Speedy schreef:Ja, dit druist tegen Gods plan in. Ik moet me misschien hier niet mee bemoeien en misschien gelijk de laatste reactie ook. Maar juist wat je hier neer zet geeft denk ik het onderscheidene uitgangspunt aan. God heeft de mens geschapen naar ZIJN beeld. In die schepping heeft God de vrouw geschapen (naast andere kwaliteiten en capaciteiten) om kinderen voort te brengen. De weg die God met een man en vrouw voor heeft is om samen verder te gaan en daar horen ook oa het voortbrengen van kinderen bij (als Hij het geeft). Jij kiest er voor (en dat moet jezelf weten) om van die weg af te stappen en te zeggen wij zijn niet geschikt voor om kinderen te krijgen en jullie wensen geen zwangerschap. Dat is jullie keuze en NIET die van God. Dat je gebruik maakt van de mogelijkheid tot adoptie is jouw keuze en daar kan zelfs God ook Zijn zegen aangeven, maar dat wil niet zeggen dat het Zijn weg is.
Ok, Speedy, en nu komt het wonderlijke. Ik kan dit NIET geloven. Wij hebben er inderdaad al jaren geleden HEEL BEWUST voor gekozen om biologische kinderen tegen te houden. Dat voelde goed zo. God had kinderen voor ons, ergens op een plekje op deze wereld, zulke mooie kinderen, dat we die zelf nooit zo zouden kunnen voortbrengen. Altijd goed gevoel over gehad. Nooit getwijfeld. God heeft een plan met ons en wanneer God een plan heeft, dan zal dat gebeuren ook. Want hij is God, Hij is Almachtig. Hij is onze God en we vertrouwen op Hem!
Zometeen gaan we aan de eerste verplichte adoptiecursus-middag beginnen. Omdat we ons anderhalf jaar geleden op hebben gegeven. Toevallig ging ik 2 maanden geleden naar de dokter met wat klachten. Iets simpels. Ik eindigde bij de gynaecoloog en die vertelde me een maand geleden dat wij nooit zonder medisch ingrijpen (er zit bij mij iets flink verkeerd) geen kinderen hadden kunnen krijgen of kunnen krijgen.
Allemaal geheel toevallig. Als ik niet toevallig iets van die specifieke klachten aan de huisarts had verteld, dan was ik niet bij de gynaecoloog terecht gekomen, dan hadden we het misschien nooit geweten.
En al die tijd bewust tegen gehouden (ook al viel er niks tegen te houden, haha). En dat voelde alsof het zo hoorde. Want God heeft kindjes voor ons, dat wist Hij al voor wij het wisten.
Wat is er dan mis met onze oorsronkelijke adoptiemotief? Volgens mij niks. God heeft ons dat verlangen gegeven en dat is goed. We gaan geen medische kunstgrepen doen voor een biologisch kind. Als wij de laatste maand iets gevoeld hebben is het wel Gods grootheid.
Wat mensen ook zeggen, je weet het grote plan voor je leven niet. Voor de een heeft God een prachtig groot gezin in de planning staan, voor de ander een carriere die misschien ooit voor veel mensen verschil kan maken. Gods plannen zijn zo ondoorgrondelijk en voor iedereen zo verschillend.
En dat is mijn geloof. Mijn God zal ik nooit begrijpen. Maar God ziet ons allemaal, houdt van ons allemaal legt wel of geen verlangens in onze harten. Hij werkt op Zijn manier door ons heen.
Je kunt nooit zeggen dat God een universeel plan heeft met iedereen: kinderen krijgen. Ik kan het gewoon niet geloven!
