Het geven van een pedagogische tik...

[Liarose]

Een 'corrigerende tik', dat klinkt zo mooi. Maar ook dat vind ik niet okay. Bij het voorbeeld van de kachel, dan kan je je kind oppakken bijvoorbeeld. En wat er al gezegd werd; als het echt persé naar de kachel wil terwijl je hebt gezegd dat het niet mag, dat het heet is, pijn gaat doen, dan gaat zo'n kind dat zelf ervaren, voelen en weet hij/zij waarom je hebt gewaarschuwd.

[Jo'tje]

Jahoor, als je staat te koken met lepels in je handen, het gehakt nog tussen je vingers omdat je net balletjes hebt gedraaid etc, pak dan lekker je kind op om het een eindje naar achteren te zetten...
Ik heb een paar keer gekookt met mijn nichtjes in de buurt, dan is een tikje echt handiger hoor. En natuurlijk hoeft dat niet hard. Als je iemand op de schouder tikt omdat je hem/haar aan wilt spreken is dat toch ook geen slaan?

[Liarose]

Jahoor, als je staat te koken met lepels in je handen, het gehakt nog tussen je vingers omdat je net balletjes hebt gedraaid etc, pak dan lekker je kind op om het een eindje naar achteren te zetten...
Ik heb een paar keer gekookt met mijn nichtjes in de buurt, dan is een tikje echt handiger hoor. En natuurlijk hoeft dat niet hard. Als je iemand op de schouder tikt omdat je hem/haar aan wilt spreken is dat toch ook geen slaan?

Als je staat te koken met lepels in je handen en het gehakt nog tussen je vingers (ranzig trouwens ) en je kunt niet op tijd bij je kind zijn om het op te pakken om het weg te halen bij de kachel, kun je ook niet op tijd bij hem/haar zijn voor een corrigerende tik.

Verder: iemand op de schouder tikken om diegene aan te willen spreken is wel iets anders dan een corrigerende tik, ik neem aan dat je dat ook wel weet.

[Jo'tje]

Neehoor, dat vind ik niet.
Je attendeert iemand erop dat je hem/haar wil spreken.
Als je dat bij een kind doet zal die ook kijken wat je hem of haar te zeggen hebt.
Ik zie niet in wat daarin een verschil zou moeten zijn.

[Liarose]

Onder een corrigerende tik wordt meestal een 'klein mepje' verstaan. Iemand op de schouder tikken doe je met zachte beweging. Maargoed, dat is misschien een verschil in beleving.

[Riska]

Onder een corrigerende tik wordt meestal een 'klein mepje' verstaan. Iemand op de schouder tikken doe je met zachte beweging. Maargoed, dat is misschien een verschil in beleving.

Zo ervaar ik het ook hoor, Rosalie...

[Jaël]

Een 'corrigerende tik', dat klinkt zo mooi. Maar ook dat vind ik niet okay. Bij het voorbeeld van de kachel, dan kan je je kind oppakken bijvoorbeeld. En wat er al gezegd werd; als het echt persé naar de kachel wil terwijl je hebt gezegd dat het niet mag, dat het heet is, pijn gaat doen, dan gaat zo'n kind dat zelf ervaren, voelen en weet hij/zij waarom je hebt gewaarschuwd.

Dan ervaart zo'n kind zeker dat het pijn doet. Met een beetje pech houd het kind er dan flinke brand wonden aan over. (Als het bijv. met de hand tegen de kachel komt.)
Maar ja, dat is minder erg dan een corrigerende tik

[cire]

Ik kan niet begrijpen, echt niet, dat er ook maar iemand denkt dat een corrigerende tik wel mag. Dat niet slaan niet betekent een opvoeding zonder correctie...

Net alsof andere vormen van straf niet op mishandeling kunnen uitlopen...

[meschianza]

Of ''Een tik toelaatbaar is'' ook per kind en situatie verschillend, dat geloof ik echt, en ook per cultuur verschillend. Dus ik begrijp wel goed dat sommige mensen overgaan tot het uitdelen van een kind. Natuurlijk moet je het proberen te voorkomen, maar soms geloof ik dat het nodig kan zijn. Ik vind het kortzichtig te stellen dat een tik uitdelen per definitie niet nodig hoeft te zijn.


