Kinderen meenemen naar een begrafenis?

[Hippieblijhoofd]

Mijn tante wordt woensdag begraven, mijn man is dan jarig. De verjaardag hebben we uitgesteld. Ik zit te denken om de oudste 2 kinderen mee te nemen naar de begravenis, ze zijn 9 en 6 jaar oud. Die van 6 is heel emotioneel ventje en ging gelijk huilen dat hij dat niet wilde, want hij vond het zo verdrietig en akelig. Zit nu beetje in dilemma. Hij is verder best slim en ik dacht: je moet ook leren dat het leven niet alleen spelen en plezier is. Ben er nog niet uit eigenlijk.

Hij zal vanzelf leren dat het leven niet alleen spelen en plezier is..

[Funlover]

Ik ben ook altijd erg emotioneel geweest op dat gebied, en ik ben blij dat ze mij rustig thuis lieten. En ik ben ook groot geworden hoor en weet precies dat het niet allemaal spelen en plezier is.

Ik ben ooit een keer meegeweest en heb er nog nachten van gedroomd etc....!
Ik weet niet hoe hmet jou kindje zit Annet, maar dat was niet echt prettig. Niet voor mij, ook niet voor mijn ouders.

Ik denk dat kinderen als ze ouder zijn tegenwoordig toch wel genoeg meekrijgen rond zulke dingen!

Maar sterkte met kiezen

[Lorijntje]

Ik zou die kinderen absoluut niet meenemen naar de begrafenis. Ze hebben nog genoeg tijd ws om te leren dat het leven niet alleen leuk is..Om ze nu op deze leeftijd daar al mee te confronteren..waarom? Begrijpen doen ze het toch niet en als ze zelf al aangeven dat ze niet willen lijkt me dat een duidelijk punt. Je moet het zelf weten maar ik zou ze niet zon tragische herinnering mee willen geven omdat ze ooit als kind bij een begrafenis zijn geweest. En bovendien is het voor jou en je man ook niet prettig om je 'druk te moeten maken over je kinderen' terwijl je eigenlijk voor iets anders komt...

[Zareb]

Ben er nog niet uit eigenlijk.

Annet, kijk een op deze site: http://www.in-de-wolken.nl/#
Hier vind je allerlei informatie over kinderen en afscheidnemen.
Onder het kopje "rouwinformatie" vind je een onderdeel "tips voor kinderen" Deze gebruik ik ook regelmatig als ik een uitvaart regel waar kinderen bij betrokken zijn.

[Memmem]

Annet, misschien kun je met hem de familie gaan condoleren. Dan is het vaak ook wat persoonlijker en misschien wat minder eng. Wij hebben onze oudste, toen bijna 5, niet meegenomen met condoleren van de buurman. Achteraf denk ik dat het voor hem beter was geweest, een soort van bevestiging voor hem dat de buurman gestorven is.

[Funlover]

Annet, misschien kun je met hem de familie gaan condoleren. Dan is het vaak ook wat persoonlijker en misschien wat minder eng. Wij hebben onze oudste, toen bijna 5, niet meegenomen met condoleren van de buurman. Achteraf denk ik dat het voor hem beter was geweest, een soort van bevestiging voor hem dat de buurman gestorven is.

Mee laten condoleren kan idd goede optie zijn, en foto laten zien ofzo. Ik ben altijd grote voorstander van een foto van de overledene. Dan kan je kiezen of je in de kist kijkt, of de foto bekijkt....!

[mw]

het verschilt echt per kind.
Ik was 8 of 9 toen ik voor het eerst meeging naar een begravenis. Nooit geen 'moeite'mee gehad.

Goede voorbereiding thuis is wel van groot belang

[Airke]

Hm, ik ben toen ik 5 en 6 was ook naar de begrafenissen van m'n overgrootmoeder en opa geweest, en begreep best wat het betekende dat ze overleden waren. Kinderen zijn niet gek hoor. Als ik Annet was zou ik wel die van 6 thuislaten, denk ik, als-ie er zo'n moeite mee heeft. Blijkbaar heeft ie al in de gaten dat 'het leven niet alleen spelen en plezier is'.

