Gezinsplanning

[tweetietwee]

Misschien is het wel slim om dit voor het huwelijk te na te gaan. Laat het niet de reden zijn om dan geen kinderen te willen krijgen. Als je trouwt moet je in staat zijn kinderen op te voeden trouw anders nog niet

dit snap ik niet.
je kunt ook trouwen en openstaan voorde kinderzegen maar daar persoonlijk nog niet aan toe zijn. ik vind wel dat je er voor het huwelijk goed over na moet denken maar een huwelijk uitstellen om te wachten tot je kinderen wil, nee.

tweetie

[Memmem]

Ik was misschien een beetje warig, sorry.
Maar ik bedoel dat voor je trouwt je al over deze dingen nadenkt, niet pas in je huwelijk. Als je niet toe bent aan kinderen kun je volgens mij beter wachten met trouwen want ben je dan wel toe aan trouwen? Als je om medische redenen (nog) geen kinderen mag is het wat anders.

[tweetietwee]

ik snapte je reactie wel, maar ik was het er niet mee eens. misschien ben ik wazig, ik denk het wel.

zie bovenstaande voor mijn reactie.

[TheEdge]

Ik was misschien een beetje warig, sorry.
Maar ik bedoel dat voor je trouwt je al over deze dingen nadenkt, niet pas in je huwelijk. Als je niet toe bent aan kinderen kun je volgens mij beter wachten met trouwen want ben je dan wel toe aan trouwen?

Ben ik het niet mee eens. Je zult het wel egoistisch vinden, maar in de eerste jaren van m'n huwelijk wil ik toch wel graag even genieten van het samen zijn, dingen ondernemen, een sociaal leven opbouwen, tijd steken in je gemeente.... dingen die moeilijker gaan als je de verantwoordelijkheid over een paar kinderen hebt.

Maar ik ben het wel met je eens dat je daar voor je huwelijk al wel over nagedacht moet hebben hoor, voor het geval dat er WEL binnen een jaar kinderen 'komen'.

[Memmem]

Ik was misschien een beetje warig, sorry.
Maar ik bedoel dat voor je trouwt je al over deze dingen nadenkt, niet pas in je huwelijk. Als je niet toe bent aan kinderen kun je volgens mij beter wachten met trouwen want ben je dan wel toe aan trouwen?

Ben ik het niet mee eens. Je zult het wel egoistisch vinden, maar in de eerste jaren van m'n huwelijk wil ik toch wel graag even genieten van het samen zijn, dingen ondernemen, een sociaal leven opbouwen, tijd steken in je gemeente.... dingen die moeilijker gaan als je de verantwoordelijkheid over een paar kinderen hebt.

Maar ik ben het wel met je eens dat je daar voor je huwelijk al wel over nagedacht moet hebben hoor, voor het geval dat er WEL binnen een jaar kinderen 'komen'.

Als het goed is geniet je in je verkerings/verlovingstijd van het samenzijn, ga je samen dingen ondernemen, bouw je een sociaal leven op en kun je ook al in je gemeente actief zijn. Maar als je kinderen hebt kun je dit nog doen zij het soms wat beperkter of op een andere manier. Voor deze dingen hoef je echt niet bewust te wachten met "kinderen te nemen". Meestal ben je langer dan 9 maanden getrouwd voor je eerste kindje komt dus heb je dan ook tijd voor dat soort dingen. En je krijgt ook meestal je kinderen een voor een

[TheEdge]

Memmen: Als ik het goed begrijp, vind jij het dus niet goed als je trouwt maar nog geen kinderen wilt.
a) Als je dat zegt, mede omdat je tegen het gebruik van anticonceptiemiddelen als condooms etc bent, dan begrijp ik dat, en is deze hele discussie tussen ons tweeen in elk geval niet relevant meer.
b) In het andere geval begrijp ik het nog steeds niet. Bij getrouwd zijn 'hoort' dus een gezin volgens jou. Waar baseer je dat op? Zegt Paulus dat? Is dat nu eenmaal jouw cultuur? Doet heel je familie dat zo? Ik wil graag uitleg.


En nog een ander punt: wat jij aankaart, is denk ik ook heel erg afhankelijk van het sociale milieu waar je in verkeert. Als je allebei werkt en op je eentje woont, al een zeker 'burgerritme' hebt, zeg maar, dan kun je na je trouwen inderdaad meteen wel met kinderen 'beginnen'.