Vandaag liep ik trouwens in de kruitvat, daar schreeuwde een vrouw heel hard naar een jochie van hooguit 9 (dit is serieus): ''Als je doorgaat met zeiken ram ik je op je bek''. Echt waar, ik geloofde mijn oren niet. Word ik heel verdrietig van. Niet raar dat kinderen ontspoord raken.
Had die vrouw dat kind beter stevig bij zn arm kunnen pakken of een tikje geven en rustig in normale woorden zeggen waarom hij te ver gaat. Mijn idee.

[*Annet*]

mijn neefje van 1,5 liep met wijd open handen naar de kachel toe, hij was er 1 cm vandaan. Heel logische schrik reactie van mij (vonden wij) dat ik hem eigenlijk te hard handig beet pakte om hem bij de kachel vandaan te halen. Mijn schoonzus was blij toe! Ouders zijn ook net mensen en niet altijd in staat om overal even rustig op te reageren, zoals bijv als je kind op het punt staat zichzelf vreselijk zeer te doen. Er gaat dan een flinke dosis schrik en adrenaline door je heen.

Dat voorbeeld dat hierboven genoemd wordt door Meschianza vind ik echt vreselijk, dat een moeder zo iets tegen haar kind kan zeggen. Een kind gaat toch al niet voor zijn/haar plezier mee naar de winkel, houdt daar dan als moeder zijnde rekening mee.

enne Gerdien B. we hebben hier een heel straf- en beloningssysteem bedacht, voornamelijk voor de oudste 2 en het werkt perfect. De derde krijgt het ook al door hoe het werkt, dus dat is mooi meegenomen.

Nog even dit: Slaan, knijpen etc is nog done, maar hoe dan te doen als je kind bijv. niet wil tanden poetsen? Het blijft niet staan, maar de tanden moeten schoon. Zelfs de pedagogische bladen zeggen dan: desnoods in de houdgreep, tanden poetsen moet. Dan doe je toch ook je kind lichamelijk zeer? Uit kwaaiigheid probeert het kind weg te draaien van de tandenborstel, komt naar voren: tandenborstel achterin de mond. Brullen, dat doet zeer. Ja eigen schuld, als je had geluisterd en meegewerkt had je geen pijn gehad

[kwebbel]

Of ''Een tik toelaatbaar is'' ook per kind en situatie verschillend, dat geloof ik echt, en ook per cultuur verschillend. Dus ik begrijp wel goed dat sommige mensen overgaan tot het uitdelen van een kind. Natuurlijk moet je het proberen te voorkomen, maar soms geloof ik dat het nodig kan zijn. Ik vind het kortzichtig te stellen dat een tik uitdelen per definitie niet nodig hoeft te zijn.


Vandaag liep ik trouwens in de kruitvat, daar schreeuwde een vrouw heel hard naar een jochie van hooguit 9 (dit is serieus): ''Als je doorgaat met zeiken ram ik je op je bek''. Echt waar, ik geloofde mijn oren niet. Word ik heel verdrietig van. Niet raar dat kinderen ontspoord raken.
Had die vrouw dat kind beter stevig bij zn arm kunnen pakken of een tikje geven en rustig in normale woorden zeggen waarom hij te ver gaat. Mijn idee.

Ik vind dit zo verdrietig... ik kan er serieus wel om janken. Ik maak dit zo vaak mee als ik in het winkelcentrum loop. Moeders die schreeuwen tegen de kinderen, letterlijk meesleuren aan de armen/oren. Je kan gewoon normaal tegen een kind zeggen. "Mama wil dat je nu stopt met huilen." En dan vervolg je met dat het kind geen snoep krijgt vanmiddag (o.i.d.)
Hebben ze dan helemaal niets geleerd of niet gekeken naar E.H.B.O of Wie is de baas in huis ??

