Airke schreef:Roodkapje schreef:Airke schreef:Volgens mij wordt hier een verkeerd beeld neergezet van HSP, dat ook wel bevestigd wordt door info op internet, helaas.
HSP houdt in dat je niet goed in staat bent de informatie die op je af komt, te filteren. Er komt dus bij een HSP´er meer informatie binnen dan bij een gemiddeld persoon. Zo kan het voorkomen dat iemand met HSP niet goed in staat is een gesprek te voeren in een rumoerige omgeving, omdat hij/zij de achtergrondgeluiden niet kan negeren. Behalve voor zintuiglijke informatie heeft een HSP´er ook een sterkere antenne voor bijvoorbeeld stemmingen van anderen. De overload aan informatie die hierdoor veroorzaakt wordt, kan voor problemen zorgen. Het lijkt me dus wel degelijk een psychologisch probleem.
Dat kan best zijn, maar wat mij logischer lijkt is dat het om een ingebeeld psychologisch probleem gaat. Als ik kijk naar de kenmerken van een HSP'er die jij nu noemt, dan zijn zulke symptomen wel bekend bij mensen met schizofrenie en autisme. Alleen is het bij hun nog wel een graadje of 10 erger dan bij normaal functionerende individuen. Als jij graag een autismespectrum-stoornis wilt hebben, of schizofrenie, prima. Maar 'HSP' is geen klinisch-psychologisch beeld. Je zult het niet tegenkomen in de serieuze psychologische literatuur of in diagnostische handboeken zoals de DSM-IV.
¨
Het heeft inderdaad overeenkomsten met autisme (van schizofrenie weet ik weinig tot niets), maar te zeggen dat je ´graag een autismespectrumstoornis wilt hebben´ is natuurlijk onzin.
Ik zou niet weten waarom je anders zo graag een bepaald labeltje opgeplakt zou willen krijgen. De meeste mensen willen gewoon normaal functioneren en hebben het liefst geen etiketjes. Maar hier lijkt het zo dat men per se wil dat de geestelijke gezondheidszorg hun HSP erkent. Waarom zou dat zijn?
Bij autisme komt meer kijken, maar dat wil niet zeggen dat alleen moeilijkheden met informatiefiltering geen serieus probleem kan zijn. Ook zou het misschien goed zijn de DSM-IV enigszins te relativeren, ook schizofrenie en autisme zijn daar immers ooit voor het eerst in terechtgekomen. Daarnaast vind ik de criteria voor autisme zoals ze daar beschreven staan nog wel voor verbetering vatbaar.
Natuurlijk zijn alle stoornissen op een gegeven moment voor het eerst gecatalogiseerd en verdeeld in clusters, namelijk bij de DSM-I. En daar stonden schizofrenie en autisme al in. De enige wijzigingen die aangebracht worden zijn een andere onderverdeling en een andere ordening van symptomen. Bij de DSM-V gaat men waarschijnlijk over van een categorische indeling naar een dimensionale indeling. Inhoudelijk gaat er echt niet zoveel veranderen, soms krijgen stoornissen een andere naam omdat de oude naam voor teveel verwarring zorgt. Zo wordt 'borderline persoonlijkheidsstoornis' in de DSM-IV waarschijnlijk 'emotie-regulatie persoonlijkheidsstoornis' in DSM-V.
Waarom wordt er onderscheid gemaakt tussen sociale en communicatieve problemen en waarom wordt er niets gezegd over prikkelverwerking terwijl dat laatste een zeer belangrijk zoniet het kernprobleem bij autisme is? Maar dit terzijde.
Omdat de DSM-IV een diagnostisch handboek is en geen uitgebreid leerboek waarin de etiologie van ziektes worden uiteengezet.
