Bidden. Alleen in stilte?

[Rolf]

In dit onderwerp ontstond een gedachtenwisseling over bidden.

Bij een Christelijke opvoeding is geleerd om te bidden voor het eten.
Dat is ook Bijbels (zie 1 Tim. 4 : 5).
En mogelijk zijn er ook velen onder ons die geleerd hebben een dag
te beginnen met gebed, en zo ook te eindigen.
In het N.T. staat iets over hoe wij moeten bidden: niet met veel
woorden, en in het verborgen (zie Mat. 6 : 9).
In het O.T. staat een oproep om te bidden in een moeilijke situatie,
zie Psalm 50 : 15.

Onder het werk
Bidden kan ook "met de pet op", zoals vroeger wel eens gezegd werd.
Gewoon terwijl je bezig bent. Dat is begrijpelijk. Als je ergens op een
plaats alleen bent, kan dat opkomen. Ik denk wel dat dat een ander
gebed is. Meer om waakzaam te blijven, minder een roep om hulp en
raad. Als het kan, is denk ik stilte, aandacht en eerbied gepast.

[jmpauw]

We kunnen in dit opzicht veel van Jezus Zelf leren, als van Hem gezegd wordt, dat Hij vaak de stilte opzocht om met Zijn Vader alleen te zijn (zie bijv. Mark. 1:35).
Stilte is dan ook voor mij de beste omstandigheid om God te ontmoeten. Je wordt anders al zo snel afgeleid.

Dat neemt niet weg dat je onder alle omstandigheden mag en kunt bidden.

[Galateia]

Ik denk dat je altijd en overal kan bidden. God hoort het hart, door alle herrie heen. Om een echt 'gesprek' aan te gaan, is het soms heerlijk om stilte en rust te bidden. Maar bidden, dat doe ik soms de hele dag gewoon tussendoor.

Daarom vind ik het vreemd dat er mensen zijn die, wanneer ze voor hun eten willen bidden, de omgeving om stilte vragen. Waarom? God hoort het hart, je kunt hem in je hart vragen het eten te zegenen. Dat zal voor God geen meerwaarde hebben, Hij ziet immers ons hart.

Een vriendin van me deed het altijd: aan haar omgeving om stilte vragen. Vreselijk. Dan zaten we met een groepje in de trein en dan moesten we zwijgen, want zij wilde een boterham gaan eten... het gevolg: een andere vriendin ergerde zich rot en had weer iets wat haar afkeer voedde voor christenen die geen rekening met hun omgeving houden...

In dat zelfde stukje in Mat. 6 staat ook iets over het opzichtig bidden in het openbaar. Val anderen er niet mee lastig.

[mw]

Bidden kan overal.
Het is goed om regelmatig, net als Jezus, de stilte op te zoeken en rustig met God te spreken. We worden niet voor niets opgeroepen om regelmatig naar de binnenkamer te gaan. En de binnenkamer kan veel zijn. Bij mij is het bijvoorbeel mijn auto. Ik vind het heerlijk om tijdens lange afstanden even rustig met God te spreken.

Bidden met de pet op is iets waar ik al veel zegen op heb ervaren. Heerlijk om tijdens het werk God te mogen ervaren.
Nehemia bad ook tijdens het werk, en juist dat gebed werd snel verhoord. (betekend niet dat onze gebeden onder het werk snel worden verhoord)

[Lalage]

Voor sommige mensen bestaat stilte helaas niet meer, vanwege het oorsuizen. Zou je dan niet meer kunnen bidden? Ik denk dat absolute stilte niet nodig is, misschien moet je stilte anders definieren. Ik heb Antoine Bodar horen zeggen: "Stilte is niet het tegenovergestelde van lawaai. Het is ontvankelijk worden voor de zin van het leven. Stil worden is een voorwaarde om door God geraakt te worden."

[rickk]

Ik vind het ook heerlijk om gewoon op de fiets te bidden!! Lekker in je eentje, alle tijd, geen afleiding!

