Hulp bij depressie.

[Maara]

Ik wil graag vragen of iemand ook weet wat ik moet doen i.v.m. een depressie.
En dan niet die van mij wel te verstaan, maar die van een vriend van mij.

De gezinspsycholoog zou een persoonlijke psycholoog voor hem regelen, maar daar komt maar niks van. Duurt het echt weken en dan mag hij eens een keer een formuliertje invullen... Alsof dat helpt! Hij heeft NU hulp nodig.
ik heb al gezegd dat ik nog eens het crisisteam inschakel, maar ik weet eigenlijk zelf niet wat dat precies inhoud.
Kan iemand dat uitleggen?

Hij zei daar zelf van dat het niet nodig is, maar zakt wel steeds dieper weg zo. En de hulp die hij via school had is "klaar" met hem nu er "echte" hulp wordt geregeld, dus valt hij tussen wal en schip.
Ik wil zo graag wat doen! Maar wat kan ik doen?

Hoe helpen jullie mensen die depri zijn of het zeker dreigen te worden?
En wat zeggen mensen die depri zijn over hoe ze geholpen willen worden?

Wat tijdelijk en gedwongen opname inhouden is in het andere topic wel ongeveer uitgelegd, maar vanaf wanneer kan ik dat voor iemand regelen?

Jammer dat er in dat andere topic niet meer leuk kon worden gepraat. Zullen we er nu rekening mee houden dat niet iedereen gelijk is en iedereen alles anders ervaart? Kortom het leuk houden met elkaar?
Want daar zijn mensen die al dan niet depri zijn zeker niet mee gebaat, toch?

[L'être extraterrestre]

Helaas ben ik bang dat je niets kunt doen. Het is ook niet jouw verantwoordelijkheid, ook jij hebt al genoeg aan jezelf denk ik.

Je kunt crisisoname inschakelen zodra iemand echt gaat dreigen met zelfmoord. Zodra iemand pillen inneemt en in het ziekenhuis terecht komt word er vanzelf crisishulp aangevraagd, maar dat lijkt me logisch. Zelfmoordpoging is echt de enige keer dat de GGZ echt snel in actie komt. (dus als je hulp nodig hebt moet het eerst te ver gaan en moet je heel diep zinken voor dat je daadwerkelijk hulp krijg. Erg krom.)

Sowieso kun jij niets regelen voor die jongen, dat moet de GGZ doen. Jij komt er niet in bij de GGZ, dus kun je ook niets doen. Helaas.

Overigens zou ik als ik die jongen was vragen op school of hij daar tijdelijk toch mag blijven komen voor gesprekken om het gat op te vullen.

[André]

Alsof dat helpt! Hij heeft NU hulp nodig.

Ik zou met hem (als hij dat wil) naar het spreekuur gaan van zijn huisarts en vertellen wat je hier ook verteld.

[L'être extraterrestre]

Alsof dat helpt! Hij heeft NU hulp nodig.

Ik zou met hem (als hij dat wil) naar het spreekuur gaan van zijn huisarts en vertellen wat je hier ook verteld.

Zou het helpen? Ik ben bang van niet, als de geestelijke gezondheids zorg hoort dat er iemand mee bezig is laten ze spontaan alles uit handen vallen is mijn ervaring.

Maar misschien helpt het wel ja.

[Harm-J]

Ik wil graag vragen of iemand ook weet wat ik moet doen i.v.m. een depressie.
En dan niet die van mij wel te verstaan, maar die van een vriend van mij.

Die persoon vertellen dat hij direct met zijn huisarts moet gaan praten en open kaart met hem
moet spelen. Wil die persoon dit niet, dan wil hij ook geen hulp, trek in dat geval je handen van
hem af.! Het is het enigste wijste wat jij kan doen in zulk geval.!

Wat tijdelijk en gedwongen opname inhouden is in het andere topic wel ongeveer uitgelegd, maar vanaf wanneer kan ik dat voor iemand regelen?

Dat kan alleen in levens bedreigende situaties. Alleen dan kan je een crisisdienst inschakelen.
Laat het dan ook verder aan hun over. Hun weten hoe wel/niet te handelen.

Er is een groot verschil tussen een depressie en suïciaall. Iemand die depressief is, zal zich
zelf snel bestempelen als suïcidaal. Het is aan een huisart of een andere instantie om te bepa-
len in wat voor categorie iemand valt.

Houd er rekening mee, waneer iemand depresief is, dan is die persoon ziek en kan zelf geen
diagnose stellen. Een leek ook niet. Geef dit uit handen.

[Harm-J]

Zou het helpen? Ik ben bang van niet, als de geestelijke gezondheids zorg hoort dat er iemand mee bezig is laten ze spontaan alles uit handen vallen is mijn ervaring.

Maar misschien helpt het wel ja.

Dit is één kant van een verhaal. Het is afhankelijk wat iemand de gezondheids/crisis dienst vertelt.
Geef een duidelijk verhaal weer. Geef als vriend/vriendin/omstander duidelijk aan hun aan (dienst-
doende arts/crisisdienst) dat het verder aan hun is. Gaat iemand de zaak verergeren dan prikken
ze daar vaak zo door heen. Vica versa ook, dan blijft de vriend/vriendin/omstander er mee zitten.!
De hulpverlening heeft namelijk meer te doen.

