar worden of iets dergelijks. Dus heb ik daarvoor gebeden en een interne naastenliefde tegenover haar is mijn deel wat ik heb moge ontvangen van de Heere God.

Wat betreft de aantrekkingskracht.
Die is er wel degelijk inderdaad, maar heb dat altijd verder genegeerd.
Omdat ik dus geen 'gevoelens' mocht hebben van haar. Nu ze zo open heeft gezegd wat ze denkt en ik weet hoe haar hartsgesteldheid staat, dan kan ik niet ontkennen, dat ik meer gevoelens voor haar heb gekregen omdat ik dus nu loop te denken aan alle gebeurtenissen. Want ik heb haar gezegd, dat ik daar niet vanuit ga, maar mocht het zo zijn dat, dan zou ik dat als zegen van de Heere God zien. Dat ik met zo'n vrouw als zij zou mogen gaan de toekomst in... Zo denk ik daarover althans...

De afstand die ze bewaard nu is begrijpelijk.
Ik heb iets extra's en zij zegt dat zijzelf ongelovig is

Nu is de vriendschap verbroken en heeft ze me meer vragen nagelaten dan antwoorden


Edit:
Ik moet vermelden, dat ik door deze jongedame naar de Heere Jezus Christus ben gegaan

[APID2007]

een heel goede vriend , maar die wel mijn allerbeste maatje, mijn soulmate, mijn beste vriend is.

Dat is/was ook de opzet van mij.
Omdat ik haar zo graag mag als persoon.
Heb zoveel gesprekken met haar gevoerd en daar heb ik veel uit gehaald.
Als ik iets probeerde uit te leggen en ik kwam er niet uit, dan wist ze wat ik bedoelde

Ik vind hem echter niet aantrekkelijk in de zin van dat ik me tot hem aangetrokken voel.

Dat is bij mij nu wel het geval.
En schijnbaar had zij dat ook in haar gedachten overdacht ofzoiets...

Daarom zie ik deze vriendschap dan ook niet anders dan een man-man of vrouw-vrouw vriendschap, wat op de een of andere manier geaccepteerder lijkt te zijn

Ik zie het wel als een man-vrouw vriendschap.
Ik heb meerdere vriendinnen als het ware in dat opzicht en dat gaat allemaal prima

Bijbelteksten zou ik hiervoor niet direct weten

Ik ook niet, daarom kwam ik hierheen
Had het al in de concordantie opgezocht, maar kwam niets tegen wat daar mee in verband stond...


@ IEDEREEN
In ieder geval bedankt voor de reacties allemaal
Weet niet meer wat te doen nu...

[*Annet*]

Eerlijk gezegd vind ik het een beetje een vaag verhaal. Volgens mij heeft ze jouw gebruikt om haar verhalen aan kwijt te kunnen.

Maar er zijn in dat opzicht vele signalen die ze afgeeft, waardoor ik dus wel erg 'geschrokken' ben. Ik vernam van haar dat ze wel gevoelens had ofzo, maar nu niet meer. En de vriendschapsband die ze ervoer heeft ze 'weggedaan', ze praatte over kerkwisseling en dergelijke en hoe haar ouders zouden reageren...

Terwijl ik van haar die gevoelens tegenover haar niet mocht hebben, verliefd op haar worden of iets dergelijks

Je mag van iemand bepaalde gevoelens niet hebben? Vreemd, je kan er toch niets aan doen dat je verliefd word? Het is vervolgens wel aan jouw wat je met die gevoelens doet.

Het klinkt misschien hard maar volgens mij kun je beter proberen van deze "vriendin" afstand te nemen.

[Saskia]

Eens met Annet, ik vind het ook een beetje vaag, maar dat komt misschien ook omdat ik niet helemaal begrijp hoe het zit...
Jij bent door haar tot de Heere Jezus gekomen, maar zij is ongelovig (kan natuurlijk wel, maar zal niet makkelijk zijn...)
En zij zegt geen gevoelens voor jou te hebben, maar omdat jij haar hebt leren kennen weet je dat ze diep in haar hart dit niet wil.

Ik denk dat het voor jullie heel belangrijk is om eerlijk naar elkaar uit te spreken hoe je tegenover elkaar staat en wat je voor de toekomst zou willen. Als je 'alleen' vriendschap wilt, zonder verdere relatie, dan moet dat wel van beide kanten mogelijk zijn, je kan iemand niet verbieden wel of niet verliefd op je te zijn, dat gebeurt nou eenmaal.
Als jullie wel allebei met elkaar verder willen in de zin van een 'liefdesrelatie', dan moet dat ook van allebei de kanten gewild zijn, dat lijkt me duidelijk.
Op zich is een relatie niet verkeerd, toch?

Ik denk dat het heel lastig wordt om voor zo'n situatie bijbelteksten te vinden, het gaat namelijk niet om een 'gewone' vriendschap, maar de situatie is wat complexer, volgens mij.

[LeChat]

Zij zit in de GerGem in Ned, schrijft 'ie. Ik denk dat zij van zichzelf niet gelooft dat ze bekeerd is, maar voor hem wel het middel is geweest waardoor hij is gaan geloven.