Lijdenstijd: vertroosting in Zijn wonden

[elbert]

Het is lijdenstijd.
Christenen leven toe naar Goede Vrijdag en Pasen.
Vanouds wordt dan stilgestaan bij de weg die Jezus naar Jeruzalem nam, bij het onbegrip van Zijn discipelen, bij het verraad van Judas en de verloochening van Petrus, bij Zijn verdrukkingen, Zijn striemen, Zijn strijd in Gethsemane, Zijn bespotting door Zijn verdrukkers, Zijn dood aan het kruis en Zijn glorieuze opstanding op Pasen.
Hoe staan we stil bij deze voor christenen zo cruciale heilsfeiten?
Wat betekenen ze voor ons? Wie is Hij voor ons?
Hoe staat onze gemeente erbij stil en hoe staan we er zelf bij stil?
Vragen die in dit topic aan de orde komen.

[Jantjes]

Het is lijdenstijd.
Christenen leven toe naar Goede Vrijdag en Pasen.
Vanouds wordt dan stilgestaan bij de weg die Jezus naar Jeruzalem nam, bij het onbegrip van Zijn discipelen, bij het verraad van Judas en de verloochening van Petrus, bij Zijn verdrukkingen, Zijn striemen, Zijn strijd in Gethsemane, Zijn bespotting door Zijn verdrukkers, Zijn dood aan het kruis en Zijn glorieuze opstanding op Pasen.
Hoe staan we stil bij deze voor christenen zo cruciale heilsfeiten?
Wat betekenen ze voor ons? Wie is Hij voor ons?
Hoe staat onze gemeente erbij stil en hoe staan we er zelf bij stil?
Vragen die in dit topic aan de orde komen.

'Vanouds'.

De inhoud ‘vanouds’ met betrekking tot Pasen gaat veel verder terug namelijk bij de uittocht uit Egypte.

De Viadoloroza de weg die Christus naar Jeruzalem nam is ook wel oud + 2007 jaar maar nog ouder is de uittocht uit Egypte en een afspiegeling van Christus volbrachten werk.

Natuurlijk mogen wij bij Pasen aan de Viadoloroza denken maar niet zonder de weg door de Schelfzee want dat is 'vanouds' de weg die God met zijn kinderen houd ook na 2007.

Als wij alleen aan de Viadoloroza denken wordt Christus een martelaar en dat is hij nu juist niet Hij is Navolger en Verlosser en dat tekent die weg, dat pad door de zee waar wij persoonlijk c.q. dagelijks doorheen moeten.

Dat pad wordt ons aangewezen door de wet en kunnen wij onmogelijk alleen gaan, nu niet en vanouds niet.

Welzalig hij, die zich verstandig draagt
Bij een ellendig mens.
De HEER' zal hem, wanneer hij treurt en klaagt,
Bevrijden naar zijn wens;
Behoeden en doen leven hier op aard',
In vree en zaligheid,
Nooit van zijn God verlaten, maar bewaard
Voor 's vijands boos beleid.

Looft Isrels God; roept, door all' eeuwigheen,
Des HEEREN grootheid uit;
Dat elk met mij zijn lofzang en gebeen,
Met Amen, Amen sluit'.

[elbert]

Als ik een topic open met een aantal vragen, dan moet ik daar uiteraard ook een antwoord op formuleren.

In de lijdenstijd word ik bepaald bij het lijden van de Heere Jezus en dan met name in relatie tot mijn eigen geloofsleven. Aan de ene kant leidt dit tot verootmoediging: de erkentenis dat ik het ben waardoor Hij aan het kruis heeft moeten lijden. En aan de andere kant troost: dat Zijn liefde zo groot is, dat Hij dat voor zondaren zoals ik heeft willen doen. En dat zijn zaken waar ik niet over uitgedacht en over uitverwonderd (is dit een goed woord?) raak.

En elke keer valt in het lijdensevangelie iets nieuws te ontdekken. Het is echt zo dat heel de Bijbel rond dit gebeuren scharniert. Rond het kruis komt alles samen wat in de Bijbel over God en mens geschreven is. De diepte van het Evangelie is daar onpeilbaar.

In de gemeente waar ik toe behoor, wordt er sinds vorig jaar (naast uiteraard de preken in de lijdenstijd) ook aandacht gegeven aan het lijden van Jezus in de zgn. Stille Week (de week voor Pasen). De kerk is dan de hele week open en elke avond is er dan een bijeenkomst van de gemeente, waarin we Zijn lijden vanuit het Woord overdenken, zingen, bidden en stil zijn voor Hem.

