grenzen in je verkeringstijd

[rafaell]

Ja natuurlijk trouw je met de intentie om voor altijd samen te blijven, tot de dood, in een goed huwelijk tijdelijk, scheiding zal brengen. Er zijn echter genoeg mensen met die intentie getrouwd waarbij het helaas toch stukgelopen is.

[Hippieblijhoofd]

Hoe zeker wil je zijn voor je gaat trouwen? Het kan altijd stuk lopen. Dat vind ik niet pleiten voor samenwonen in ieder geval

Misschien een beetje raar, maar dat hadden wij dus helemaal niet.
We hadden geen van tweeën in ons achterhoofd dat het altijd stuk zou kunnen lopen.
We gingen vol vertrouwen onze huwelijks belofte maken: tot de dood ons scheid was en is voor ons de enig denkbare scheiding die er ooit zal komen.
We zijn ons huwelijk met God begonnen en Hij is onze getuige en zeker onze helper. We hebben elkaar trouw beloofd en die trouw kunnen we enkel volbrengen met hulp van God.
En met dat vertrouwen kun je ook gewoon je huwelijk beginnen zonder de bedenking: je weet het nooit of het wel echt voor altijd is.

Dat heet gewoon 'realistisch denken'. Je ziet overal om je heen dat er mensen zijn die elkaar beloofd hebben trouw te zijn tot de dood, waarbij dat niet lukt en ze uit elkaar gaan. Natuurlijk trouw je voor altijd, anders zou die belofte ook niets waard zijn. En de belofte mag je ook in vol vertrouwen maken. En je hoeft niet je huwelijk te beginnen met de bedenking 'je weet nooit of het wel echt voor altijd is' maar dat veranderd niets aan het feit dát je nooit 100% zeker kunt weten of het voor altijd is.

[Jo'tje]

Die intentie is prima, dat is ook wel gezond lijkt me op het moment dat je trouwt.
Maar wat ik aan wilde geven is dat het qua zekerheid niet uitmaakt of je eerst een paar jaar samenwoont en dan gaat trouwen of dat je meteen trouwt. Snappie?

[Marnix]

Misschien een beetje raar, maar dat hadden wij dus helemaal niet.
We hadden geen van tweeën in ons achterhoofd dat het altijd stuk zou kunnen lopen.
We gingen vol vertrouwen onze huwelijks belofte maken: tot de dood ons scheid was en is voor ons de enig denkbare scheiding die er ooit zal komen.
We zijn ons huwelijk met God begonnen en Hij is onze getuige en zeker onze helper. We hebben elkaar trouw beloofd en die trouw kunnen we enkel volbrengen met hulp van God.
En met dat vertrouwen kun je ook gewoon je huwelijk beginnen zonder de bedenking: je weet het nooit of het wel echt voor altijd is.

Dat is mooi. Maar... het is natuurlijk wel wat makkelijk praten als het goed gaat. Bijna niemand gaat met dat in zijn achterhoofd trouwen. Bijna ieder christen meent het oprecht als hij het ja-woord geeft om trouw te blijven tot de dood hen scheidt. Toch komen scheidingen ook in christelijke kring voor. Denk je dat die er bij het trouwen anders in stonden dan jij? Je kan hierbij niet resultaatgericht denken: Als het op de klippen is gelopen zal er bij het trouwen al wel een hoop niet gemeend zijn.... of hebben ze zich niet genoeg op God gericht...

Het kan verkeerd lopen en dat bedenkt niemand van tevoren.

[tante-tortel]

Misschien een beetje raar, maar dat hadden wij dus helemaal niet.
We hadden geen van tweeën in ons achterhoofd dat het altijd stuk zou kunnen lopen.
We gingen vol vertrouwen onze huwelijks belofte maken: tot de dood ons scheid was en is voor ons de enig denkbare scheiding die er ooit zal komen.
We zijn ons huwelijk met God begonnen en Hij is onze getuige en zeker onze helper. We hebben elkaar trouw beloofd en die trouw kunnen we enkel volbrengen met hulp van God.
En met dat vertrouwen kun je ook gewoon je huwelijk beginnen zonder de bedenking: je weet het nooit of het wel echt voor altijd is.

