Laodicea schreef:Riska schreef:Ik heb het gelezen ja. Wat wil je ermee zeggen?
Als er iemand 'bedrijfsblind' is - en dat druk ik mij zeer mild uit - is het Antoine Bodar wel.
Ik begrijp echt niet waar hij het lef vandaan haalt zo met mede-christenen om te gaan en ze te veroordelen.
Volgens mij waren de oud-katholieken eerst...
Ik heb in de laatste maand door omstandigheden zowel een viering in een RK als in de OKK meegemaakt.
De viering in de RK was star, vol rituelen, koud.
De viering in de OKK was ook vol rituelen, maar heb ik als een warm bad ervaren.
...en dit soort reacties zie je dus keer op keer en in feite dus precies ook wat Bodar aan de kaak stelt. De OKK stelt de mens en haar wensen centraal.
In al die discussies tot nu toe zie ik steeds dezelfde bakken over tafel vliegen; 'RK'ers zijn niet lief', 'RK is niet gezellig', 'schandaaltje zus of zo'. Waarmee precies het stereotype wordt bevestigd. Het gaat kennelijk niet om waarheid maar om sfeer. Want áls er op argumenten wordt bediscussieerd, dan wordt er keer op keer niet thuis gegeven. Of dat nou om het Schisma van Utrecht gaat, of om de Eucharistie.
Laodicea, zoals je zelf weet, zijn de Oud-Katholieken door Rome uit de RKK gesmeten. Zij hebben zelf niet gekozen voor excommunicatie, maar Rome smeet hen desondanks uit de RKK. Het heeft even geduurd (ruim honderdvijftig jaar) voordat ze over die schok heen waren, maar toen zijn ze toch meer en meer op eigen benen gaan staan. Vooral in de achttiende eeuw stroomden de steunbetuigingen uit zowel de Romana als de Reformatie binnen - Diverse RK-bisschoppen waren het openlijk met de OKK eens, maar zij durfden of konden de stap naar een OKK-achtige Kerk niet maken. Na de val van Napoleon en onder invloed van de sterke rol die de paus ten tijde van Napoleon (de toenmalige H. Vader heeft destijds, naar mijn mening, dapper gehandeld) kwam de OKK geïsoleerd te staan. Eerst overheerste een ondergangsstemming, maar deze sloeg na Vaticanum I om in een definitieve opbouwbeweging. De Oud-Katholieke beweging sloeg een andere weg in dan de Romana en vormde meer en meer een zelfstandig kerkgenootschap en - God lof - vebond zich met de Anglicana en de Oosterse Orthodoxie.
De opmerkingen van Bodar zijn duidelijk. Blijkbaar vreest Rome het tere, kleine kerkgenootschapje der Oud-Katholieken. Terwijl Rome meer dan een miljard zielen onder haar hoede heeft, heeft het kleine Utrecht slechts zesduizend actieve zielen onder haar hoede. Het feit dat Bodar zich zo verschrikkelijk opwindt over deze zesduizend schaapjes, terwijl steeds meer schaapjes de immense schaapskooi Rome verlaten, geeft aan dat Bodar niet alleen jaloers is jeges, maar ook bang is voor het kleine, onbeduidende Utrechtse schaapskooitje. God liefhebben boven alles en het liefhebben van de naaste zoals men zichzelve liefheeft, dat is de boodschap van het kleine Oud-Katholieke kerkje. Terwijl het grote Rome zich laaft aan grote machtspolitiek, probeert het kleine Utrecht zich met beperkte middelen zich te bekommeren om kleine mensen. Terwijl Roomse priesters onschuldige gelovigen soms letterlijk verkracht en miljoenen aan schadevergoedingen, betaald door onschuldige gelovigen, op moet hoesten, ontfermt het kleine Utrecht zich over mensen zonder naam. Vreest Rome deze onschuld? Blijkbaar, anders zou een mens als de Bange Bodar zich niet zo druk maken over deze piepkleine schare christenen - christenen die voluit vieren, hartstochtelijk zingen en begrijpen wat zij vieren.
