australiafreak schreef:een kerk met een echt missionaire insteek zou uit zijn voegen moeten barsten van de leden....
Dat hoeft niet wanneer je genoeg predikanten hebt en bij 500 leden een nieuwe kerk gaat bouwen.
Ik doelde overigens met 'missionair' (niet voor niets tussen haakjes) meer op het idee van Dr. Kuyper (GKN'er, waar zij gij) dat de kerk de wereld moet/kan veranderen (heel kort door de bocht). In de GKN is dat in mijn optiek niet altijd even goed uitgepakt en heeft de wereld d(i)e kerk vooral beïnvloed. Ik heb me er nog niet genoeg in verdiept om er duidelijke uitspraken over te doen. Wanneer je jou geloofsleven vooral 'veruiterlijkt' ga je denk ik een wat verkeerde weg, het zou niet of of moeten zijn, iets wat je (helaas!) in onze geschiedenis hebt kunnen zien.
Wat definities zijn nu wel handig.
Verinnerlijkt geloof is in mijn optiek wat nogal veel voorkomt in de bevindelijk-gereformeerde hoek, het draait daar heel sterk om de bevindingen van het geloof die heel erg persoonlijk zijn, men is heel erg bezig met persoonlijke levensheiliging. De gehele Bijbel moet een bepaalde persoonlijke toepassing hebben. Je zou dit 'Kersteniaans' kunnen noemen
Veruiterlijkt geloof is in mijn optiek iets wat dan meer voorkomt in de orthodox-gereformeerde hoek (of zo je wilt, neo-calvinistische/gereformeerde hoek). Het kindschap van God is daar eigenlijk veel meer een logische gevolgtrekking. Ik zal nooit zeggen dat dit verkeerd is. In deze hoek is het erg belangrijk om 'Het lichaam van Christus' zichtbaar te vertegenwoordigen op alle vlakken van het leven. Het is niet voor niets dat er heel veel gereformeerde instellingen ontstonden in allerlei dingen, maar ook dat veel gereformeerden zich inzetten voor goede doelen (niet direct met gereformeerde organisaties). Je zou dit 'Kuyperiaans' kunnen noemen
Beide dingen zijn denk ik een overwaardering van iets heel wezenlijks. Zonder het innerlijke geloofsleven valt er weinig uiterlijks te doen. In verloop van tientallen jaren zijn veel van oorsprong christelijke organisaties verworden tot 'ontwikkelingssamenwerkingsorganisaties' die nog steeds goede dingen nastreven maar dat innerlijke 'het kruis' vergeten zijn. Dat is brood, maar zonder zout. Aan de andere kant heb je gelovigen met een enorme hoeveelheid zout maar zonder brooddeeg..