Maar stel je eens voor dat je allebei studeert en nog actief bent in het verenigingsleven van je studentenvereniging, in een studentenhuis woont met allemaal andere studenten, een zeer flexibel dag- en nachtritme... Wanneer je vervolgens na je afstuderen trouwt en gaat werken, kom je in een geheel ander ritme terecht. Het lijkt me goed om dan eerst een beetje te wennen aan al die burgerlijkheid en het hele andere leven, voordat je kinderen op de wereld gaat zetten.


Goed, dan ga jij nu waarschijnlijk zeggen dat je dan maar na je studententijd eerst een tijdje op jezelf moet gaan wonen. Maar dan loop je tegen het volgende aan:

1. Een huis kopen is redelijk onbetaalbaar, zeker als je er twee moet kopen (en met hulp van die nieuwe Rabobank-hypotheek voor ouders is 1 huis kopen nog enigzins reeel).

2. Een huis huren is nog onrealistischer, met name hier in de randstad, waar je 4 jaar ingeschreven moet staan bij de woningbouw, voordat je kans maakt op een huurhuis. En de woningen waar je na 4 jaar wachten kans op maakt, zijn flatwoningen in achterstandswijken met bovenburen die vuilniszakken en poepluiers naar beneden gooien. Praktisch gezien is het derhalve het meest gunstig om na je studietijd bij elkaar te gaan wonen (en dus te trouwen... want samenwonen vind ik een zwaktebod... maar dat is een andere discussie).

3. Na een relatie van een X aantal jaar ben je geestelijk (en wellicht ook lichamelijk) gewoon toe aan trouwen. Ook als je nog niet toe bent aan kinderen. Waarom dan nog wachten...

[Memmem]

1a) Ik ben niet in alle gevallen tegen anticonceptie middelen maar wel als er nog geen kinderen zijn en dan nog niet mogen komen.
1b) Wil jij in de kerk trouwen? Lees het huwelijks formulier dan maar eens na.
In bijbelse tijden trouwde men veel jonger, kende men elkaar amper en kreeg men meestal direct kinderen.

Is dat nu eenmaal jouw cultuur? Doet heel je familie dat zo? Ik wil graag uitleg.

Het was bij ons misschien wel cultuur maar nu niet meer. Of heel de familie het zo doet, daar hoor je ze niet over. In eerste instantie dacht ik persoonlijk net als jij maar toen we trouwplannen hadden was het: een kindje is welkom, (en maar goed ook want ik was direct zwanger) en ik denk dat het dan ook het goede moment is om te trouwen.
Veel vrienden van ons zijn vanuit het studentenleven getrouwd, en dat gaat heel goed Het zeer flexibele dag en nachtritme is ook ons nu niet onbekend
De woningnood was bij ons niet zo groot dus daar kan ik niet zoveel over zeggen. <aar probeer dan een kamer ergens te huren of ga tijdelijk weer bij je ouders wonen, wen je ook weer aan het burgelijk leven

Tot zover even, m'n plicht roept weer.

[TheEdge]

1a) Ik ben niet in alle gevallen tegen anticonceptie middelen maar wel als er nog geen kinderen zijn en dan nog niet mogen komen.

Nu spreek je jezelf tegen. Aangenomen dat je pas sex hebt in je huwelijk, zou je dus best aan geboortebeperking mogen doen in de eerste tijd na je trouwen. En dus die eerste tijd geen kinderen krijgen.

1b) Wil jij in de kerk trouwen? Lees het huwelijks formulier dan maar eens na.

Ik heb een huwelijksformulier op internet gevonden en dat even doorgelezen. Ik denk dat ik het woord 'gezin' daarnet verkeerd gebruikte. Wat ik bedoelde met 'gezin', was een pappa, mamma en 1 of meer kinderen. Maar dat lees ik nergens in dat formulier, dat je perse binnen een jaar kinderen op de wereld moet zetten. En volgens mij staat dat ook nergens in de bijbel. Ik blijf er dus bij dat je best kunt trouwen zonder dat je meteen kinderen wilt.

Het was bij ons misschien wel cultuur maar nu niet meer. Of heel de familie het zo doet, daar hoor je ze niet over. In eerste instantie dacht ik persoonlijk net als jij maar toen we trouwplannen hadden was het: een kindje is welkom, (en maar goed ook want ik was direct zwanger) en ik denk dat het dan ook het goede moment is om te trouwen.

Dus jouw standpunt is dan: Je kan pas het huwelijk ingaan als je er vantevoren goed over nagedacht hebt hoe je samen je kinderen op wilt voeden. Omdat simpelweg genoeg kans is dat je ze WEL binnen korte tijd krijgt, ookal had je dat misschien niet verwacht. Dan is het 't beste om daar maar vast op voorbereid te zijn. Hm. Daar kan ik me ook wel in vinden. Zijn we het hier in elk geval over eens...