En als je weet dat je je niet goed kan concentreren is het denk wel slim om om stilte te vragen... Ik heb het dat ik snel wordt afgeleid als ik wat in de omgeving hoor... Maar dat verschilt ook per dag hoor!

[Rolf]

Ik denk dat je altijd en overal kan bidden. God hoort
het hart, door alle herrie heen.

God ziet wat je denkt, zie Psalm 139: 2,3. Maar ik denk, dat je dichter
kunt naderen in de stilte. Dat zie je in het O.T. Mozes ging telkens een
hoge berg op. En, zoals in de tweede post bericht, Jezus zoekt ook
telkens de stilte. Ik denk dat alleen je met het "diepste binnenste"
kunt naderen.

Om een echt 'gesprek' aan te gaan, is het soms heerlijk om stilte
en rust te bidden. Maar bidden, dat doe ik soms de hele dag gewoon
tussendoor.

Overdenken, of echt bidden?

Een vriendin van me deed het altijd: aan haar omgeving om stilte
vragen. Vreselijk. Dan zaten we met een groepje in de trein en dan
moesten we zwijgen, want zij wilde een boterham gaan eten... het
gevolg: een andere vriendin ergerde zich rot en had weer iets wat haar
afkeer voedde voor christenen die geen rekening met hun omgeving
houden...In dat zelfde stukje in Mat. 6 staat ook iets over het opzichtig
bidden in het openbaar. Val anderen er niet mee lastig.[/

Soms kun je op een plaats zijn dat het of heel moeilijk is om te vragen
om stilte, of praktisch onmogelijk. Dan kun je wel inwendig stil zijn, en
bidden.
Geloof probeer je enerzijds in het verborgen te bewaren. Daar is het
veilig. Je loopt er ook niet mee te koop.Als het nodig is, of gepast, blijft
het niet onopgemerkt.

Bij mij is het bijvoorbeel mijn auto. Ik vind het heerlijk om tijdens lange afstanden even rustig met God te spreken.

Het kan zijn dat op zulke momenten er "iets opwelt". Ik houd het dan
liever bij overdenking.

Voor sommige mensen bestaat stilte helaas niet meer,
vanwege het oorsuizen. Zou je dan niet meer kunnen bidden? Ik denk dat
absolute stilte niet nodig is, misschien moet je stilte anders definieren. Ik
heb Antoine Bodar horen zeggen: "Stilte is niet het tegenovergestelde
van lawaai. ... ."

Een andere defenitie voor stilte, daar kan ik eerlijk gezegd niet mee
instemmen. Echte stilte is volgens mij toch altijd nog (bijna) geen geluid,
rust. Zie artikel over decibels.
Oorsuizen is toch iets aan te doen? In sep. 2007 was hierover ook een
discussie, zie dit topic.

[MrSokkie]

Een andere defenitie voor stilte, daar kan ik eerlijk gezegd niet mee
instemmen. Echte stilte is volgens mij toch altijd nog (bijna) geen geluid,
rust. Zie artikel over decibels.

Toch kun je in een drukke ruimte ook stilte vinden, al kost het dan meer moeite. Je kunt ook in een volledig geluidsvrije kamer zitten en toch een enorme drukte ervaren. Tijdens een meditatie laatst ervaarde ik ineens heel sterk alle onrust die in mij zat en zit. Ik zat letterlijk naar adem te happen en te trillen op mijn bankje. Een bijzondere ervaring, dat wel.

Ware stilte zit van binnen, als je het gekwetter van je eigen geest het gekwetter kunt laten en je het kunt waarnemen zonder je er door mee te laten slepen.

Oorsuizen is toch iets aan te doen? In sep. 2007 was hierover ook een
discussie, zie dit topic.

