verlangen naar de wederkomst!

[mw]

De laatste tijd (maanden) verlang ik erg naar de wederkomst van Christus. Nu heb ik hier en daar eens gepeild bij anderen hoe zij er naar verlangen. Een enkeling die daar erg naar verlangd.. het grootste gedeelte denkt er niet over na.

Nu ben ik benieuwd of jullie er naar verlangen? waarom? Zijn jullie er veel meebezig? Houd je rekening met de wederkomst mbt je toekomstplannen? Praat je erover met anderen. Ben je bang voor de wederkomts? waarom? Is het verlangen er altijd, of bij vlagen?


Zelf ben ik er meer over na gaan denken, toen mij de vraag gesteld: ben je er bereid voor als nu de wederkomst zal zijn? of als je sterft?
Sinds ik weet dat ik er ook "echt bereid voor ben", is het verlangen om God volmaakt te dienen steeds sterker geworden. Eigelijk verwacht ik de wederkomst al snel... maar dat is denk ik meer gevoel. Daardoor houd ik er met mijn toekomstplannen zeker rekening mee. Is dit gek. Ik hoor velen praten over lange studies, plannen voor over jaaaren...terwijl ik zoiets heb van: maak eerst af waar je mee bezig bent, en zie dan verder.
Is het zo gek, dat ik als jongere, er echt niet om zou geven als ik nu zou moeten sterven?

Kortom...hoe gaan jullie met het verlangen om?

[Gerdien B.]

mooi dat je hier een topic over bent begonnen mw!

Sinds dat ik mijn zekerheid in God heb mogen vinden, verlang ook ik er steeds meer naar om God volmaakt te dienen. Hier op aarde zal dat nooit kunnen helaas. Daarom alleen al zou het fijn zijn als Jezus terug komt. Dan wordt alles eindelijk mooi en volmaakt.
Vaak ook op momenten dat ik er door heen zit, de boel hier zat ben en even flink in een dip zit kijk ik juist erg sterk uit naar het moment dat ik Jezus daadwerkelijk mag ontmoeten. Dat lijkt me zo'n super mooi bijzonder moment!
Al zou ik aan de andere kant de aarde op moment niet willen verlaten. Het leven is net mooi en positief aan het worden. Ik zou daar graag nog lang van willen genieten maar wel wetende dat God voor mij zorgt en mij de weg wijst. Zonder God durf ik geen stap meer verder.

Of het gek is om als jongere al uit te kijken naar het moment dat je sterft, zodat je dan God kan ontmoeten?
persoonlijk vind ik dat niet. Ik heb die verlangens sterk gehad. Laatste maanden niet meer zo. Ik wil nog wel graag op de aarde blijven met al haar moeite e.d., maar als God me nu thuis zal halen dan zou dat ook erg fijn zijn!

[Raido]

Nee ik heb dat niet zo, ik ben meer iemand van 'dat zie ik dan wel weer' van mijn part is het morgen, of over 1000 jaar. De dag van mijn dood is de wederkomst voor mij. Sterf ik nu, dan is dat de wil van God, en dat heb ik te accepteren. Of ik er naar uit zie.. ach, het bevalt mij hier vaak ook wel, en er is nog tijd genoeg in de eeuwigheid (dit is een onmogelijkheid maar wie het begrijpe die begrijpe het). Ik zie 'de hemel' (wat het ook moge zijn) niet als een soort van beloning, maar als een leuke bijkomstigheid..

Geloven is voor mij; hier en nu.

[André]

Is het zo gek, dat ik als jongere, er echt niet om zou geven als ik nu zou moeten sterven?
Kortom...hoe gaan jullie met het verlangen om?

*Rekent zich ook even als jongere*
Ik zou er geen moeite mee hebben om te sterven.
Alleen ik geef er liever een andere omschrijving aan denk ik.
Iets in de trant van dat ik blij ben dat ik bij God verder mag leven.
(dit is geen arrogantie, maar dit geloof ik)

[Mariaa]

ik ben er de laatste tijd veel mee bezig. Vooral met de vraag of ik bereid ben om te sterven.
Ik heb ook het gevoel dat de wederkomst snel komt, maar toch klinkt het zo ver. Als je je bedenkt dat het nu, terwijl ik een bericht aan het typen ben, kan gebeuren..
Maar als ik aan mn klasgenoten denk die zonder God leven, die zullen dan verloren gaan. Dan hoop ik maar dat het nog even duurt..

[Optimatus]

Nee ik heb dat niet zo, ik ben meer iemand van 'dat zie ik dan wel weer' van mijn part is het morgen, of over 1000 jaar. De dag van mijn dood is de wederkomst voor mij. Sterf ik nu, dan is dat de wil van God, en dat heb ik te accepteren. Of ik er naar uit zie.. ach, het bevalt mij hier vaak ook wel, en er is nog tijd genoeg in de eeuwigheid (dit is een onmogelijkheid maar wie het begrijpe die begrijpe het). Ik zie 'de hemel' (wat het ook moge zijn) niet als een soort van beloning, maar als een leuke bijkomstigheid..

Geloven is voor mij; hier en nu.

Ik ben het deels met je eens. Wat de toekomst brengen moge...
Echter, de hemel zie ik in zekere zin wel als een beloning, immers, de beloning van het geloof in Jezus en de daaruit voortkomende goede werken (controversieel...)