Daarbij zijn hun ook nog eens aan wetten en regels gebonden. Hoe graag ze soms ook zouden
willen, beschikbare opname plaatsen zijn zeldzaam en geen suikergoed, die voor het uitstrooi-
en beschikbaar zijn.

Gaat de persoons in kwestie ineens een verhaal ophangen dat het ineens wel meevalt. laat het
dan ook verder aan de dienstdoende arts/crisisdienst over. Geef wel duidelijk aan dat het verder
aan hun is, en dat jij op huis aangaat.! Een leek is tenslotte geen hulpverlener.!

[Maara]

Alsof dat helpt! Hij heeft NU hulp nodig.

Ik zou met hem (als hij dat wil) naar het spreekuur gaan van zijn huisarts en vertellen wat je hier ook verteld.

School heeft al geregeld dat hij naar zijn huisarts ging en zo dus via de gezinspsycholoog een persoonlijke psycholoog geregeld kon worden.
Ik weet ook wel dat ik geen profesionele hulp kan geven, maar daarom mij handen van hem af trekken zal ik nooit doen!
Vriendschappen heeft iemand juist nodig in moeilijke tijden!
Maar wat kan je als vriend(in) voor iemand doen die depressief is of er sterk tegen aan zit?
Ik ben ten alle tijden bereid om naar hem te luisteren, mocht hij met iemand willen praten, maar hij voelt zich dan achteraf meestal schuldig omdat hij tegen mij heeft zitten "zeuren".
En dan kan ik nog zo zeggen dat het niet zo is of dat het niet erg is of dat ik het graag voor hem doe, dat maakt voor hem geen verschil.
Hij heeft het gevoel alsof alles nu van mijn kant moet komen en voelt zich daar schuldig over.
Hij houdt zich liever stil dan tegen mij te zeggen dat het niet lekker gaat, omdat hij bang is mij verdietig te maken.
Alleen als ik hem er persoonlijk naar vraag (dus niet via mail of sms) durft hij het eerlijk te zeggen als het niet goed gaat.
Ook nu hij weet dat het met mij niet zo slecht gaat (hoewel hij dat ook somber inziet) en hij er veel erger aan toe is dan mij nu, is hij bang mij somber te maken en vind hij nog steeds dat hij er voor mij moet zijn zoals toen het niet lekker ging met mij. Maar dat wil ik niet van hem vragen en dat kan hij ook niet zoals hij nu is en het is allang niet meer nodig.
Ik wil hem niet los laten, maar wat kan ik wel doen voor hem?

[André]

Vriendschappen heeft iemand juist nodig in moeilijke tijden!
Maar wat kan je als vriend(in) voor iemand doen die depressief is of er sterk tegen aan zit?
Ik ben ten alle tijden bereid om naar hem te luisteren, mocht hij met iemand willen praten, maar hij voelt zich dan achteraf meestal schuldig omdat hij tegen mij heeft zitten "zeuren".

Misschien toch even héél duidelijk zeggen:
1.) Als jij praat dan zeur je niet!
2.) Je kunt me dag en nacht bellen. (Ook doen heh!)

En dan kan ik nog zo zeggen dat het niet zo is of dat het niet erg is of dat ik het graag voor hem doe, dat maakt voor hem geen verschil.

1.) Blijven herhalen. (vertrouwen 'kweken')
2.) Probeer er een beetje de aandacht op te vestigen dat hij er mag zijn zoals hij is, dus ook nu het wat minder met hem gaat. (je bent zoals je bent enzo)

Alleen als ik hem er persoonlijk naar vraag (dus niet via mail of sms) durft hij het eerlijk te zeggen als het niet goed gaat.

Telefoon wellicht een idee?

Ook nu hij weet dat het met mij niet zo slecht gaat (hoewel hij dat ook somber inziet) en hij er veel erger aan toe is dan mij nu, is hij bang mij somber te maken en vind hij nog steeds dat hij er voor mij moet zijn zoals toen het niet lekker ging met mij.

Probeer te benadrukken dat vriendschappen fijn zijn en dat het niet 1 op 1 hoeft te zijn altijd.

</ervaringsdeskundige>

[Maara]

Vriendschappen heeft iemand juist nodig in moeilijke tijden!
Maar wat kan je als vriend(in) voor iemand doen die depressief is of er sterk tegen aan zit?
Ik ben ten alle tijden bereid om naar hem te luisteren, mocht hij met iemand willen praten, maar hij voelt zich dan achteraf meestal schuldig omdat hij tegen mij heeft zitten "zeuren".

Misschien toch even héél duidelijk zeggen:
1.) Als jij praat dan zeur je niet!
2.) Je kunt me dag en nacht bellen. (Ook doen heh!)

En dan kan ik nog zo zeggen dat het niet zo is of dat het niet erg is of dat ik het graag voor hem doe, dat maakt voor hem geen verschil.