Dat is mooi. Maar... het is natuurlijk wel wat makkelijk praten als het goed gaat. Bijna niemand gaat met dat in zijn achterhoofd trouwen. Bijna ieder christen meent het oprecht als hij het ja-woord geeft om trouw te blijven tot de dood hen scheidt. Toch komen scheidingen ook in christelijke kring voor. Denk je dat die er bij het trouwen anders in stonden dan jij? Je kan hierbij niet resultaatgericht denken: Als het op de klippen is gelopen zal er bij het trouwen al wel een hoop niet gemeend zijn.... of hebben ze zich niet genoeg op God gericht...

Het kan verkeerd lopen en dat bedenkt niemand van tevoren.

Heb ik dat gezegd dan???
Toch is het anders dan er hier gezegd wordt. Ik weet voor 100% zeker dat wij nooit zullen scheiden.
Ik denk dan misschien volgens jullie niet realistisch.
Maar ik weet het zeker dat het niet gaat gebeuren.
En of anderen dat ook hebben die toch zijn gescheiden, dat weet ik niet.

[tante-tortel]

Die intentie is prima, dat is ook wel gezond lijkt me op het moment dat je trouwt.
Maar wat ik aan wilde geven is dat het qua zekerheid niet uitmaakt of je eerst een paar jaar samenwoont en dan gaat trouwen of dat je meteen trouwt. Snappie?

Ja dat snap ik . Ik ben niet voor samenwonen. Maar als jet het dan doet moet je zeker de zelfde intentie hebben als bij een huwelijk.
Niet: we proberen of we wel echt bij elkaar passen, en als dat niet zo blijkt te zijn gaan we makkelijk weer uit elkaar.

[Atheist1984]

Dat is door LeChat in de post boven je ontkracht. Verder is het geld in de keuze tussen samenwonen en trouwen voor een christen niet de belangrijkste overwegingsfactor.

Leg mij dan eens uit wat er zo erg is aan samen wonen voor het huwelijk?

En en trouwens, geld is nog niet eens het ergste als je uit elkaar gaat, wel eens over nagedacht hoe dat voor kinderen is als hun ouders uit elkaar gaan?

[rafaell]

Veel christenen zijn op bijbelse gronden tegen samenwonen voor het huwelijk. Mij ontbreekt momenteel de tijd, maar als je er prijs op stelt wil er vast wel even iemand over uitwijden.

Verder kun je net zo goed kinderen krijgen als je samenwoont, dus dat is geen argument.

[André]

(....)wel eens over nagedacht hoe dat voor kinderen is als hun ouders uit elkaar gaan?

Ja, maanden over nagedacht, ik zie overigens geen verschil met mensen die samenwonen en kinderen hebben vwb dit onderwerp.

[Marnix]

Misschien een beetje raar, maar dat hadden wij dus helemaal niet.
We hadden geen van tweeën in ons achterhoofd dat het altijd stuk zou kunnen lopen.
We gingen vol vertrouwen onze huwelijks belofte maken: tot de dood ons scheid was en is voor ons de enig denkbare scheiding die er ooit zal komen.
We zijn ons huwelijk met God begonnen en Hij is onze getuige en zeker onze helper. We hebben elkaar trouw beloofd en die trouw kunnen we enkel volbrengen met hulp van God.
En met dat vertrouwen kun je ook gewoon je huwelijk beginnen zonder de bedenking: je weet het nooit of het wel echt voor altijd is.

Dat is mooi. Maar... het is natuurlijk wel wat makkelijk praten als het goed gaat. Bijna niemand gaat met dat in zijn achterhoofd trouwen. Bijna ieder christen meent het oprecht als hij het ja-woord geeft om trouw te blijven tot de dood hen scheidt. Toch komen scheidingen ook in christelijke kring voor. Denk je dat die er bij het trouwen anders in stonden dan jij? Je kan hierbij niet resultaatgericht denken: Als het op de klippen is gelopen zal er bij het trouwen al wel een hoop niet gemeend zijn.... of hebben ze zich niet genoeg op God gericht...

Het kan verkeerd lopen en dat bedenkt niemand van tevoren.

Heb ik dat gezegd dan???
Toch is het anders dan er hier gezegd wordt. Ik weet voor 100% zeker dat wij nooit zullen scheiden.
Ik denk dan misschien volgens jullie niet realistisch.
Maar ik weet het zeker dat het niet gaat gebeuren.
En of anderen dat ook hebben die toch zijn gescheiden, dat weet ik niet.

