Wij woonden ook dicht bij elkaar, het eerste half jaar zelfs op 500 meter ofzo. De eerste tijd sliepen we ook nooit bij elkaar. Maar later was het wel zo makkelijk. Mijn schoonouders hebben kasten vol dekbedden en kussens, en als we dan laat ergens van thuiskwamen, of gewoon bij hem thuis waren, dan smste ik naar huis dat ik bij hem bleef slapen. de eerste keren netjes op de logeerkamer, maar later gewoon samen in zijn bed. Vond zijn vader niet zo heel super, maar we hebben eerlijk uitgelegd hoe we over gemeenschap voor het huwelijk denken, en toen vertrouwde hij ons wel
Hij bleef nooit bij mij slapen, omdat mijn ouders huis vol lag, en was dus geen eens een logeerkamer. En een extra dekbed was ook moeilijker te vinden. Twee dagen voor we trouwden bleef hij wel slapen, dat was van tevoren afgesproken, geen idee meer waarom. Mijn moeder had al heel lief een matras op de grond gelegd en opgemaakt, en tot mijn stomme verbazing naast mijn matras op mijn slaapkamer. (ik had nooit een bed, alleen een matras op de grond, omdat ik een bed niet handig vond). Ze zei:' Ja zeg, nu gaan jullie bijna trouwen, je gaat maar lekker samen op haar kamer hoor.' Ik keek daar wel van op
Mijn zwager woonde wel ver weg en sliep altijd netjes bij mijn broertje op de kamer
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...