Pleegzorg

[Saskia]

Weet iemand trouwens hoe dat zit met de toestemming de je krijgt van de kinderbeschermng om pleeggezin te worden? Mijn ouders hadden die al binnen voordat ze alle gesprekken met de pleegzorginstelling achter de rug hadden.
Maar goed, zij hebben ook een beetje het omgekeerde traject gevolgd, eerst het ventje in huis genomen en darna is er pas van alles officieel geregeld.

[Dippie]

Mijn aanstaande schoonouders zijn pleegouders, dus ik heb ook een aantal pleegschoonzusjes en zwagertjes. Ze hebben er totaal iets van 13 gehad nu.
Ik zou er zelf nooit voor kiezen. Het kan erg leuk en gezellig met ze zijn, maar bijna alle kinderen krijgen met hetzelfe probleem te maken: hechtingsstoornis. En dat kan echt onwijs heftig zijn.
Er zijn al vele kinderen weer verder gegaan naar een ander gezin of naar een inrichting of kindertehuis. Ook naar hun eigen thuis, maar helaas kwamen die toch weer terug.
In december zijn er weer twee terug gegaan naar hun vader, maar die mis ik nog steeds

[Dippie]

Er kan trouwens ook veel gezeur voorkomen met maatschappelijk werk, rechtbank, biologische ouders, voogdij, enz.....
Nee, das echt niets voor mij
Maar tis wel erg leuk om allemaal verschillende culturen in één huisgezin te hebben hoor

[Laurean]

wij hebben al jaren pleegkind(eren) thuis. Ik heb een pleegzusje en broertje (gehad).
Het meisje was 9 toen ze kwam, het jongetje 5. Als gezin dachten we dat we het zwaar zouden krijgen met het jochie, maar achteraf bleek het veel moeilijker te zijn om met het meisje om te gaan.

Zij woont sinds een paar jaar niet meer bij ons, en dat heeft ons en haar broertje (mijn pleegbroertje) heel veel rust gegeven. Hij hoort er echt helemaal bij en voelt zich ook echt thuis bij ons.

we horen nu vaak verhalen dat het niet goed gaat met dat meisje, en dat doet heel veel pijn. we wilden er ook voor haar zijn en haar een veilig thuis geven, maar als je dat zelf niet wilt houdt het op. als je jezelf ertegen verzet en het voor de rest onmogelijk maakt om als gezin samen te leven, gaat het niet langer.

Zelf zou ik wel pleegkinderen willen later, maar daar moet mijn vriend ook achter staan. Ik weet dat het heel moeilijk/zwaar kan zijn, maar ik weet ook hoeveel positieve dingen je erdoor kunt beleven. Voordat wij pleegkinderen waren beschouwde ik ons gezellige gezinnetje als normaal,maar dat ben ik echt veel meer gaan waarderen én ik geniet er nu veel meer van.
ik denk wel dat het beter is als je zelf ook kinderen hebt. Dan kun je ook aan je pleegkinderen laten zien dat je iedereen hetzelfde behandeld, en dat je niet voor niets regels stelt. Verder is het denk ik ook belangrijk dat pleegkinderen niet dezelfde leeftijd hebben als je eigen kinderen. volgens mij is dat ook een criterium van de jeugdzorg.

[Boer Piet]

Weet iemand trouwens hoe dat zit met de toestemming de je krijgt van de kinderbeschermng om pleeggezin te worden? Mijn ouders hadden die al binnen voordat ze alle gesprekken met de pleegzorginstelling achter de rug hadden.
Maar goed, zij hebben ook een beetje het omgekeerde traject gevolgd, eerst het ventje in huis genomen en darna is er pas van alles officieel geregeld.

Deden je ouders aan netwerkpleegzorg? Dan zoekt de kinderbescherming per direct een gezin in de naaste omgeving waar een kind opgevangen kan worden. Deze hoeft dan nog geen officiele toestemming te hebben.

Normaal moet je als pleegouders een cursus doen van ongeveer 10 weken. In deze periode komen ook mensen van de jeugdzorg bij je thuis, en hebben gesprekken met de eventuele eigen kinderen. Het is niet nodig om een examen ofzo af te leggen na die tijd, maar je kunt wel afgewezen worden. Veel mensen vallen zelf ook af tijdens of na de cursus.