[liefie]

Hm, ik ben toen ik 5 en 6 was ook naar de begrafenissen van m'n overgrootmoeder en opa geweest, en begreep best wat het betekende dat ze overleden waren. Kinderen zijn niet gek hoor. Als ik Annet was zou ik wel die van 6 thuislaten, denk ik, als-ie er zo'n moeite mee heeft. Blijkbaar heeft ie al in de gaten dat 'het leven niet alleen spelen en plezier is'.

mijn broertje was 6 toen mijn overgroot oma is gestorven (99jaar) en mijn zusje 10 ze wilden zelf mee ze hebben mijn oma overleden gezien maar vonden het niet eng. Zij werden er ook heel erg bij betrokken en ze zijn nu nog steeds ''blij'' dat ze mee zijn gegaan.
het ligt er gewoon aan wat je kind zelf wil en dwingen zou ik zelf niet doen

[spacy]

Over die kinderen meenemen naar de begravenis?
waarom niet, schermen we ze in deze tijd soms niet te veel van de realiteit van het leven af, terwijl we hun wel de leugens van de tv enzo wel laten zien?
nog niet zo lang geleden ging leven en dood samen in dezelfde huizen, tegenwoordig is geboorte al in ziekenhuizen en sterven in verpleeghuizen.

Daarbij een aantal begravenissen die ik meegemaakt heb zijn de spelende kinderen juist een verwelkoming tussen de vele zwijgzame volwassenen.

[Evelien]

het verschilt echt per kind.
Ik was 8 of 9 toen ik voor het eerst meeging naar een begravenis. Nooit geen 'moeite'mee gehad.

Goede voorbereiding thuis is wel van groot belang

absoluut, een voorbereiding (dmv boekjes? er over praten, en wat het nou is.)

Hangt het ook niet af hoe de band/relatie was/is? Je kinderen ten opzichte naar je tante? Dat scheelt ook altijd wel.

[Eefje]

Ik ben het wel met Evelien eens. De relatie is erg belangrijk. Het is heel anders als het je bijvoorbeeld je vader/moeder is.
Het is een moeilijk keuze, achteraf heb je misschien spijt ervan dat hij bijvoorbeeld niet meegeweest is... Maar wat herinnerd een kind van 6 zich later nog? Ik was 4 toen mijn moeder overleed, maar daar weet ik (jammer genoegd) bijna niets meer van. Al staan bepaalde dingen van de begrafenis me nog wel bij.

[Hippieblijhoofd]

Over die kinderen meenemen naar de begravenis?
waarom niet, schermen we ze in deze tijd soms niet te veel van de realiteit van het leven af, terwijl we hun wel de leugens van de tv enzo wel laten zien?
nog niet zo lang geleden ging leven en dood samen in dezelfde huizen, tegenwoordig is geboorte al in ziekenhuizen en sterven in verpleeghuizen.

Daarbij een aantal begravenissen die ik meegemaakt heb zijn de spelende kinderen juist een verwelkoming tussen de vele zwijgzame volwassenen.

Ik ben het helemaal met je eens, maar geld dit ook voor een kind dat het zelf eng vind en bang is?

[Liarose]

Maar hoe kan het dat een kind bang is voor een begrafenis? Het is maar net hoe je erover doet! Mij is altijd geleerd dat sterven en begrafenissen er nu eenmaal bijhoort. "En opa is nu wel niet meer bij ons, dus wij gaan hem missen, maar hij is nu bij de Heere God en daar heeft hij geen pijn meer!" Etc.

[Cisca]

Tja, gewoon meenemen, dan zien ze ook dat het niet eng is, bij ons werd er vroeger helemaal geen punt van gemaakt, je ging gewoon mee, 'k heb het ook nooit eng gevonden, 't lijkt me best vreemd, als je er niet bent geweest, om het dan een plek te geven, omdat je die persoon nooit meer ziet.
Rosalie heeft gelijk overlijden is een deel van het leven, hoe moeilijk het gemis voor een nabestaande ook kan zijn.