Ik kan me herinneren dat toen ik een jaar of 13-15 (?) was, er iemand uit de gemeente (een gereformeerde kerk, nu PKN) is gezet. De redenen ervoor kan ik me niet meer herinneren. Ik weet nog wel dat de predikant huilend op de preekstoel stond (wat eigenlijk nooit voorkwam), wat uiteraard indruk op me maakte.
Jantjes schreef:Volgens mij is het onmogelijk geworden door de kerk of kerkenraad in de protestanten kerken om de ban of censuur toe te passen op een gemeente lid, sowieso al door de kerkelijke verdeeldheid. Als de christelijke ban of de trappen van censuur word toegepast in een gemeente aan een gemeente lid, vertrekt deze naar een kerk of gemeente daar waar het niet word toegepast en is zij\hij dus vrij van ban en/of censuur.
Tja, dat krijg je met al die kerkscheuringen. Hoe meer de kerk verscheurd raakt, hoe individualistischer een dwalend kerkmens zich op kan stellen. Dat is de trieste werkelijkheid.
waarnemer schreef:Censuur in de ene kerk zou moeten worden overgenomen door een andere kerk, tenminste in de gerformeerde gezindte.
Dat zou inderdaad moeten.
Jantjes schreef:Elbert schreef:Zondag 31 van de catechismus. De prediking ontsluit het hemelrijk en sluit die toe. De rechte prediking houdt geen theoretische verhandeling over wat er ooit nog eens zou kunnen gebeuren, maar plaatst je in het hemelrijk of erbuiten. Zo direct is het: het is erin of erbuiten.
Ds. A. Simons schreef:De Catechismus zegt zo mooi dat Gods knechten de sleutel van het hemelrijk hebben ontvangen en dat er verkondigd moet worden dat de hemel gesloten wordt voor een iegelijk die de Heere Jezus niet liefheeft. Maar ook dat tot, troost en bevestiging, tot meerder bewustzijn, gepredikt moet worden dat de zonden vergeven zijn van al diegenen die Christus met een waarachtig geloof hebben aangenomen.
Catechismus zondag 31
http://www.theologienet.nl/hc3.htm#83 Heeft de Catechismus in deze ‘sleutelen van het Koninkrijk der hemelen’ de Schrift niet verstaan en is zij hierin nog niet rooms-katholieker dan de paus zelf.
Volgens de hierboven genoemde scribenten moeten wij het ‘geestelijk’ verstaan door de prediking maar moet het daarom niet lichamelijk in de kerk of gemeente worden toegepast, wat vervolgens dus onmogelijk is door de kerkelijke verdeeldheid.
Het één sluit het ander niet uit. De tucht (vermaning, censuur, ban) handelt over die zaken die openbaar zijn voor de gemeente. Daarvoor mag en moet de kerkenraad optreden en bij mijn weten gebeurt dat nog steeds, zelfs in de PKN (zij het niet in elke gemeente).
De verkondiging van het Evangelie plaatst mensen binnen of buiten het hemelrijk, doordat ze naar uitwijzen van de Schrift verklaart wie er tot het hemelrijk behoren en wie niet, nl. degenen die door een waar geloof in de Heere Jezus aan Hem verbonden zijn, wel en degenen die Hem ongehoorzaam zijn, niet. Dat is overigens geen strikt geestelijke zaak, maar daar volgt ook uit dat de kerkenraad daarnaar handelt wanneer blijkt dat een gemeentelid in openbare zonde leeft en zich niet bekeert.
rafaell schreef:In de Hervormde Kerk was en in de PKN is men dan ook uiterst voorzichtig met censuur.
Voorzichtigheid is een groot goed in deze zaken, maar je kunt ook een te slappe houding hebben, wat ook niet goed is. Het gaat erom een juiste balans te vinden. Historisch gezien kun je zeggen dat een aantal kerkscheuringen in de 19e eeuw (Afscheiding en Doleantie) mede een gevolg zijn van een te slappe houding van de Nederlands Hervormde Kerk ten opzichte van de vrijzinnigheid. Andersom kan het trouwens ook: je kunt je ook zo strikt opstellen dat je mensen ermee de kerk uitjaagt.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)