Veel vrienden van ons zijn vanuit het studentenleven getrouwd, en dat gaat heel goed.

Meteen vanuit je studentenhuis vol rare huisgenoten *hup* het burgerleven in + kind? Hm, ik vind het knap. De getrouwde stellen bij mij op de vereniging zie ik toch eerst wachten met kinderen, voordat ze hun wilde haren echt kwijt zijn. Komt overigens wel bij dat de helft van die stellen nog studeert als ze gaan trouwen, en om dat nog te combineren met een kind lijkt me al heleMAAL onverstandig.

Maargoed... daarbij kun je je dan ook weer afvragen of het niet verstandiger is om eerst af te studeren. Maar dat is een andere discussie.

[joepie]

Als ik jouw zo hoor dan ben ik blij dat mijn kinderen geen student geweest zijn. Want op een of andere manier kunnen ze dat leven niet combineren met het "gewone"leven. En leven ze een geheel eigen leven.
Waarom zouden stelletjes die niet studeren het dan wel moeten kunnen, en is er voor de studenten een uitzondering??
Ik ken inderdaad genoeg studerende die gewoon tijdens hun studie getrouwd zijn en kinderen hebben gekregen.
Je bent namelijk niet verplicht oom aan de buitenissigheden die het studentenleven eigen is mee te doen.
Mijn zwager is trouwens pas gaan studeren toen hij al 3 kinderen had en heeft er tijdens de studie nog 4 bij gekregen.
Dus dat je moet wachten met kinderen krijgen omdat je zelf zo graag nog aan het studentenleven mee wil doen vind ik dus gewoon grote onzin.
Zeg dan gewoon: We willen wel de lusten van het huwelijk maar zeker nog niet de lasten die dat dan met zich mee zal brengen. Dat kunnen wij nog niet aan. Ik vraag me dan overigens wel af of je wel de verantwoording voor een vrouw/man aankunt.

[Memmem]

Memmem schreef:
1a) Ik ben niet in alle gevallen tegen anticonceptie middelen maar wel als er nog geen kinderen zijn en dan nog niet mogen komen.

Nu spreek je jezelf tegen. Aangenomen dat je pas sex hebt in je huwelijk, zou je dus best aan geboortebeperking mogen doen in de eerste tijd na je trouwen. En dus die eerste tijd geen kinderen krijgen.

Nog een keer: Ik ben voor anticonceptiemiddelen als je om lichamelijke klachten geen kinderen mag krijgen, als het alleen is omdat je wel wilt trouwen en nog geen kinderen wilt ben ik er tegen.
Ook al kregen wij wel direct kinderen, over het algemeen duurt het toch een tijdje voor de vrouw zwanger is.

Maar dat lees ik nergens in dat formulier, dat je perse binnen een jaar kinderen op de wereld moet zetten. En volgens mij staat dat ook nergens in de bijbel

Maar er staat ook nergens dat je eerst enkele jaren mag wachten omdat het je nog niet uitkomt.
Tja , en studenten die direct trouwen en kinderen krijgen gaat best hoor. Als je je er maar op voorbereid dat dat kan. Een goede voorbereiding is toch een must voor je huwelijk.

Zeg dan gewoon: We willen wel de lusten van het huwelijk maar zeker nog niet de lasten die dat dan met zich mee zal brengen. Dat kunnen wij nog niet aan. Ik vraag me dan overigens wel af of je wel de verantwoording voor een vrouw/man aankunt.

Helemaal mee eens

En wanneer ben je dan wel toe aan kinderen? En als het dan niet (meer) lukt ga je dan direct in de medische molen? [/quote]

[TheEdge]

Als ik jouw zo hoor dan ben ik blij dat mijn kinderen geen student geweest zijn. Want op een of andere manier kunnen ze dat leven niet combineren met het "gewone"leven. En leven ze een geheel eigen leven.

Ja. Dat klopt. Je steekt tijd en energie in je studentenvereniging en in je medestudenten door commissiewerk, borrels en andere activiteiten, zowel 's avonds als overdag. Een heel ander leven dan werken van 9 tot 5, eten, 's avonds op de bank zitten en naar bed.

Waarom zouden stelletjes die niet studeren het dan wel moeten kunnen, en is er voor de studenten een uitzondering??
Ik ken inderdaad genoeg studerende die gewoon tijdens hun studie getrouwd zijn en kinderen hebben gekregen. Je bent namelijk niet verplicht oom aan de buitenissigheden die het studentenleven eigen is mee te doen.

