vergeven

[kuikentje]

ik weet niet of dit het goede toppic is. wist niet goed waar ik het onder moest plaatsen.

vergeven. doen jullie wel eens aan vergeven? en hoe doen jullie dat?
op dit moment ben ik zelf namelijk druk bezig met vergeven, alleen niet een makkelijk iets. in mijn verleden zijn er minder leuke dingen gebeurd en dat wil ik iemand vergeven. dat is niet makkelijk, maar toch wil ik dat doen.
waarom? omdat God ook ons vergeeft! vind ik dat wij dat ook moeten proberen. tuurlijk lukt dat niet altijd, maar dan wil ik God vragen op zo'n moment of hij mij daar mee wil helpen. de woede weg wil halen.
verder ook voor mezelf. je geen slachtoffer meer willen voelen. sterker te zijn dan hem.

eigenlijk vroeg ik me af of anderen dit ook doen. en hoe ze dat doen en met welke reden iemand dan wil vergeven.
ik merk wel of er reacties komen

groetjes kuikentje

[-petje af-]

Ik heb een paar jaar geleden het ook erg moeilijk gehad met het thema vergeven...in mijn leventje zijn er ook wat woeste en hoge golven geweest.
Ik heb toen het boekje Het belang van vergeven gelezen. Een heel dun boekje maar wel erg waardevol.

Op een gegeven moment kwam ik alleen mezelf maar keihard tegen en deed het me meer pijn dan ooit. Toen heb ik op een bepaald punt gezegd, en nu ga ik er wat aan doen. Ik moet ze vergeven en ze zien door de ogen van God. De weg er naar toe heeft me veel moeite gekost maar uiteindelijk heeft het me meer opgebracht dan ik ooit had kunnen denken.

[Lalage]

Vergeven doe je meer voor jezelf dan anderen, maar het is inderdaad erg goed om te doen. Je kunt God ook vragen om hulp. Soms ben je eerst jaren boos en kan je dan pas vergeven...

[mw]

Ik denk dat het goed is om jezelf niet te 'verplichten' iets te moeten vergeven. Als je vergeeft omdat het moet, dan kom je het ooit weer tegen. Je kan de wil hebben om te vergeven, maar dan kan het zijn dat je er nog niet aan toe bent om te vergeven, omdat je nog kampt met haat, wrok, onverwerkte gevoelens/gebeurtenissen enzo. Daarom denk ik dat het belangrijk is, dat de wil tot vergeven er wel is, maar dat jezelf je de tijd gunt om tot een 100% daadwerkelijk door jezelf gewilde vergeving komt.
Daarnaast is het denk ik goed om te beseffen dat vergeven niet een éénmaalig iets is (zovan: ik heb diegene vergeven, nu ben ik ervan af), maar continu is.

Een aantal jaren geleden was ik ook heel sterk bezig met vergeven. Ook iemand die heel wat had aangericht en de gevolgen van zijn daden zijn nog steeds merkbaar. Opzich wilde ik hem wel vergeven, maar als ik dan de gevolgen weer eens ondervond dan zat ik weer vol haat en wrok. Op een gegeven moment werd ik stil gezet bij het zinnetje uit het onze Vader: vergeef ons onze schulden, gelijk wij vergeven onze schuldenaren. Toen ben ik gaan beseffen: als ik niet vergeef, wordt mij ook niet vergeven. Daarna heb ik heel sterk mogen ervaren dat God wilde helpen bij het vergeven. En heb toen ook kunnen vergeven...door de hulp van God.
Bij mijn eerste Avondmaalsviering zat ik tegenover diegene. Dat vond ik toen moeilijk en werd ik als het ware beproefd of ik nog kon vergeven.
En elke keer als ik hem tegenkom moet ik denken aan het gebeurde en dan moet ik telkens weer vergeven. (dat bedoel ik met continu vergeven).

Daarom: als het echt veel impackt op jou en je leven heeft gehad: overhaast niet, als de wil er is en het kunnen niet: God wil je er graag bij helpen.

Sterkte ermee Kuikentje!

[linsy]

ik las onlangs in een boek dat God ons vraagt om te vergeven zoals Hij vergeeft
Stel je voor dat God je duizend en een dingen vergeeft (en dat doet ie ook) en jij die ene persoon die je 1 ding heeft misdaan niet kan of wil vergeven
Dat kan je toch niet maken
We willen zoveel mogelijk op Jezus lijken dus lijkt het me logisch dat ook vergeven erbij hoort

wat niet wil zeggen dat het makkelijk is he
dat zeg ik niet

ik heb ook een proces doorgegaan van vergeven aan mensen die mij kwaad hebben gedaan maar weet dat niet vergeven alleen aan jou vreet en je innerlijk helemaal hard maakt...

[Harm-J]

Het is mogelijk dat er wel een verschil tussen vergeven en vergeten zit. Men kan misschien iemand wel iets vergeven, het wil nog niet zeggen dat iemand daardoor iets vergeet. Volgens mij, kan er in bepaalde situaties na vergeving nog altijd wel littekens over blijven, al dan niet zichtbaar.