Ik denk dat je wel in het oog moet houden wat DSM-IV is en wat het doel van DSM-IV is. Studenten psychologie krijgen heus geen colleges met als enige studieboek de DSM-IV. Dat ding is er alleen maar voor om ervoor te zorgen dat als iemand met bepaalde klachten bij een psychiater komt, dat je bij verschillende psychiaters altijd dezelfde diagnose krijgt. Daarom wordt een nieuwe versie altijd uitgetest: met de diagnostische criteria moeten verschillende psychiaters vaststellen wat voor stoornis een patiënt heeft. Dat moet overal hetzelfde zijn. DSM-IV is dus een standardisatie-instrument. Niets meer, niets minder.
Elke psycholoog en psychiater weet dat autisme een prikkelverwerkingsstoornis is, alleen is 'prikkelverwerkingsprobleem' geen 'symptoom'. Je moet van dat probleem gaan kijken wat voor gedrag daarbij hoort, je moet als psychiater een diagnose stellen. En daar hebben we de DSM-IV-TR voor.
Airke schreef:Roodkapje schreef:Airke schreef:HSP heeft dus niets te maken met emotioneel zijn, of labiel, of ´stresskippen´ of ´zeurtypes´. Allerlei soorten mensen kunnen HSP hebben, ook zeer rationele, nuchtere mensen.
De info op internet geeft inderdaad wel aanleiding tot dit soort reacties, vooral de ´testen´, die nogal suggestief zijn. ´Nogal gevoelig voor pijn´, ja wie is dat niet, ´ik heb een rijke complexe innerlijke belevingswereld´, wat heeft dit met gevoeligheid te maken? Verder wordt er af en toe een beeld neergezet van HSP´ers alsof het een soort ubermenschen zijn, die altijd verkeerd begrepen worden door anderen, snik. Beetje jammer.
Ik denk dat het hele beeld van 'HSP' nogal suggestief is en typerend voor onze huidige 'gevoelsmaatschappij' waarin beleving en gevoelens in het centrum van de aandacht staat.
Als het klinische beeld van HSP echt bestaat, dan heeft half Nederland er last van, en dan kun je je gaan afvragen waarom er een etiketje bedacht moet worden voor iets dat een uitvloeisel is van normaal psychologisch functioneren.
Hoezo heeft half Nederland er last van? Dat is niet zo. Alleen als je er problemen mee ondervindt in je functioneren, toch? (Wat betekenen de vier D´s die je noemde precies?)
De 23-vragen-lijst stelt allerlei vragen, en je moet meer dan 13 'symptomen' hebben om HSP te hebben toch? Nou, als je naar die vragen kijkt, en je zou deze lijst bij een willekeurige steekproef zou afnemen, dan komt een grote groep mensen in aanmerking voor de 'diagnose'. Als diagnostisch instrument stelt die vragenlijst helemaal niets voor: je maakt helemaal geen duidelijk onderscheid tussen HSP en niet-HSP.
Ik las net
deze link die iemand hierboven gaf. En dat was wel een 'feest van herkenning' voor mij inderdaad. Nou heb ik van de auteur het vak 'ontwikkelingspsychologie' en 'geschiedenis van de psychologie' gehad, dus ik ben niet verbaasd dat ik minstens zo sceptisch ben als professor Breeuwsma.
De 4 "D's":
Distress: je lijdt eronder
Deviant: het is afwijkend gedrag/ het leidt tot afwijkend gedrag
Danger: het gedrag zorgt voor gevaar voor jezelf of anderen
Dysfunctional: dysfunctioneel. Het gedrag / de gevoelens zorgen ervoor dat je zwaar gehinderd wordt in het dagelijkse functioneren.
Als je gedrag vertoont of emoties hebt die distressing, deviant, dangerous, dysfunctional zijn, pas dan is er sprake van een psychische aandoening, eerder niet. En dan hangt het dus ook nog af van welke cultuur je bent.
Airke schreef:En voor iemand als André levert het klaarblijkelijk moeilijkheden op, dus..
Ja, maar dat hoeft dus niks met HSP (waarover we het hier hebben) te maken hebben.
Volgens mij dromen HSP-ers ook veel meer en intensiever dan niet-HSP-ers.
Ja oké, maar dit werd genoemd in een ´test´, en volgens mij vindt iedereen dat wel van zichzelf.. 