Ik sluit af met een bekend gedicht van Revius:

Hij droeg onze smarten

’t En zijn de Joden niet, Heer Jesu, die U kruisten,
Noch die verradelijk U togen voor ’t gericht,
Noch die versmadelijk U spogen in ’t gezicht,
Noch die u knevelden, en stieten U vol puisten,

’t En zijn de krijgslui niet, die met hun felle vuisten
De rietstok hebben of de hamer opgelicht,
Of het vervloekte hout op Golgotha gesticht,
Of die om Uwen rok t’saam dobbelden en tuischten,

Ik ben ‘t, o Heer, ik ben ’t die U dit heb gedaan,
Ik ben de zware boom die U had overlaan,
Ik ben de taaie streng waarmee Gij gingt gebonden,
De nagel, en de speer, de gesel die u sloeg,
De bloedbedropen kroon die Uwen schedel droeg,
Want dit is al geschied, eilaas! Om mijne zonden.

[Gerdien B.]

Pasen gedenk ik eigenlijk het hele jaar door. Vooral eigenlijk goede vrijdag. Dat Jezus voor onze zonden aan het kruis heeft gehangen. Dat Hij alle smarten en pijnen die ik in dit leven voel toen ook heeft gevoeld en ik daarom nu troost tijdens die moeilijke tijden bij Hem mag zoeken.

Daarom vind ik opwekking 614 ook zo mooi lied en zing ik het hele jaar door:

Zie, hoe Jezus daar loopt in Jeruzalem,
met een kruis op zijn rug
en een doornenkroon.
Hoor, de menigte schreeuwt en roept:
'Kruisig Hem!'
Zo gaf God zijn eigen Zoon.

Zie het Lam aan het kruis daar op Golgotha,
als de Koning der Joden wordt Hij veracht.
Zie de liefde voor ons in zijn ogen staan
als Hij roept: 'Het is volbracht'.

Refrein:
Ja, ik dank U voor uw genade, o Heer,
dat U het kruis voor mij droeg.
U bewijst uw genade aan mij telkens weer.
Uw genade is mij genoeg.

In het rijk van de dood is Hij neergedaald.
Ja, uit liefde voor ons heeft Hij dit gedaan.
Maar de steen van het graf is nu weggehaald,
Jezus leeft, Hij is opgestaan.

(Refrein)

En nu kom ik tot U met vrijmoedigheid,
met ontzag en respect kniel ik voor U neer.
U bent Koning en God tot in eeuwigheid,
U bent Jezus, de hoogste Heer.

Refrein:
Ja, ik dank U voor uw genade, o Heer,
dat U het kruis voor mij droeg.
U bewijst uw genade aan mij telkens weer.
Uw genade is mij genoeg. (2x)

[schwesterchen]

ik vind het zo mooi om bijbelverhalen te vertellen/met de kinderen uit de Bijbel te lezen/ liederen te zingen rondom het lijden, sterven en opstaan van de Heere Jezus! Door het door te geven, sta ik er zelf ook meer bij stil. k Word er zo blij van als ik aan Gods liefde denk En dat voor mij...die zoveel zonden doe...

Hij kwam bij ons heel gewoon,
de Zoon van God als mensenzoon,
Hij diende ons als een Knecht
Hij heeft Zijn leven afgelegd.

Zie onze God, de Koning-Knecht
Hij heeft Zijn leven afgelegd
Zijn voorbeeld roept om te dienen ied're dag
gedragen door Zijn liefd'en kracht

En in de tuin van de pijn
verkoos Hij als een Lam te zijn
verscheurd door angst en verdriet
maar toch zei Hij: Uw wil geschied'

Zie onze God, de Koning-Knecht
Hij heeft Zijn leven afgelegd
Zijn voorbeeld roept om te dienen ied're dag
gedragen door Zijn liefd'en kracht

Zie je de wonden zo diep
de hand die aard en hemel schiep
vergaf de hand die hem sloeg
de Man Die onze zonden droeg

Zie onze God, de Koning-Knecht
Hij heeft Zijn leven afgelegd
Zijn voorbeeld roept om te dienen ied're dag
gedragen door Zijn liefd'en kracht

Wij willen worden als Hij
Elkanders lasten dragen wij
Wie is er needrig en klein
die zal bij ons de grootste zijn

Zie onze God, de Koning-Knecht
Hij heeft Zijn leven afgelegd
Zijn voorbeeld roept om te dienen ied're dag
gedragen door Zijn liefd'en kracht