Wanneer en hoe ontstaan vader en moedergevoelens?

[ring]

Ik ben benieuwd hoe dat vader en moedergevoelens ontstaan. Als je net getrouwd bent, heb je dan al snel de behoefte om vader/moeder te worden, of heb je dan juist het gevoel nog jaren samen te willen zijn voor dat er een kindje komt?
Hoe ga je hier mee om? Wanneer heb je dat punt bereikt dat je voelt dat je er 'klaar' voor bent om vader/moeder te worden?

Ik ben zelf niet getrouwd maar heb wel een relatie. Samen met mijn vriend denk ik hier wel veel over na, en 'dromen' we over wat wij zouden willen!

Ik ben benieuwd naar jullie reacties!

[88alries88]

Ik denk dat dit per persoon verschillend is. Ikzelf heb op dit moment echt nog geen moedergevoelens, misschien komt dat ook wel omdat ik weet dat wij voorlopig beter nog maar even geen kinderen kunnen krijgen. (heb verkering, maar hoop over jaar getrouwd te zijn)

Ik ken ook meiden die nog niet getrouwd zijn (wel verkering hebben) maar heel graag zsm zwanger willen worden.

Kinderen lijken mij verder echt wel leuk, maar nu nog ff niet!

[Gerdien B.]

Mijn moedergevoelens heb ik al van kleins af aan. Ik weet nog dat ik op de kleuterschool zat en toen al riep dat ik moeder wilde worden. Dat is nooit over gegaan. Als er nichtjes en neefjes zijn ben ik ook bijna altijd met ze bezig. Welke leeftijd ook. Heerlijk!

Dromen over toekomst een eventueel gezin is ons ook niet vreemd

[88alries88]

Dromen over toekomst een eventueel gezin is ons ook niet vreemd

Hier ook niet, alleen als je dan opeens allemaal tegenslagen hebt, durf je niet meer te dromen, maar dat is offtopic!

[MissF]

Moedergevoelens heb ik nooit gehad. als kind helemaal niet, als tiener nog minder. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit zou trouwen en al helemaal geen kinderen wilde.
Toen kreeg ik verkering, en kwamen die gevoelens wel een heel klein beetje. Maar ook altijd zo van: 1 en absoluut niet meer.
Nu zijn we getrouwd, en komen de moedergevoelens toch wel steeds meer. Al zijn we dolgelukkig samen, we verlangen toch best naar een kindje. Dus de vader- en moeder gevoelens komen blijkbaar vanzelf. En je groeit er denk ik ook in.

[ring]

Dromen over toekomst een eventueel gezin is ons ook niet vreemd

Hier ook niet, alleen als je dan opeens allemaal tegenslagen hebt, durf je niet meer te dromen, maar dat is offtopic!

88alries88: wat jij zegt herken ik ook wel! als er dingen op je weg komen waarvan je niet verwachtte dat ze er zouden komen, dan maakt dat je leven wel heel anders jah.

Maar mijn vraag is vooral ook: wanneer zou een relatie waarin je getrouwd nu klaar zijn om kinderen te krijgen? Ik geloof ook wel dat het per persoon verschillend is, maar gelijk na negen maanden een kind in de wieg lijkt me toch voor niemand ideaal? Of...?

[MissF]

Dromen over toekomst een eventueel gezin is ons ook niet vreemd

Hier ook niet, alleen als je dan opeens allemaal tegenslagen hebt, durf je niet meer te dromen, maar dat is offtopic!

88alries88: wat jij zegt herken ik ook wel! als er dingen op je weg komen waarvan je niet verwachtte dat ze er zouden komen, dan maakt dat je leven wel heel anders jah.

Maar mijn vraag is vooral ook: wanneer zou een relatie waarin je getrouwd nu klaar zijn om kinderen te krijgen? Ik geloof ook wel dat het per persoon verschillend is, maar gelijk na negen maanden een kind in de wieg lijkt me toch voor niemand ideaal? Of...?

Tja, daar ben ik het absoluut mee eens. Ik denk dat het heel belangrijk is om lekker samen te wonen. Om te leren hoe gaaf dat is. Want het ís een hele overgang. Tenminste, wij woonden allebei nog thuis, bij ons waren we met zijn vijven, bij hem met zijn vieren nog. En dan opeens ben je samen.
+ dat hij in een gigantisch huis met een nog gigantischer tuin woonde, en ik in een gewoon huis met wel een grote tuin. We gingen naar een prachtig huis, maar wel met alleen balkon.
En dat ís gewoon wennen. Nog steeds wel eens trouwens. Het irriteert ons nu meer dan in het begin.
Pas toen we wisten dat we enorm gelukkg zouden zijn als we altijd samen zouden zijn (ik hou altijd in mijn achterhoofd dat ik misschien geen kinderen kan krijgen, gewoon om een eventuele klap minder te laten zijn), begonnen we heel stiekem te denken over eventueel kinderen.

[AikonGirl]

Ik geloof ook wel dat het per persoon verschillend is, maar gelijk na negen maanden een kind in de wieg lijkt me toch voor niemand ideaal? Of...?