[Saskia]

Het is inderdaad netwerkpleegzorg, dus dat zal dan de reden zijn.
Ik denk soms wel dat je maar beter onbekende kinderen in huis kan hebben, omdat je dan redelijk blanco het traject in kan. Wij weten wat die ouders de kinderen voor opvoeding hebben gegeven (of niet hebben gegeven eigenlijk) en het is lastig om dat los te laten zeker als je ziet hoeveel schade de kinderen daardoor hebben opgelopen.
Het ventje dat bij ons is gaat eens per week thuis eten en 1 weekend per maand naar z'n opa en oma. Het is wel lastig om 'em te laten gaan, want je weet dat je er weer twee dagen werk aan hebt om 'em eer rustig te krijgen. Dat geeft voor ons niet, maar het is voor 't jochie zelf zo lastig...

[LeChat]

Maar als je níet zou weten uit wat voor nest hij komt, zou je dat toch ook merken als hij dan telkens druk/onhandelbaar thuiskomt na zo'n weekend?

[Saskia]

Tuurlijk, het is altijd lastig, een kind wordt niet voor niets uit huis geplaatst. Maar in onze situatie kennen we de ouders en de andere kinderen heel goed en weten we precies wat er steeds mis gaat, ook al na jaren hulp enzo...

[Boer Piet]

Gelukkig hebben mijn broertje en zusje heel weinig contact met de ouders. Alleen de moeder van mijn zusje komt af en toe op bezoek.

Wat ik wel opvallend vind, is dat de ouders zo weinig over hebben voor hun kind. Zij slaan heel makkelijk een bezoek over omdat zij het vergeten, geen tijd hebben, geen geld voor vervoer, etc. Hoe kan dat nu? Het is toch je kind? Zo verspeel je toch al je rechten?

Het is zelfs zo dat jeugdzorgmedewerkers als taxichauffeur gaan spelen, de ouders worden bwvs aan de haren bij de kinderen gesleept. Ik vind dit een verantwoording van de ouders zelf. Wat voor ervaringen hebben anderen daarmee?

@ Laurean

Lijkt me echt heel lastig om iemand te laten gaan, terwijl het beter is voor het kind zelf om te blijven. Maar ik weet zelf hoeveel schade een pleegkind aan een gezin kan toebrengen.

Super dat je ook zelf pleegzorg wilt gaan doen!

[Laurean]

tja, was op zich best wel moeilijk. Maar aan de andere kant zagen we dat het voor mijn pleegbroertje echt veel beter was, en ook voor ons gezin zelf. er kwam weer rust en de spanningen waren ook over.

ik moet zeggen dat ik zelf ook lang niet altijd goed gereageerd heb op 't gedrag van mijn pleegzusje. maar ja, je ouders zijn toch wel 'heilig' als een ander eraan komt.

[Dippie]

Vandaag bericht gekregen dat het pleegzusje van mn vriend weggaat... Allemaal op zeer korte termijn, maar het is niet anders. Ik hoop dat het daar beter met haar gaat en dat ze toch nog een mooie toekomst tegemoet gaat...

[meschianza]

Ik zou heel graag pleegkinderen willen. Ik heb ooit een jaar op een kindertehuis gewerkt waar kinderen zaten met heel heftige achtergronden. Heel heftige dingen meegemaakt ook...maar toch heeft het mij alleen maar versterkt om later pleegkinderen op te vangen.

DAt neemt niet weg dat ik mij realiseer dat met een team een kindertehuis runnen anders is dan kinderen (al is het er dan maar 1) op te vangen in je eigen gezin. Vooral als je al kinderen hebt (hoewel dat denk ik ook juist heel goed kan zijn voor zowel eigen kinderen als pleegkinderen) je eigen kinderen mogen er nooit bij inschieten of daardoor verwaarloosd worden.
En ik denk zeker ook dat je man er net zo achter moet staan. Je moet het samen doen, jij, je partner en je kinderen moeten het aandurven. En volgens mij word je ook goed begeleid door pleegzorg.

Dus wat dat betreft kijk ik hoe het leven loopt. Maar ik sta er zeker open voor. Pas ben ik er weer aan herinnerd door het boek ''Niemandsland''van Guurtje Leguijt.

[Tuinfluiter]

Wij willen heel graag een pleekind in huis.
Maar we hebben eigenlijk geen idee hoe we dit aan moeten pakken.
Hoe moet je je aanmelden?
Hoelang duurd ongeveer de periode van het aanmelden, cursus volgen en plaatsen van het kind?

Wie heeft er tips?

[Saskia]

Tuinfluiter, kijk eens op www.pleegzorg.nl, daar staat een heleboel info.

Succes ermee, mooie beslissing!

[Tuinfluiter]

@Saskia,
Dankjewel!
Ik zal eens gaan kijken of er veel info op staat.