[sela]

van vergeven denk ik soms dat het heel moeilijk is.
soms denk ik dat mensen vergeven omdat het moet. van God of van mensen om hen heen. maar als je het onder die druk doet, doe je het op een andere manier dan wanneer je er aan toe bent.

vergeven is wat anders misschien dan jezelf geen slachtoffer meer willen voelen?

[wozz]

Vergeven doe je meer voor jezelf dan anderen, maar het is inderdaad erg goed om te doen. Je kunt God ook vragen om hulp. Soms ben je eerst jaren boos en kan je dan pas vergeven...

Hier wil ik even op in gaan.
Een paar jaar geleden heb ik mijn schoonzus en haar familie enorm gekwetst. Als ik er aan terug denk, voel ik me nog beroerd worden. Ik deed het niet expres, maar het gebeurde wel. De omstandigheden ga ik liever niet op in. Ik heb mijn excuses aangeboden, maar het had wel dusdanig veel impact dat er van vergeving niet zomaar sprake was.

Ik kan je vertellen dat je je heel beroerd voelt als iemand niet alleen boos op je is, maar ook zwaar teleurgesteld in je is. Toch heeft de familie mij vergeven en dat ook laten blijken door later tijdens verjaardagen heel belangstellend te zijn, terwijl men dat voor die tijd niet zo was. Het is niet te beschrijven hoe blij en dankbaar je bent als het weer 'gewoon' wordt tussen de mensen en jou.

Natuurlijk is het niet iets om zomaar te vergeten. Ik heb nog steeds een hele boze brief die ik van de familie heb gekregen in mijn bureaulade zitten en die blijf ik bewaren. Om me eraan te herinneren niet weer zo'n fout te maken. Het is natuurlijk ook wel eens goed om op je nummer gezet te worden.

Vergeven deed de familie in ieder geval uiteindelijk niet alleen maar voor zichzelf. Ik, aanstichter van de ellende, ben er nog alle dagen dankbaar voor dat de verstandhouding weer goed is.

[Lalage]

ok! Ik had even een situatie in mijn hoofd waarin je de persoon/personen die je iets hebben aangedaan niet meer ziet, maar vaak is dat natuurlijk wel zo.

[kuikentje]

Ik denk dat het goed is om jezelf niet te 'verplichten' iets te moeten vergeven. Als je vergeeft omdat het moet, dan kom je het ooit weer tegen. Je kan de wil hebben om te vergeven, maar dan kan het zijn dat je er nog niet aan toe bent om te vergeven, omdat je nog kampt met haat, wrok, onverwerkte gevoelens/gebeurtenissen enzo. Daarom denk ik dat het belangrijk is, dat de wil tot vergeven er wel is, maar dat jezelf je de tijd gunt om tot een 100% daadwerkelijk door jezelf gewilde vergeving komt.
Daarnaast is het denk ik goed om te beseffen dat vergeven niet een éénmaalig iets is (zovan: ik heb diegene vergeven, nu ben ik ervan af), maar continu is.

ik ben er al een poosje mee bezig, en ik wil het ook zelf. het is niet een veplichting voor mezelf, maar dat ik het zelf wil en ook zo ver ben.
klopt het is ook niet eenmalig iets maar continu. maar ik weet gelukkig dat wanneer je weer 'verkeerde'gevoelens naar boven komen, dat je dan tot God kunt richten om te vragen of Hij je ermee wil helpen.

Het is mogelijk dat er wel een verschil tussen vergeven en vergeten zit. Men kan misschien iemand wel iets vergeven, het wil nog niet zeggen dat iemand daardoor iets vergeet. Volgens mij, kan er in bepaalde situaties na vergeving nog altijd wel littekens over blijven, al dan niet zichtbaar.

er zou hoe dan ook altijd wel een litteken blijven. je kunt het verleden niet uitwissen. maar het litteken wordt op den duur gelukkig wel minder pijnlijk, ook al blijven er altijd momenten dat ze weer zeerder doen!

[Riska]

En dat is zeker waar. Soms wordt op een onvoorstelbare manier geraakt aan de pijn. Er gebeurt iets, soms in eigen kring, soms bij een ander, dat bij jou weer raakt aan wat er gebeurd is.

Vergeven moet niet. Ook niet van God. Ik heb jaren en jaren niet mee kunnen bidden: "gelijk ook wij vergeven..." Ik ben er zeker van dat God er weet van heeft waarom ik dat niet kon. Ik weet nog dat ik het voor het eerst mee bad. Maar dat betekent niet dat het dan de volgende keer ook weer kan. Als er geraakt wordt aan de pijn, dan is er weer een periode dat je het niet kunt meebidden.

