Als ik zo de reacties hier lees, denk ik, zijn we soms bang om te geloven? En dan met name Ikke21, en reformatorisch opgegroeide forummers. Als we een beetje blij zijn met ons geloof, blij met God, blij met Jezus' lijden voor ons, is het al gauw: 'geloof is niet alleen maar juichen en springen'. Nee? Wat dan? Ok, geloof begint met zonde- en schuldbesef. Maar, betekent dat dat we in onze ellende moeten blijven hangen? Nee!! Jezus heeft toch voor de oplossing gezorgd, de brug tussen ons en de Vader?
En kijk nou eens naar de catechismus, van de 52 zondagen gaan er slechts drie over de ellende. Al begint de catechismus er wel mee, dat zegt misschien wel iets over de basis van ons geloof. Maar we moeten er niet in blijven.
Doen we Jezus niet te kort, als we niet gewoon blij kunnen geloven? Waarvoor heeft Hij nou geleden? Om ons te laten lijden?
Wat ik nou wil zeggen, durf gewoon te geloven! Jezus laat je nooit bedrogen uitkomen! Hij is er voor ons, geloven is zo iets moois en zekers!