Vlila voor de armen en stof voor ieder reptiel - Deel -2

[T. Lindeman]

“zeg, wanneer gaat dat licht uit?” vroeg de haai aan het glowinthedark-visje. Hij wachtte het antwoord niet af, maar zwom geïrriteerd verder.

[Gershwin]

"Misschien", piekerde Grobine, "kan de mens wel op water lopen. Als er maar meer in gekotst zou worden". Ze aarzelde niet en begon het water een boulimia-boost te geven. Een project waar ze nog een zure bijsmaak aan over zou houden.

[The_hacker91]

Onder luid gejuich stak de kip de straat over en sprak hij de eerste woorden van zijn toen al gedenkwaardige toespraak. 'Toktoktóóóók, tokketok toktok...' De daarop volgende diepe gedachten gingen helaas verloren in een applaus waar de veren vanaf vlogen.

[[S]]

Wat gezegd werd kwam niet aan. Misschien werd er wel helemaal niet gepsroken maar alleen toegekeken. Toegekeken en nauwkeurig gevolgd.

[Gershwin]

Maar wat maakte het hem ook uit, hij was zelf toch geen straatmuzikant. En als hij dat wel geweest was, had hij de adviezen van het winkelend publiek aangaande een opbergplaats voor zijn trompet waarschijnlijk genegeerd. Veel te klein daar.

[[S]]

Al het bekende werd bekend naar waarheid. Alle onwaarheden werden aan het daglicht onttrokken. Ontluisterend waren zowel alle waarheden als onwaarheden.

[DesertRose]

Cunst, Multuur en Kuziek

[HarmenV]

... zo bralde het zand en de flora floreerde er wel bij.

[Liarose]

"Lieve hemel!", gilde de oude dame. De veroorzaker van al het kwaad kwam door de achterdeur naar binnen geslopen.

[HarmenV]

En de schaduwen speelden met het vuur terwijl de oude man zwijgend in het halflege glaasje keek. Och, vroeger was het leven beter en het glas voller. De muis keek toe vanachter de ruit en voelde zich onbehagelijk onder de spiedende ogen van de zon, die tussen de bomen door loerde.

[Gershwin]

Wie wilde er nou niet in het ootje (want zo noemden ze het in dat land) genomen worden?

[Collateral]

'Ik weet niet of er een gat is,' kreunde de bezwete bouwvakker volmondig, richting een bezorgde voorbijganger die hem in het ootje wilde nemen.
'We gaan gewoon rijden,' zei de ander toen eenvoudig. 'Het zal wel even duren, maar wat deert het?' De bouwvakker kreunde nogmaals.

[T. Lindeman]

Onder luid gejuich stak de kip de straat over en sprak hij de eerste woorden van zijn toen al gedenkwaardige toespraak. 'Toktoktóóóók, tokketok toktok...' De daarop volgende diepe gedachten gingen helaas verloren in een applaus waar de veren vanaf vlogen.

[Gershwin]

Hij was klein geschapen voor een bouwvakker. Maar was dat wel zo erg? Hij kon met een hamer beuken als geen andere, hij kon plamuren, hij kon in de hardste muur nog een gat boren. "Het deert niets, als er geen gat is, maken we dat wel", zuchtte hij.

[DesertRose]

Helaas was de aannemer nogal groot geschapen, zodat hij helmen op zijn hoofd, schouders en ellebogen moest dragen bij het betreden van een in-aanbouw-zijnt-pand.