grenzen in je verkeringstijd

[Eruanna]

Hallo allemaal,

Wij (Erufailon en Eruanna) hebben nu net 3 maanden verkering. We hebben er erg van genoten, en dat willen we graag zo houden :P We hebben gemerkt dat als we samen alleen zijn, het soms erg moeilijk is om duidelijk grenzen te stellen in hoe ver je moet gaan met lichamelijk contact. Dus hebben we besloten een stappenplan op te stellen, waarin we aangeven wat we wanneer doen. Dus we zetten een grens met datum neer. Maar we hebben ook gemerkt dat dat heel lastig is. We zijn onlangs op dit forum gestuit, en hebben hier een heleboel bruikbare informatie gelezen. We weten ook dat hier "ervaringsdeskundigen" zijn. Graag zouden we van jullie wat tips willen krijgen, welke grenzen jullie zouden stellen, en in welke volgorde. Gewoon een tabelletje als het ware.
Misschien ook even handig om te weten, Erufailon is 16 en Eruanna is 17. Dus we hebben nog wat jaartjes voor de boeg, en kunnen niet over anderhalf jaar trouwen :P [jammergenoeg]

Hartelijk bedankt,

Erufailon en Eruanna

[Wolkje]

Hoi!
Tijdens mijn verkeringstijd hielpen de volgende regels goed:
-geen kleding uit doen
-niet onder de gordel strelen of wat dan ook
en als je het idee hebt dat je wel eens te ver zou kunnen gaan zorgen dat je weer onder de mensen komt.

Heel veel succes! ik weet dat het echt heel moeiljk kan zijn!

groetjes

[Erufailon]

Hartelijk bedankt voor je reactie,
Dit lijken ons inderdaad hele handige tips, ik ben ook wel benieuwd hoe anderen erover denken. En ik zou graag ook concrete grenzen horen, op volgorde aub. Dat zouden we erg fijn vinden, want we zijn nu nogal onzeker of we dingen misschien niet overhaasten.
Erufailon

[jamillah]

Ehm, hoe ver willen jullie überhaupt gaan voor het huwelijk?

[Erufailon]

We houden in ieder geval onze onderbroeken aan:P
Maar dat is voorlopig heel ver weg... duurt nog wel 4 jaar, minstens.
Maar hoe zit het met strelen over de rug van de ander, onder de kleren
En de buik, borsten, benen, billen etc...
Wat en wanneer, zegmaar. En er is verder nog genoeg te verzinnen denk ik.
Maar we willen dus graag tips, in welke volgorde, en een beetje een verstandig tijdsbestek.
In ieder geval bedankt voor de vraag, want dat is ook van wezenlijk belang voor een goede planning:)
Erufailon

[Smurffie]

Hartelijk bedankt voor je reactie,
Dit lijken ons inderdaad hele handige tips, ik ben ook wel benieuwd hoe anderen erover denken. En ik zou graag ook concrete grenzen horen, op volgorde aub. Dat zouden we erg fijn vinden, want we zijn nu nogal onzeker of we dingen misschien niet overhaasten.
Erufailon

Ik begrijp hoe moeilijk het is..maar ik vrees dat een concreet stappenplan ook niet werkt. Je gaat dan naar bepaalde dingen uitkijken, op die dag, of die maand, wat volgens mij niet echt de bedoeling is van een relatie. Dergelijke dingen moeten gewoon vanzelf lopen.

[MissF]

Ik weet niet of iedereen daar zo makkelijk open over praat.
Ik bedoel: mijn beste vriendin(nen) weten precies hoe ver mijn vriend en ik gaan, en ik van hen. Maar de rest van de wereld niet hoor

Wat wij heel handig vonden: als we trouwen wilden we zo ver zijn dat we elkaars lichaam wel kennen, en dan zo ver zijn dat we met elkaar 'het bed in duiken' zeg maar.
Wij wisten dat die tijd bij ons ongeveer 2,5 jaar in zou nemen. Nu zijn het 'slechts' twee jaar geworden. Wij hebben dus minder tijd gehad dan jullie.
Maar als je nog 4 jaar 'moet' dan lijkt het me zinnig om je eindgrens te stellen, daarbinnen nog meer grenzen te stellen, zodat je na 4 jaar toegekomen bent aan trouwen.
En voor jullie kunnen weer andere (eind)grenzen zijn dan bij ons. Daar moet je samen over eens worden.
De een kan in zn niksie naast elkaar liggen en nog die laatste grens niet overgaan. De ander kan amper met kleren naast elkaar liggen want dan gaan ze de grens al over.

