Ik heb, als ik naar alle kenmerken van een depressie kijk, bijna 2 jaar lang een depressie gehad. Ik ben hiervoor niet behandeld, maar door hulp van vrienden, klasgenoten en docenten er zelf weer uit 'geklommen'. Ik had het denk ik ook niet echt in heel erge mate, hoewel ik wel zelfmoordgedachten had.
Het volgende gedeelte heb ik van
http://www.depressief.nl:
Symptomen en klachten bij depressiviteit
Er zijn verschillende klachten die kunnen optreden bij een depressie. De twee belangrijkste zijn een neerslachtige, sombere stemming en het 'niet meer blij of geïnteresseerd kunnen zijn'. Daarnaast is er vaak sprake van een combinatie van de volgende klachten/symptomen:
* schuldgevoelens
* een gevoel van waardeloosheid
* een gevoel van hopeloosheid/hulploosheid ("het maakt allemaal niet meer uit")
* slaapstoornissen
* weinig energie
* lusteloosheid
* vermoeidheid
* verminderde lustgevoelens (minder zin in seks)
* veel of juist weinig huilen
* verminderde of juist grotere eetlust
* duidelijke gewichtsverandering (veel zwaarder óf veel lichter)
* aanhoudende lichamelijke onrust of juist traagheid
* besluiteloosheid
* concentratieproblemen
* vergeetachtigheid
* terugkerende gedachten over zelfdoding of de dood in het algemeen
* zomaar opeens paniek of angstgevoelens
* prikkelbaarheid / snel geïrriteerd zijn
* lichamelijke oorzaken waar geen oorzaak voor gevonden kan worden
* verwaarlozing van sociale contacten of van het huishouden
Ik had zelf last van minderwaardige gevoelens over mezelf en ook over anderen. Ik wantrouwde iedereen, voelde me altijd doodmoe, kon me niet meer concentreren, dacht veel na over zelfmoord/de dood, was snel geïrriteerd, was constant bang door iedereen in de steek gelaten te worden en had bijna geen energie.
En inderdaad, ik wilde, dat wat ik had, ook niet bestempelen als 'depressief'. Nu weet ik dat ik het wel was. En omdat het wel 2 jaar geduurd heeft bij mij, was het ook niet zomaar een dipje...