pol schreef:Hoe gaan wij als christen om met dingen die ons gevraagd worden maar waar we absoluut geen zin in hebben?
Verzinnen we dan maar een smoes (verkapt leugentje? of zeggen we gewoon de waarheid.
Bijv. We hebben binnenkort een feestje van mijn man zijn werk en ik vind zijn werkgever een waardeloze gemene kerel. Wat doe ik: schijnheilig gaan en maken wat er te maken valt en die vent feliciteren (is nog schijnheiliger want daar meen ik nou net niks van)
Gaan en die vent eens flink de waarheid zeggen wat ik van hem vind.
of
lekker thuisblijven
Zo zijn er 1001 dingen te verzinnen wat we eigenlijk moeten maar geen zin in hebben en toch maar doen
Eigelijk is het een strikt persoonlijke vraag.
Persoonlijk ben ik ook een aantalkeren met een bedrijfsfeest meegeweest.
Ik werd daar op dat feest diverse malen aangesproken door mijn geweten die zei , hier hoor je niet! De volgende keren ben ik dus niet meer meegegaan. De vraag waarom ik niet meer meeging met het bedrijfsfeest, was mijn antwoord dat mijn geweten of principe mijn veroordeelde op het betreffende feest en ik niet meer mee kon gaan.
De collega’s zeiden tegen mij, ja maar de andere college, die toch ook christen is, gaat toch ook mee. Mijn antwoord was dat hij waarschijnlijk niet door zijn geweten wordt aangesproken en ik wel. Het is een persoonlijke zaak en ik mag niet zondigen tegen God.
Tegenwoordig weten zei het van tevoren, Jantjes gaat niet meer mee met een bedrijfsfeest, en dat moeten wij respecteren.