Succes in ieder geval!

[Eruanna]

Bedankt voor je reactie...
Als we geen stappenplan maken, hebben we alleen één probleempje: we merken zelf dat we vaak dingen te snel willen zegmaar. Het is dus wel zo dat we uitkijken naar een bepaalde datum met een bepaalde stap, maar volgens ons werkt het daardoor ook als een soort 'rem' omdat we anders al veel sneller die stap zouden hebben gemaakt. Heeft er iemand een tip hoe je dit dat zonder stappenplan aan kunt pakken??

[Erufailon]

Hartelijk bedankt allemaal,
@MissF: We hangen het heus niet aan de grote klok hoor:P
Maar waar wij wat meer mee zitten, is, je kunt wel vanalles uit proberen, en er dan achter komen dat iets tog te opwindend of te intiem is. Want ik heb wel gemerkt, dat ik dat in ieder geval niet altijd even juist kan inschatten. Maar als je dat doet, dan heb je toch dat intieme gevoel al gehad, en wil je het heel graag nog een keer. Maar ik snap inderdaad ook jullie punten, dat we inderdaad zelf wel erover uit moeten komen, en de grenzen moeten stellen. Maar jullie, met ervaring, kunnen misschien wel tips geven. Want je kunt ook weer niet zeggen dat iedereen totaal verschillend is, er zullen zeker overeenkomsten zijn.
Erufailon

[jip_86]

Toon ook wat geduld, niet iedereen is gelijk met jullie online. Zo'n onderwerp als dit moet net als alle onderwerpen een beetje van de grond komen. Daar heb je niet in een paar dagen het antwoord op.

[André]

Hebben jullie ook een stappenplan als het om andere onderwerpen gaat?
Bijvoorbeeld, vinden jullie beiden God een belangrijke factor in jullie leven?

[Lalage]

Bij ons was het meer zo dat er iets gebeurde en dan voelde ik mij daar schuldig over en dan deden we weer een stapje terug. Nouja dat is natuurlijk ook niet de manier. Maar weet wel dat je altijd nog een stap terug kan zetten. Daarom geef ik 1 tip: ga niet tot je uiterste grens, maar houd nog een stap eerder aan, zodat als je er per ongeluk toch overheen gaat het niet zo'n ramp is. En onthoud dat het inderdaad niet gruwelijk is als je een keer per ongeluk te ver gaat (tenzij je ervan zwanger kunt raken, ook een goede stimulans om je in te houden). Het gaat met vallen en opstaan, zo ging dat bij ons iig.
En nee, ook ik ga niet al te concreet zijn, want dat vind ik prive en ik zit hier niet helemaal anoniem.

[SimonT]

Ik las vorige week een stukje hierover in de Ref!its waarin een aantal dingen gesteld werden, ten eerste een jongen heeft een meisje nodig dat op de rem trapt en een meisje heeft een jongen nodig die dat respecteerd en accepteerd (bij mij ging het precies andersom maar dat terzijde)

Verder werd er ook gekeken naar wat de Bijbel over dit onderwerp zegt (ook niet geheel onbelangrijk me dunkt)
Als je dan naar het hooglied van Salomo kijkt zie je dat voordat de Bruid en Bruidegom huwen zij elkaars lichaam al kennen (wat dus overeenkomt met het verhaal van MissF)

Wat betreft het stappenplan, wil je echt zo krampachtig met elkaar omgaan? Ik bedoel een relatie en de bijkomende geneugten is iets wat als vanzelf moet gaan, als je dat gaat plannen lijkt het wel alsof het een verplichting is?!

[Liarose]

Het is heel goed om er over na te denken, maar een stappenplan?? Lijkt me niet dat je dan elkaar spontaan en in vrijheid ontdekt. Praat met elkaar over wat je in elk geval niet wilt voor het huwelijk en spreek dan met elkaar af dat jullie dat in elk geval niet doen. En verder? Maak niet te veel haast, heb het leuk samen, doe leuke dingen, ga uit, geniet van elkaar en zoek samen God! En dan voel je vanzelf, zonder stappenplan, waar je aan toe bent. Ga er niet te krampachtig mee om. En denk niet: we hebben nu verkering, dus nu hoort het dat we... (vul zelf maar in).

[Jo'tje]

Ehm, mag ik vragen hoe oud jullie zijn?? Ook geen hele onbelangrijke factor voor je allemaal tips gaat lopen geven ofzo...