Soms vraag je je af waarom in protestantse, specifiek zwaar reformatorische kringen de apocriefe boeken in de vergetelheid zijn geraakt. Ze kunnen namelijk heel wat reformatorisch gedrag legitimeren.
Bijvoorbeeld in Tobit 6,9 lezen we vóór roken:
"indien yemandt gequelt wordt van eenen duyvel ofte boosen geest, moet ghy roocken voor dien man ofte vrouwe, ende hy en sal niet meer gequelt worden. "
En in 2 Makk. 4,13-15 tegen sport en voetbal:
"13 Ende also was daer [onder de Ioden] een groote lust tot de Griecksche zeden, ende een groote voortganck der vremde wijsen van doen, om de over-groote onreynicheyt des godtloosen Iasons, die geen [rechte] Hooge-priester en was.
14 Soo dat de Priesters niet meer volveerdigh en waren om den dienst te doen by den altaer, maer den Tempel verachtende, ende de offeranden nalatende, beneerstichden haer, om deelachtigh te zijn der onwettelicke oefeningen, die in de worstel-plaetse geschiedden, na dat sy andere beroepen hadden, om met den bol te spelen:
15 Ende de eerlicke wijsen der vaderen als niets achtende, hielden sy dat d Griecksche eere de beste was."
Zijn er nog meer plaatsen waaruit leefregels gedestilleerd zouden kunnen worden?