Tegenwoordig is de Oud-Katholieke Kerk in Nederland en in veel andere landen een zelfstandig, zij het erg klein, maar levendig kerkgenootschap. De kleine parochies zouden allang ten onder zijn gegaan als er niet een sterke gemeenschapszin zijn geweest - en - het allerbelangrijkst - een onwankelbaar vertrouwen in God, de Almachtige, Schepper van Hemel en Aarde. Ik geloof - als PKN-lid - oprecht dat de God van Israël naar Zijn dienstknechtje, de OKKN, heeft omgezien, zoals Hij ook omziet naar andere, kleine dienstknechtjes, zoals de Gereformeerde Gemeenten (al dan niet in Nederland al dan niet buiten verband) of de Vrijgemaakte of Nederlandse of Christelijke Gereformeerde dienstknechten. Als een kerkgenootschap niet op de Heer, de God der Hemelse Machten, georiënteerd is, zal het kerkgenootschap ten ondergaan. Ondanks alle moeilijkheden en beperkingen van de kleinheid heeft de Oud-Katholieke Kerk zich staande weten te houden. Ik speel al bijna tien jaar orgel in de parochie te Schoonhoven. Het kerkbezoek is in die tien jaar verdubbeld van acht naar gemiddeld zestien à twintig (bij 25 is het gebouw vol). Ik beschouw mij al lang als tweekerkelijk: PKN en OKKN. Beide zijn mij lief.
Rome wordt geteisterd door schandalen.
Hoeveel miljoenen dollars heeft Rome niet moeten betalen aan slachtoffers van RK geestelijken die hun mannelijk lid in een gelovige hebben gepropt?
Hoeveel RK priesters hebben zich niet schuldig gemaakt aan mensonterende praktijken in landen als Argentinië en Chili?
Hoeveel Rwandezen zijn er niet vermoord door hordes RK gelovigen, daartoe opgehitst door hun priesters en bisschoppen? Ik heb in hoogst eigen jonkheerlijke persoon gezien wat er van de slachtoffers is geworden.
Hoeveel Judaïsten zijn er niet door toedoen van Torquemada over de kling gejaagd?
Haatdragendheid is de oud-katholieken vreemd. Dit kerkgenootschap veroordeelt geen andere kerkgenootschappen, maar zoekt naar wat zij met andere kerkgenootschappen kan delen. Oecumene is geen toverwoord, maar een levenswijze: immers, God is veel te groot voor één kerkgenootschap.
Ik zal niet zeggen dat RK'ers niet lief zijn of niet gezellig zijn. Ik vind de RK echter lief noch gezellig. Achter de pracht en praal van Rome - en ik geniet van de Sta. Maria Maggiore, ik geniet van de kerk van San Francesco in Assisi en ik geniet van het gregoriaanse gezang in het Kinyarwanda in Kibuye (Rwanda) en ik heb de zegen gevraagd en ontvangen van een Italiaanse bisschop op het vliegveld van Kigali (Rwanda) en van een priester in Ruhengeri (eveneens Rwanda) - ik heb genoten van de gastvrijheid in een klooster-residentie van de bisschop van Ruhengeri - de liefde die uitgaat van individuele RK'ers zal ik op geen enkele wijze ter discussie stellen, want die is aanwezig. Ik plaats vraagtekens bij de officiële RK Kerk. Waarom, waarom is deze zo ijskoud?
De Oud-Katholieke Kerk stelt maar Eén Iemand centraal: De Drievuldig God, +Vader, +Zoon en +Heilige Geest. Immers, zij beleidt dat Christus, God Zijnde, in de eenheid van de Heilige Geest, leeft en regeert in de eeuwen der eeuwen.
Amen.
Ceterum censeo imperium putinis delendum esse.