[Memmem]

Of ''Een tik toelaatbaar is'' ook per kind en situatie verschillend, dat geloof ik echt, en ook per cultuur verschillend. Dus ik begrijp wel goed dat sommige mensen overgaan tot het uitdelen van een kind. Natuurlijk moet je het proberen te voorkomen, maar soms geloof ik dat het nodig kan zijn. Ik vind het kortzichtig te stellen dat een tik uitdelen per definitie niet nodig hoeft te zijn.


Vandaag liep ik trouwens in de kruitvat, daar schreeuwde een vrouw heel hard naar een jochie van hooguit 9 (dit is serieus): ''Als je doorgaat met zeiken ram ik je op je bek''. Echt waar, ik geloofde mijn oren niet. Word ik heel verdrietig van. Niet raar dat kinderen ontspoord raken.
Had die vrouw dat kind beter stevig bij zn arm kunnen pakken of een tikje geven en rustig in normale woorden zeggen waarom hij te ver gaat. Mijn idee.

Ik vind dit zo verdrietig... ik kan er serieus wel om janken. Ik maak dit zo vaak mee als ik in het winkelcentrum loop. Moeders die schreeuwen tegen de kinderen, letterlijk meesleuren aan de armen/oren. Je kan gewoon normaal tegen een kind zeggen. "Mama wil dat je nu stopt met huilen." En dan vervolg je met dat het kind geen snoep krijgt vanmiddag (o.i.d.)
Hebben ze dan helemaal niets geleerd of niet gekeken naar E.H.B.O of Wie is de baas in huis ??

En dan gaat je kind nog harder brullen en tegenwerken

[kwebbel]

Of ''Een tik toelaatbaar is'' ook per kind en situatie verschillend, dat geloof ik echt, en ook per cultuur verschillend. Dus ik begrijp wel goed dat sommige mensen overgaan tot het uitdelen van een kind. Natuurlijk moet je het proberen te voorkomen, maar soms geloof ik dat het nodig kan zijn. Ik vind het kortzichtig te stellen dat een tik uitdelen per definitie niet nodig hoeft te zijn.


Vandaag liep ik trouwens in de kruitvat, daar schreeuwde een vrouw heel hard naar een jochie van hooguit 9 (dit is serieus): ''Als je doorgaat met zeiken ram ik je op je bek''. Echt waar, ik geloofde mijn oren niet. Word ik heel verdrietig van. Niet raar dat kinderen ontspoord raken.
Had die vrouw dat kind beter stevig bij zn arm kunnen pakken of een tikje geven en rustig in normale woorden zeggen waarom hij te ver gaat. Mijn idee.

Ik vind dit zo verdrietig... ik kan er serieus wel om janken. Ik maak dit zo vaak mee als ik in het winkelcentrum loop. Moeders die schreeuwen tegen de kinderen, letterlijk meesleuren aan de armen/oren. Je kan gewoon normaal tegen een kind zeggen. "Mama wil dat je nu stopt met huilen." En dan vervolg je met dat het kind geen snoep krijgt vanmiddag (o.i.d.)
Hebben ze dan helemaal niets geleerd of niet gekeken naar E.H.B.O of Wie is de baas in huis ??

En dan gaat je kind nog harder brullen en tegenwerken

hmm oke geen goed voorbeeld maar ik ben dan ook geen moeder dus ik zou om eerlijk te zijn niet weten hoe dan moet reageren hebben jullie moeders moederinstinct hoe je dan moet reageren???? Want ik heb echt geeeen idee....

[Memmem]

Dat ligt er meestal ook wel per kind en per keer aan. Maar als je bij voorbaat al zeg: dan krijg je vanmiddag geen.... Dan heb je de kans dat ze weer gaan dwarsliggen om iets wat niet nodig is.

[*Annet*]

Als een kind van mij een maal flink aan de brul is in de winkel stoppen ze daar zomaar niet meer mee hoor. Morgen ga ik winkelen en heb het er vandaag al meerdere keren over gehad met Danny en Caroline: jullie mogen in de wagen zitten en dat is gezellig en bla bla bla. Probeer er maar wat leuk verhaal van te maken. En als het nix meer is/wordt gaan we weer naar huis.