Nee, je bent dat niet verplicht nee. Maar je loopt wel een zekere academische vorming mis, die - uiteraard ook afhankelijk van de vereniging waar je bij zit - onmisbaar is voor de rest van je leven. Maargoed, dat is een hele andere discussie...

Dat je moet wachten met kinderen krijgen omdat je zelf zo graag nog aan het studentenleven mee wil doen vind ik gewoon grote onzin. Zeg dan gewoon: We willen wel de lusten van het huwelijk maar zeker nog niet de lasten die dat dan met zich mee zal brengen. Dat kunnen wij nog niet aan. Ik vraag me dan overigens wel af of je wel de verantwoording voor een vrouw/man aankunt.

Ten eerste: het lijkt me ook zeker wel verstandig om pas na je studententijd te trouwen, omdat je dan in een ander ritme zit, en de 'lasten' beter aankunt.

Aan de andere kant: "wel de lusten, niet de lasten" vind ik nogal kort door de bocht. Alsof er zonder kinderen geen lasten genoeg zijn. Ik denk dat je het jezelf, zeker in de begintijd van je huwelijk, niet te moeilijk moet maken en meteen bewust 'het gevaar lopen' om een kind te krijgen.

Maargoed, op zich begrijp ik je punt wel hoor... misschien laat ik mijn ideeen van het "wel trouwen maar nog geen kinderen omdat niet overal al over nagedacht is" wel teveel leiden door Paulus' opmerking in 1 Kor 7:9...

[Pieter]

Maar je loopt wel een zekere academische vorming mis, die - uiteraard ook afhankelijk van de vereniging waar je bij zit - onmisbaar is voor de rest van je leven.

Nou, nou... dat is wel erg denigrerend richting mensen die niet gestudeerd hebben, zeg! Academische vorming onmisbaar...

Verder mis ik in deze hele discussie het aspect dat kinderen krijgen helemaal niet vanzelf gaat. Je kunt nog zoveel plannen als je wilt (of niet), maar uiteindelijk heb je zelf niet het laatste woord. Waarmee ik ook maar wil aangeven dat je kinderen niet neemt, maar krijgt (of je nu plant of niet).

[TheEdge]

Nou, nou... dat is wel erg denigrerend richting mensen die niet gestudeerd hebben, zeg! Academische vorming onmisbaar...

Het is vooral bedoeld in de richting van mensen die wel op een universiteit hebben gezeten, maar zichzelf intellectueel nooit verder gekieteld hebben dan de vakken halen die hen door hun opleiding worden opgedrongen. En DAT vind ik dus dichtgetikt. Maar zoals ik al zei: dat is een andere discussie.

Verder mis ik in deze hele discussie het aspect dat kinderen krijgen helemaal niet vanzelf gaat. Je kunt nog zoveel plannen als je wilt (of niet), maar uiteindelijk heb je zelf niet het laatste woord. Waarmee ik ook maar wil aangeven dat je kinderen niet neemt, maar krijgt (of je nu plant of niet).

Je hebt wel gelijk hoor, maar ik denk dat dit aspect niet relevant is voor de discussie. Ik bedoel: je kunt wel plannen dat je ze niet krijgt, je kunt niet plannen dat je ze wel krijgt.

[Pieter]

maar ik denk dat dit aspect niet relevant is voor de discussie.

Ik echter dat het goed is als we dit, ook in deze discussie, in ons achterhoofd houden.
Je kunt nog zo'n uitgesproken mening hebben over gezinsplanning (en daar gaat dit topic toch over), als je bovenstaande uit het oog verliest, mis je datgene waar het werkelijk om gaat.

[TheEdge]

Je bedoelt in de zin van: je kunt wel nog zo plannen dat je na vijf jaar en drie maanden pas wilt beginnen met "kindjes maken" (vergeef me de ietwat oneerbiedige uitdrukking), maar God is degene die ervoor zorgt dat je ook daadwerkelijk een kindje krijgt, op ZIJN tijd.

Okee, kan ik helemaal mee instemmen. Om op de opmerking van Memmem in te gaan: de natuur dwingen (via medische ingrepen) om jou een kindje te geven, daar kan ik niet achter staan. Zeker niet als je weet dat er in veel landen tehuizen zijn die uitpuilen van de kansarme kinderen. Mijn verloofde heeft alvast niets tegen op adoptie, dus als het niet via de natuurlijke weg gaat, wie ben ik dan om dan met alle geweld een kind van mezelf te willen?


Hmm...


Misschien is het juist wel EGOISTISCH om als christen een gezin te willen stichten met EIGEN kinderen?