1.) Blijven herhalen. (vertrouwen 'kweken')
2.) Probeer er een beetje de aandacht op te vestigen dat hij er mag zijn zoals hij is, dus ook nu het wat minder met hem gaat. (je bent zoals je bent enzo)

Het gebeurt ook wel eens dat we tot laat liggen te bellen en ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar het wil er niet in!

Alleen als ik hem er persoonlijk naar vraag (dus niet via mail of sms) durft hij het eerlijk te zeggen als het niet goed gaat.

Telefoon wellicht een idee?

Dat bedoel ik o.a. ook, maar dat vinden de ouders minder en de telefoonrekening al helemaal. Nou is het 's nachts bellen voor sommige abbonementen wel goedkoper, maar naar mobiel bellen is en blijft duur en naar een vaste bellen is meestal geen optie.

Ook nu hij weet dat het met mij niet zo slecht gaat (hoewel hij dat ook somber inziet) en hij er veel erger aan toe is dan mij nu, is hij bang mij somber te maken en vind hij nog steeds dat hij er voor mij moet zijn zoals toen het niet lekker ging met mij.

Probeer te benadrukken dat vriendschappen fijn zijn en dat het niet 1 op 1 hoeft te zijn altijd.

Iemand anders erbij betrekken is geen optie voor hem. Het is dat ik al contact met hem had en omdat hij weet dat ik hem enigzins begrijp dat hij er wat over zegt als ik ernaar vraag. Uit zichzelf zou hij er niet mee naar mij toe zijn gekomen.
En gewoon als vrienden leuke dingen doen ziet hij niet zitten. De vriendschappen met andere vrienden verwateren dus een beetje omdat veel het dit jaar druk hebben en hem niet begrijpen of denken dat hij zich aanstelt. Als ze al merken dat er wat is! Ik weet dat het belangerijk is om in zo'n tijd vrienden te blijven, maar anders had ik er waarschijnlijk (onbewust) ook te weinig tijd voor vrij gemaakt.

[André]

OO, ik bedoel dat geven en nemen niet 1 op 1 hoeft te zijn.

[L'être extraterrestre]

Alhoewel het soms lijkt alsof het niet raakt is er binnenin toch iets wat zegt: Ze heeft gelijk.

Dat is echt wel een mogelijkheid bij die jongen.

[Bloemenkind]

Die persoon vertellen dat hij direct met zijn huisarts moet gaan praten en open kaart met hem
moet spelen. Wil die persoon dit niet, dan wil hij ook geen hulp, trek in dat geval je handen van
hem af.! Het is het enigste wijste wat jij kan doen in zulk geval.!

Gezellig

Hoe zou jij het vinden als je depressief bent en iedereen trekt zijn handen van je af?

Leuke vriend ben je dan.

[MissF]

Ik weet niet hoe oud die jongen is?
Wat ik in mijn werk (psychiatrie) merk, is dat veel jongeren echt snel terecht kunnen, ook met depressies, en daar hoeven ze echt niet zelfmoordpogingen voor te doen.
Maar in de volwassen psychiatrie is dat misschien anders, en is het lastiger een indicatie te geven.
Het enige echt belangrijke voor jou is, denk ik: zorg dat je er niet teveel in verwikkeld raakt. Wees een vriend, maar wel op gepaste afstand. Hij heeft veel meer aan een vriend die ook alles van een afstandje kan bekijken dan aan een vriend die zo ongeveer met hem mee gaat in zijn situatie.
Ik hoop dat hij een indicatie krijgt voor bijvoorbeeld een dagopname ofzoiets, of in ieder geval iets waar hij hulp krijgt. Sterkte!

[L'être extraterrestre]

Die persoon vertellen dat hij direct met zijn huisarts moet gaan praten en open kaart met hem
moet spelen. Wil die persoon dit niet, dan wil hij ook geen hulp, trek in dat geval je handen van
hem af.! Het is het enigste wijste wat jij kan doen in zulk geval.!

Gezellig

Hoe zou jij het vinden als je depressief bent en iedereen trekt zijn handen van je af?

Leuke vriend ben je dan.

Hoe ver moet je gaan om iemand te blijven steunen als diegen de hulp tegenwerkt? Je hoeft als vriend niet onder de zorgen van een ander door te gaan.

[Nels]

Je handen van iemand aftrekken die depressief is, vind ik een van de stomste dingen die je kunt doen! Diegene krijgt dan gelijk bevestiging van de meeste van zijn of haar depressieve gedachten!
Ik vind dat het belangrijk is, dat je overigens er wel goed voor waakt, dat het probleem van die depressieve persoon niet jou probleem wordt, de verantwoordelijkheid (van de daden) van die persoon moet niet bij jou komen te liggen. Let dus goed op je grenzen.

Hoe je een depressief iemand kan helpen, dat kan door er voor diegene te zijn, als een luisterend oor en verder laten merken dat je om diegene geeft en je die vriendschap (of andere relatie) voor jou waardevol is, zoals die persoon dus waardevol is. En verder hulpverlening aanraden is ook belangrijk natuurlijk, zelf kan je het niet oplossen en het is vaak ook niet handig omdat te willen of proberen.