Vergeven is niet en nooit vergeten. Vergeven is tegen de ander het kwaad benoemen en dan zeggen dat het niet meer tussen jou en de ander in staat. Het heeft ook niet altijd te maken met de vraag of de ander jou om vergeving vraagt. Dan blijf je afhankelijk van de dader.
Vergeven is loslaten en dat kan pas dan als je alle verdriet en alle woede over wat jou is aangedaan hebt doorleefd.
Het kan een heel moeilijke weg zijn, maar wel een bevrijdende weg.

[Gerdien B.]

Wat wel erg moeilijk is, vind ik, als de mensen die je iets hebben aangedaan, niet inzien wat ze je hebben aangedaan. Dan is het zo moeilijk om duidelijk te maken dat je het geen punt meer vind dat er tussen in staat.

Soms gaat het dan zelfs om dingen die gewoon door blijven gaan omdat ze niet inzien wat hun handelen je aan doet. Ook al benoem je het, dan nog begrijpen ze het niet.

[Riska]

Wat wel erg moeilijk is, vind ik, als de mensen die je iets hebben aangedaan, niet inzien wat ze je hebben aangedaan. Dan is het zo moeilijk om duidelijk te maken dat je het geen punt meer vind dat er tussen in staat.

Soms gaat het dan zelfs om dingen die gewoon door blijven gaan omdat ze niet inzien wat hun handelen je aan doet. Ook al benoem je het, dan nog begrijpen ze het niet.

Dat maakt het zeker moeilijk, ook als dingen ronduit ontkend worden. Dan moet je er voor jezelf een weg in zoeken en dat vergt heel veel van je.
Voor mij is altijd het belangrijkste gebleven dat God weet had en heeft van de pijn die er is en de moeite te vergeven, ook als je de ander er niet (meer) op kunt aanspreken. En dat Hij er - menselijkerwijs gesproken - begrip voor heeft dat je het niet kúnt, loslaten en vergeven...

[tante-tortel]

Vergeven moet niet. Ook niet van God. Ik heb jaren en jaren niet mee kunnen bidden: "gelijk ook wij vergeven..." Ik ben er zeker van dat God er weet van heeft waarom ik dat niet kon. Ik weet nog dat ik het voor het eerst mee bad. Maar dat betekent niet dat het dan de volgende keer ook weer kan. Als er geraakt wordt aan de pijn, dan is er weer een periode dat je het niet kunt meebidden.

Hoe zie je dan deze tekst: Matth. 18:
Vergiffenis
21 Toen kwam Petrus bij Hem en zeide: Here, hoeveel maal zal mijn broeder tegen mij zondigen en moet ik hem vergeven? 22 Tot zevenmaal toe? Jezus zeide tot hem: Ik zeg u, niet tot zevenmaal toe, maar tot zeventig maal zevenmaal.
23 Daarom is het Koninkrijk der hemelen te vergelijken met een koning, die afrekening wilde houden met zijn slaven. 24 Toen hij begon te rekenen, werd een voor hem geleid, die tienduizend talenten schuldig was. 25 Omdat hij niet bij machte was te betalen, beval zijn heer hem te verkopen, met zijn vrouw en kinderen en al wat hij bezat, opdat er betaald kon worden. 26 De slaaf wierp zich neder als smekeling en zeide: Heb geduld met mij en ik zal u alles betalen. 27 De heer van die slaaf kreeg medelijden met hem en hij liet hem vrij en schold hem de schuld kwijt. 28 Toen die slaaf wegging, trof hij een zijner medeslaven aan, die hem honderd schellingen schuldig was, en hij greep hem bij de keel en zeide: Betaal wat gij schuldig zijt. 29 De medeslaaf nu wierp zich voor hem neder en bad hem dringend, zeggende: Heb geduld met mij en ik zal u betalen. 30 Doch hij wilde niet, maar ging heen en zette hem gevangen, totdat hij het verschuldigde zou betaald hebben. 31 Toen nu zijn medeslaven zagen, wat er gebeurd was, werden zij zeer verdrietig en gingen hun heer al wat er gebeurd was, mededelen. 32 Toen ontbood zijn heer hem en zeide tot hem: Slechte slaaf, al die schuld heb ik u kwijtgescholden, daar gij het mij dringend hadt gevraagd. 33 Hadt ook gij geen medelijden moeten hebben met uw medeslaaf, zoals ook ik medelijden had met u? 34 En zijn meester werd toornig en gaf hem in handen van de folteraars, totdat hij hem al het verschuldigde zou betaald hebben. 35 Alzo zal ook mijn hemelse Vader u doen, indien gij niet, een ieder zijn broeder, van harte vergeeft.

[Riska]

Ja, dat staat er inderdaad. Maar Hij heeft er weet van dat er soms zoveel pijn is, dat je er niet toe komt.
Wanneer een mens een ander mens zo beschadigt dat hij er levenslang de gevolgen van ondervindt, dan ligt de zaak genuanceerder.
God stelt ons geen eisen die wij absoluut niet kunnen volbrengen.
En er zijn dingen die het menselijk vermogen te boven gaan.
Hij is dan in de worsteling aanwezig en misschien, heel miscchien komt zo iemand er uiteindelijk toe toch los te laten - is gelijk aan vergeven.