[Hippieblijhoofd]

Ik heb dat verlangen eigenlijk vooral als ik me slecht voel of niet gelukkig ben. Als het goed gaat, hoeft het van mij niet zo nodig maar aan de andere kant lijkt het me ook wel erg fijn, vooral omdat je dan eindelijk zonder zonde bent..

Ik denk er niet heel veel over na, ik zie wel wanneer het gebeurt, God zal het op Zijn tijd doen (terugkomen of dat ik sterf).

[Raido]

Echter, de hemel zie ik in zekere zin wel als een beloning, immers, de beloning van het geloof in Jezus en de daaruit voortkomende goede werken (controversieel...)

Klopt hoor, maar ik heb wat negatieve ervaringen daarmee. Lees mijn getuigenis maar eens, daar staat het wat duidelijker.

Mijn reden van geloven is omdat Jezus eerst van mij hield, niet omdat ik anders naar de Hel zou gaan (of de Hemel als beloning). Het wordt te vaak gebracht als 'Wie niet geloofd gaat naar de Hel, o wat zal dat verschikkelijk zijn, bekeer u bekeer u' dat is geen leugen hoor, maar het Eeuwige Vuur mag niet de reden zijn waarom je geloofd. We hebben geen angstgeloof maar een liefdesgeloof.

En daarom, ik geloof hier en nu in Jezus Christus, of ik er naar verlang? Ik weet het niet, het is hier ook 'goed' ik kan hier ook 'voor Jezus' leven en zijn koninkrijk uitbreiden

[rosekapje]

Ik verlang (het is bij mij idd met vlagen ja) zeker naar de wederkomst van De Heere Jezus. Het mooiste wat er is, in vrede met elkaar samen leven God dienen en lofprijzen de hele dag. Onvoorstelbaar mooi en wonderlijk. Het feit dat de duivel dan geen vrij spel meer heeft.
Maar ook kan ik me vinden in het antwoord van mariaa. Te weten al die mensen die nog niks van God en Jezus af willen weten, maar er kan nog van alles gebeuren. Ook op het laatste moment.
Wat mijn toekomstplannen betreft? hm, wat dat betreft hou ik er geen rekening mee. Ik denk ook niet dat het de bedoeling is om alles neer te gooien en te gaan zitten wachten. in de tijd dat ik zwanger was had ik wel (vind ik zelf) een egoistische gedachte, ik had echt zoiets van AlstUblieft, nu nog niet. Ik wou zo graag dit kind op de wereld zetten, het leren kennen, er voor zorgen ervan genieten.

[Lalage]

Ik verlang er wel naar ja... Ben ook wel nieuwsgierig hoe het zal zijn. Maar omdat ik me er amper iets bij kan voorstellen, vind ik gewoon doodgaan ook wel goed. Het nadeel daarvan is dat mijn vrienden en familie dan misschien wel verdrietig zijn over mij.
Ik verlang wel naar rust en geen gestress meer in m'n hoofd.

[Poesje]

Ik verlang er eigenlijk helemaal niet naar..
De gedachte alleen al dat ik m'n familie en vrienden hier achter moet laten als ik sterf, schrikt me af.. Ik blijf het liefst leven. Met alles wat daar bij hoort, ups en downs enzo.
Natuurlijk zal het in de hemel fijner zijn. Als je maar van jezelf mag weten dat je daar komt.. Tja, en dat is voor mij blijkbaar hét punt..
Want, als ik nu zou sterven, zou het er niet beter op worden voor me..

[Marnix]

Ik verlang er eigenlijk helemaal niet naar..
De gedachte alleen al dat ik m'n familie en vrienden hier achter moet laten als ik sterf, schrikt me af.. Ik blijf het liefst leven. Met alles wat daar bij hoort, ups en downs enzo.
Natuurlijk zal het in de hemel fijner zijn. Als je maar van jezelf mag weten dat je daar komt.. Tja, en dat is voor mij blijkbaar hét punt..
Want, als ik nu zou sterven, zou het er niet beter op worden voor me..

Ehm... maar je weet toch wat je daaraan kan doen?

Wil je wel de hemel als eindbestemming hebben? Zo ja, wat zit je hier dan nog te zeggen: Ik weet niet of ik daar wel kom. Je weet de weg naar de hemel toch? Als je daar wil komen, waarom ga je die dan niet bewandelen?

[amigo]

Ik heb wel naar de wederkomst verlangt, maar dat is nu ook weer over eigenlijk. Je heb ook amper tijd om erover na tedenken, omdat je druk bent met van alles en nog wat. Idd wat Poesje zei van dat je je vrienden en famillie achterlaat als je sterf spreekt mij ook niet echt aan. En omdat ik niet geloof, verlang ik dus niet naar de wederkomst. Er is hier op aarde nog veel tedoen.

[Poesje]

Ehm... maar je weet toch wat je daaraan kan doen?

Wil je wel de hemel als eindbestemming hebben? Zo ja, wat zit je hier dan nog te zeggen: Ik weet niet of ik daar wel kom. Je weet de weg naar de hemel toch? Als je daar wil komen, waarom ga je die dan niet bewandelen?

Ja, ik weet wat ik er aan kan doen..
En ja, ook ik wil de hemel als eindbestemming.
Ik weet de weg naar de hemel ook. Of..misschien juist wel niet..
Juist die weg lijk ik wel kwijt te zijn; ik weet niet hoe ik op die weg kom..
Ik wil die weg wel bewandelen, maar..dat lukt me niet.

[Raido]

Als je niet geloofd, geloof je ook niet in de wederkomst en dus hoef je al helemaal niet bang te zijn toch?