Cochlaire implantaten misschien? Het beste is natuurlijk gewoon voorkomen, alhoewel die waarschuwing vaak te laat komt. Als een gehoorhaartje eenmaal kapot is doe je daar weinig meer aan, helaas. Ook ik heb een lichte pieptoon, waar ik over het algemeen geen last van heb, alleen als ik alleen ben en mediteer of wil slapen, dan hoor ik het dus. Maar goed, dat is maar geluid en dus geen belemmering om stilte te ervaren.

Voor mij zijn bidden en mediteren bijna synoniem. Het zijn ook beide activiteiten die je ieder bewust moment van de dag zou kunnen doen. Stilte is er niet per sé voor nodig maar de regelmaat van een bepaald moment van de dag terugtrekken en in rust te bidden/mediteren helpt wel.

[spacy]

het gave van bidden is dat het niet de beperkingen heeft van een normaal gesprek, dat kan namelijk alleen in stile omdat je elkaar niet kunt verstaan, maar daar zit inderdaad ook het probleem.

Je kunt eenzijdig bidden, wat ook bij een brief of email kan, of met ander woorden: bidden zonder op antwoord te wachten, omdat alleen jij praat, dat kan dus ook in een ook al drukke omgeving, het kan zelfs tijdens rockmuziek is mijn ervaring, en dat is best supergaaf.
Maar ook bij al het andere dat je in alle drukte van het dagelijks leven meemaakt, en je graag in gebed met God deelt op dat moment dat het gebeurt of net gebeurt is heb je vaak nog niet echt mogelijkheid voor rustig praten, maar daarom kan bidden wel.

Maar je kunt ook kiezen om echt tot rust komen en een tweezijdig gesprek voeren, waarbij je in alle rust na kunt denken over je woorden, zonder dat de emoties die de drukte om je heen met zich meebrengen in de inhoud terug te vinden zijn.
In dat soort rust waar de Bijbel ook terecht naar verwijst als binnenkamers, geef je God ook de ruimte om met je gedachten bezig te zijn of welke manier Hij maar zou willen gebruiken om richting jou te communiceren, en nee ga vooral geen moeilijke woorden en onbegrijpbare zinnen gebruiken, want zoals jij met familie en vrienden praat, zo wil Hij ook met jou praten, want Hij wil tenslotte weten wat je echt denkt, voelt en vind ipv dat je richting hem een masker draagt, want hij is ook je Vader, en Jezus noemt zichzelf zelfs je Broer, en de Geest weet toch wel wat je echt denkt want Hij woont in je! Maar bid/praat met Hem wel met inachtneming van Zijn heiligheid.

dus nee bidden hoeft niet persee altijd in alle rust, maar minstens dagelijks rust nemen voor gebed is wel erg waardevol en gezond

en met rust nemen bedoel ik niet de gehaaste of in gedachten afwezige momenten rond maaltijden of slapen gaan, maar hopelijk gaat deze ervaring niet voor iedereen op.

[Raido]

Voor sommige mensen bestaat stilte helaas niet meer, vanwege het oorsuizen. Zou je dan niet meer kunnen bidden? Ik denk dat absolute stilte niet nodig is, misschien moet je stilte anders definieren. Ik heb Antoine Bodar horen zeggen: "Stilte is niet het tegenovergestelde van lawaai. Het is ontvankelijk worden voor de zin van het leven. Stil worden is een voorwaarde om door God geraakt te worden."

Ik vermoed zomaar dat wanneer Jezus naar een bepaalde plek ging om te bidden wat wordt aangeduid met 'de stilte' dat daar ook wel geluid was, maar niet de afleiding.

[MissF]

Een tijdje geleden vertelde een dominee dat het zo jammer was dat de definitie van 'in stilte bidden' zo ver weg is. Niet dat het persé hoeft, maar het is juist zo goed om eens wél de stilte te zoeken. En dat heeft niks met oorsuizen te maken, maar wel met alleen in een kamertje met alles dicht. Zodat je enorm dicht bij God kunt komen.
Helaas is dat in deze tijd bijna verdwenen en zeggen we allemaal dat bidden altijd en overal kan. Het kán ook prima, ben ik het helemaal mee eens.
Maar waarom zoeken we niet vaker de échte stilte op? Want juist daar kun je zo dicht bij hem komen...

