@ em_ma: hier is 'ie.
Het onderwerp van de CU en homo's heeft mij ook best wel bezig gehouden. Ik verbaasde mij er al over dat er op dit forum niet over werd gediscussieerd. Ik had echter geen zin om zelf een topic te openen.
Ik las gisteren dit in een
RD-artikel:
Maar nu gaat het om die sympathieke man die achter je in de kerk zit, samen met jou op koor zit, zich inzet als vrijwilliger en hart en ziel heeft voor christelijk-sociale politiek? Je kent hem van de vereniging en drinkt graag een kop koffie met hem. Ja, hij woont samen met een vriend. Dat kun je niet meemaken. Nu zou deze man zich graag inzetten in de gemeenteraad.
Wat doe je dan als bestuurder? Je dient een motie in bij het congres: Homo’s worden uitgesloten van politieke functies. Of je gaat met hem in gesprek: „Pim, jongen, we vinden dat je fantastisch werk doet, maar kijk: je woont samen en zo kun je natuurlijk niet onze partij vertegenwoordigen. Want hoe kun je de beginselen van onze partij uitdragen als je die zelf niet volledig naleeft?”
Naar mijn inschatting worden de zaken hier mooier voorgesteld dan de werkelijkheid. Uitgangspunt lijkt hier namelijk te zijn: het oude standpunt van de CU over homoseksualiteit. Alleen de benadering zou anders zijn.
Dat kan ik echter niet terugherkennen in andere dingen die gezegd en geschreven zijn. Ik denk hierbij aan
een uitspraak van Tineke Huizinga. Kars Veling schijnt hetzelfde gezegd te hebben. En deze zin liegt er toch ook niet om:
"Als dat iemand is die leeft in een homoseksuele relatie, is dat „een relevant” gegeven, maar niet bij voorbaat een blokkade." (Bron:
RD) En waarom zou Meindert Leerling tot een minderheidsrapport gekomen zijn vanwege zijn geweten? Dat is echt niet omdat het oude standpunt in andere vorm toegepast gaat worden!
