lousje schreef:Ik ben bang dat ik verkeerd wordt begrepen, of dat ik het niet goed verteld heb.
Ik vind niet dat ik een goed geloof heb en mijn vriendin niet.
Ook is het niet mijn bedoeling om haar mijn ideeën op te leggen.
Mijn probleem is , dat ik haar mijn mening niet durf te vertellen als zij daarom vraagt.
Zij heeft een groot minderwaardigheidsgevoel, zeker wat het geloof betreft en de dingen die ik vind, die keurt zij af bij andere mensen,
daarom durf ik niet eerlijk tegen haar te zijn.
Ik hoop voor haar juist hetzelfde blijde gevoel te hebben in het geloof als dat ik heb.
Niet omdat ze dezelfde normen en waarden heeft in het geloof, maar omdat ik het haar gun om blij te zijn met haar geloof op welke manier dan ook, i.p.v. angst of ze wel goed genoeg is.
Ik wil graag eerlijk tegenover haar zijn als zij mij vraagt hoe ik over bepaalde onderwerpen denk, maar doe dit niet, omdat ik bang ben dat haar zelfvertrouwen daarmee nog een grotere deuk oploopt.
En nogmaals niet omdat ik vind dat ik een beter geloof heb, maar omdat zij waarde hecht aan mijn mening en ik haar niet het gevoel wil geven dat zij het niet goed doet, omdat onze meningen verschillen.
Ik hoop dat het duidelijk is dat ik haar niet wil veranderen, maar dat ik alleen wil weten of ik haar mijn mening eerlijk moet vertellen als zij daarom vraagt of dat ik beter met haar mee kan blijven praten, omdat ik weet dat zij gaat denken dat haar geloof misschien niet goed genoeg is, omdat ik het anders beleef.
Ik zou niet durven te oordelen over iemand anders zijn geloof, dat staat hier in feite helemaal buiten.
Ik wilde alleen maar advies of ik eerlijk moet zijn en haar misschien kwetsen of niet.
Noem eens man en paard.
Wat voor dingen keurt zij af bij anderen die jij goed vind.
Je noemde in je postingen:
A dat je in je vakantie niet naar de kerk hoeft te gaan,
B dat geloven alleen genoeg is, je je er verder niet in hoeft te verdiepen,
C dat je je kinderen vrij moet laten in hun geloof,
D dat je ze, als je daar nu samen met ze fanatiek mee bezig bent, ze later niks meer met de kerk te maken willen hebben.
E jij heeft blijdschap in je geloof, zij niet,
F jij heeft andere normen en waarden dan zij,
G zij heeft angst of ze wel goed genoeg is,
H als jij eerlijk bent tegen haar, kwets je haar misschien in haar zelfvertrouwen.
A t/m D daar ben je het niet mee eens en dat durf je niet tegen je vriendin te vertellen, ook niet als zij daarom vraagt, in verband met E t/m H
Desalniettemin hecht jou vriendin waarde aan jou mening, aldus je verklaring, die je dus niet gezegd heeft?
Het is dus meer het gevoelt dat er verschil is.
Als dat zo is, kan er grote spanning zijn en kan je er beter over spreken en voor uit komen, met liefde natuurlijk. Als je dat niet doet kan de spanning alleen maar groter worden.
Als je alleen op gevoel af gaat kan ook fout zijn, het is alsof je staat op een springveren matras, dan ga je links, dan weer rechts, je weet nooit waar je terecht komt en kan een gesprek een oplossing geven.
Sorry Lousje als ik je weer niet begrepen hebt, dat zal aan mijn liggen.
