Verhaaltje:
Gisteravond hadden we jeugdvereniging,
Een jongen vertelde dat hij wel wist dat Christus voor zijn zonden gestorven was en dat hij een kind van God was, maar dat hij er niets bij voelde. Hij voelde geen spijt van zijn zonden, geen blijdschap over zijn verlossing en dus ook geen dankbaarheid. Volgens hem was dit het gevolg van zijn hoge IQ. Hij hadt volgens hemzelf een iq van 140 maar een eq van 0, dus totaal geen emotionele inlevingsvermogen.
Ik nam aan dat hij zich afvroeg of dit normaal was. Ik antwoorde toen dat het noodzakelijk was om spijt en schuld te voelen, zodat je dan dankbaarheid en blijdschap kon voelen. Ik vertelde dat God dat zelfs van ons eist. Hoe moeten we God anders liefhebben om de dingen die Hij voor ons heeft gedaan? Hoe is het anders mogelijk om je oude vlees te laten afsterven? Ik vertelde ook dat het een heel mooi werk is om dit te ontdekken en dat het ook wel bekering of wedergeboorte werd genoemt.
Hij antwoorde toen:"Ga toch naar de ger.gem. met je vriendin. Daar denken ze zo moeilijk en zo zwart over deze dingen! Ik weet heus wel dat ik bij God hoor!"
En hij stopte zijn "Damn! volume 2" cd in zijn discman en vertrok.
Laatst had ik een gesprek met iemand van de ger. gem. Na een poos koetjes en kalfjespraat kreeg ik het voor elkaar om het geloof aan te snijden als onderwerp. Die man was dik in de 50. Ik vroeg hem (op een hele nette manier!) waarom ie niet aan het avondmaal ging, net als 80% van de kerk. Hij antwoorde dat meer dan 50 jaar preken hem niets hadden gedaan en dat ie niet weet of ie er ooit bij mag horen. Hij las elke dag de bijbel en klassieke werken zoals Bunyan enzo, maar het deed hem nooit iets. Hij bad elke dag, maar het deed hem nooit iets. Hij heeft volgens mij nog nooit een kerkdienst verzuimt, nog nooit in rare kleding gelopen, nog nooit uitgegaan...
Ik probeerde hem te vertellen over God's liefde voor zondaars en het verhaal van de verloren Zoon. Hij ging huilen en vertelde me dat het geen zin had dat ik dit deed. Het raakte hem toch niet...
Aan alle "Kaw-hekelers": Ik hoop dat ik zo een beetje inzicht heb kunnen geven in mijn worstelingen.