Ik heb ook niet gezegd dat jij dat gezegd zou hebben Ik wou alleen stellen dat je (in de algemene zin) dat in ieder geval niet kan zeggen Overigens ben ik wel benieuwd waar het verschil in zit tussen jullie relatie en relaties waarbij mensen ook trouwden met de intentie om altijd bij elkaar te blijven, maar waarbij de relatie toch kapot ging.

Leg mij dan eens uit wat er zo erg is aan samen wonen voor het huwelijk?

Atheist, christenen trouwen ook in de kerk en als het goed is is dat niet maar voor de vorm. Als je samen gaat leven en alles delen doet men dat met een belofte aan elkaar, maar ook aan God. De band is er niet tussen 2 personen, maar 3. Man en vrouw, en God.

(Voor de achtergrondinfo, hier wordt wel eens het beeld gebruikt van een drievoudig snoer, een snoer van 3 in elkaar gevlochten draden waardoor het heel veel stevigheid heeft)

Daarnaast is je natuurlijk ook wel bekend dat gemeenschap (of zoals de Bijbel het zo mooi beeldend zegt "samen 1 vlees zijn") door veel christenen binnen het huwelijk geplatst wordt en dat heeft weer alles met bovenstaande te maken, het niet alleen voor elkaar gaan maar ook samen voor God, Hem op nummer 1 zetten in je relatie.

Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen weergeven.

[chickie]

Ik ben ook getrouwd voor we samen gingen wonen, maar ik zou nu toch graag willen dat ik het andersom had gedaan. Gewoon stapje voor stapje je leven aanpassen in plaats van het in 1 keer op zn kop te zetten.

[MissF]

Ik zie geen verschil tussen getrouwd zijn en samenwonen.
Ik ben helemaal niet tegen samenwonen. Ik denk alleen dat God gemeenschap voor 1 persoon bedoeld heeft.
Wij vonden het een meerwaarde om de zegen van God te ontvangen in een dienst waarbij al onze familieleden en vrienden en gemeenteleden waren.
Maar ik snap niet waarom samenwonen meer stapje voor stapje is.
Ook dan kom je opeens met elkaar in 1 huis. Alleen de stap om uit elkaar te gaan is misschien iets simpeler. Maar als je gelooft dat je gemeenschap voor 1 persoon moet bewaren, doe je dat ook niet. Of je gaat uit elkaar en gaan nooit meer met iemand naar bed.
Ik vind het altijd zo vaag dat mensen op mijn werk mij jong vinden om te trouwen. Terwijl ze zelf op hun negentiende al samenwoonden. (maargoed, veel mensen denken ook dat je gaat trouwen als je aan kids wilt beginnen, dus die verwachten nu dat ik nu op stel en sprong kinderen wil, dus daar vinden ze me denk ik wat jong voor ofzo).

[Lalage]

Ik ben ook getrouwd voor we samen gingen wonen, maar ik zou nu toch graag willen dat ik het andersom had gedaan. Gewoon stapje voor stapje je leven aanpassen in plaats van het in 1 keer op zn kop te zetten.

Als je toch al elk weekend bij elkaar hangt en je woont allebei al niet meer bij je ouders, dan valt dat op z'n kop zetten wel mee. Het gaf ons eerder meer rust omdat je niet steeds bij elkaar hoeft te logeren.

[ajl]

Ben het toch wel enigzins met chickie eens. Ik vond het eerste jaar van ons huwelijk niet het makkelijkste jaar. Bij ons speelde nog een aantal andere dingen mee....beiden net een nieuwe baan, beiden verhuisd naar de andere kant van het land ( je kent dus echt helemaal niemand) en mijn man werd na 4 maanden huwelijk behoorlijk ziek en is dat ook een half jaar geweest. Tel daar de koop van een nieuwe woning bij op en je hebt alle life events ( behalve kinderen krijgen) bij elkaar. Achteraf gezien had ik het liever iets rustiger aan gedaan.

[Lalage]

Wij zijn expres nog even in Amsterdam gebleven, waar we vlak voor ons trouwen allebei al woonden. Trouwen en een huis kopen zou ik niet tegelijk doen... we konden een half gemeubileerd huisje huren. Al het gedoe van meubels kopen en klussen kunnen we nu dus op ons gemakje doen en trouwerij regelen hebben we allang achter de rug.