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook lastig vind, om de moeite te nemen op te staan van de bank, naar een stille kamer te gaan en daar alle tijd nemen om in alle stilte te praten met God, maar het zou soms wel goed zijn

[Hippieblijhoofd]

Daarom vind ik het vreemd dat er mensen zijn die, wanneer ze voor hun eten willen bidden, de omgeving om stilte vragen. Waarom? God hoort het hart, je kunt hem in je hart vragen het eten te zegenen. Dat zal voor God geen meerwaarde hebben, Hij ziet immers ons hart.

Het heeft voor God misschien geen meerwaarde, maar voor mij persoonlijk wel. Ik vind het prettiger als er even stilte is als ik bid, omdat ik me anders niet kan concentreren. En ik hoop maar dat Aragorn en Collateral hierdoor geen afkeer krijgen van christenen

Je kunt God altijd en overal aanspreken, maar ik heb er liever wel stilte bij. Desondanks doe ik het ook wel als het een enorme herrie is, en ik herken wel wat Mr_Sokkie zegt: je kunt soms dichterbij God zijn in de herrie en chaos, dan in de stilte terwijl het binnen in je niet stil is.

[Galateia]

Het heeft voor God misschien geen meerwaarde, maar voor mij persoonlijk wel. Ik vind het prettiger als er even stilte is als ik bid, omdat ik me anders niet kan concentreren. En ik hoop maar dat Aragorn en Collateral hierdoor geen afkeer krijgen van christenen

Maar ik moet zeggen, dat ik mij als Christen ook ergerde aan dit gevraag om stilte. Als je perse wilt bidden voor je eten, doe dat dan van binnen of wacht met het eten van je boterham totdat je alleen bent.

Het had op onze onchristelijke omgeving echt een slechte invloed: men ergerde zich. Ikzelf ook. En als zij de trein uit was dan kon ik mijn christen-zijn weer gaan verdedigen...

Ik hoopte altijd maar dat ze niet ging eten in de trein of wat dan ook...

[Galateia]

Rolf, volgens mij worstel jij simpelweg met de definitie van 'bidden'. Wanneer is bidden echt bidden, en wanneer een overdenking? Dat ligt er maar gewoon aan, wat je er precies onder verstaat. En het maakt toch eigenlijk niks uit. Als jij tijdens je werk iets 'overdenkt' dan kent God ook jouw gedachten. Net zoals wanneer jij de stilte opzoekt om eens echt te 'bidden'. Dan hoort God ook je gedachten.

[Hippieblijhoofd]

Het heeft voor God misschien geen meerwaarde, maar voor mij persoonlijk wel. Ik vind het prettiger als er even stilte is als ik bid, omdat ik me anders niet kan concentreren. En ik hoop maar dat Aragorn en Collateral hierdoor geen afkeer krijgen van christenen

Maar ik moet zeggen, dat ik mij als Christen ook ergerde aan dit gevraag om stilte. Als je perse wilt bidden voor je eten, doe dat dan van binnen of wacht met het eten van je boterham totdat je alleen bent.

Het had op onze onchristelijke omgeving echt een slechte invloed: men ergerde zich. Ikzelf ook. En als zij de trein uit was dan kon ik mijn christen-zijn weer gaan verdedigen...

Ik hoopte altijd maar dat ze niet ging eten in de trein of wat dan ook...

Ach het hangt ook wel een beetje van de sfeer af ofzo. Bij mij is het ook zeker geen wet van meden en perzen, ik vind het alleen wat prettiger. En ik hoop dan dat ik niemand tot last ben, en zo wel dan hoor ik het vanzelf hoop ik. Het verbaast me wel wat een 'big issue' je kunt maken van een halve minuut stilte