Waarom niet ideaal?
Ons meisje kwam na 10 maanden getrouwd te zijn,
en had het niet anders gewild. Voel me juist ontzettend gezegend.

Eerst wilde ik nooit kinderen.
Maar goed, toen zat ik zelf niet lekker in m'n vel, en had alleen maar korte relaties.
Toen ik eindelijk de juiste persoon was tegengekomen,
kwam het verlangen al snel.

[ring]

Nou kijk zo denk ik ook wel eigenlijk (MissF). Bedoel; het lijkt mij ook heel wennen om altijd saampjes te zijn, hoe gaaf dat het ook zijn mag! Dan lijkt het mij ook niet goed als er gelijk een kleintje zou komen die als derde er bij is.
En dan nog altijd maar in je achterhoofd houden dat je kinderen krijgt, dus dat je niet weet of je ze kán krijgen!

Maar afijn, ik ben nog niet getrouwd dus kan niet uit ervaring spreken, maar ben wel benieuwd hoe de getrouwden of bijna getrouwden daar over denken!

[ring]

Ik geloof ook wel dat het per persoon verschillend is, maar gelijk na negen maanden een kind in de wieg lijkt me toch voor niemand ideaal? Of...?

Waarom niet ideaal?
Ons meisje kwam na 10 maanden getrouwd te zijn,
en had het niet anders gewild. Voel me juist ontzettend gezegend.

Eerst wilde ik nooit kinderen.
Maar goed, toen zat ik zelf niet lekker in m'n vel, en had alleen maar korte relaties.
Toen ik eindelijk de juiste persoon was tegengekomen,
kwam het verlangen al snel.

Daarom denk ik ook dat het wel per persoon verschillend is! De één zal er eerder aan toe zijn om een kindje te krijgen dan de ander. Maar mijn vraag was dan vooral ook hoe snel je dat verlangen hebt, en hoe dat zich ontwikkeld zeg maar. Misschien is dat ook niet ergens aan af te meten?

[Tuinfluiter]

Als je moedergevoelens hebt, wil dat niet zeggen dat je ook gelijk aan 'de slag moet gaan' voor een baby.
Wij hebben de eerste tijd ook enorm genoten van het samen zijn, waren helemaal nog niet bezig met kinderen, al hadden wij wel een grote kinderwens.
Ben absoluut niet jaloers op stellen die na 9 maaden een baby hebben, tuurlijk tis prachtig, maar ook wel gelijk weer meer zorgen.

[*Annet*]

Het is per persoon enorm verschillend. Vond het bijv. wel leuk om altijd op te passen maar had nooit de gedachte om ook kinders te willen, toen we verkering hadden.

Wij zouden er absoluut niet blij mee geweest zijn als we na 9 maanden een kind hadden gehad, eerst maar lekker een tijdje samen zijn. Achteraf zeggen we wel eens: dat had nog wel wat langer mogen duren, maar we wilden ook geen oude ouders zijn.

Op een gegeven moment begon mijn man erover en ja, het leek mij ook wel wat. Maar niet dat ik al die moedergevoelens had lang te voren. Zelfs in mijn zwangerschap niet. Toen het kind geboren was, was ik er natuurlijk haske gek op maar moedergevoelens? Als de kraamhulp weg ging 's middags dacht ik echt: "help, wat moet ik?!"

Ik denk dat als je het gaat beredeneren je er nooit klaar voor bent, altijd is er dan wel wat wat je eerst nog wilt doen. Het voordeel van jong ouders worden is dat je (als je niet al te lang doorgaat met baren) je ook nog relatief jong bent als je kinders al groter zijn. Mijn man heeft bijv. een nicht die met haar 38-ste al oma was! Het zat in de familie..... Er zijn er ook die dan nog aan kinderen gaan beginnen.

[Jannoek]

Ik hou er sterk rekening mee nooit kinderen te krijgen (en heb daar eigenlijk ook wel echt redenen voor...). Maar ik hoop echt dat er later een klein hummeltje rondloopt van m'n lover & mij. Een heel groot wonder en een mooie bekroning van je liefde.

[MissF]

E de vraag is ook wanneer je aan je verlangens toegeeft. Volgens mij kan het juist geen kwaad om eens een tijdje te kijken waar die verlangens en gevoelens op gebaseerd zijn, wnt ik blijf er bij, dat een kind niet zomaar iets is.
Ik kan me tenminste best wel irriteren aan mensen in mijn omgeving die dan zeggen: ik wil graag een kind, het liefst nu. Dus we beginnen er op stel en sprong aan. Pf, dat vind ik heftig.
Niet dat ik zeg dat iemand hier dat doet, hoor, maar ik hoor het om me heen wel eens, en ik denk dat het juist bij zulke dingen (net als met trouwen, dat doe je toch ook niet opeens op een dag, als je opeens zin hebt?) er lang over nadenkt, voor je een beslissing maakt. Maar er zijn mensen die zeggen dat dat niet Bijbels is

[Wolkje]

ik ben er heel dankbaar voor dat we een jaartje samen hebben kunnen wennen aan elkaar en ons nieuwe leventje.
op een gegeven moment was er voor mijn gevoel echt ruimte voor een kindje en toen begon het ook echt te kriebelen.
ik denk dat het echt groeit.