inzendingen dichtwedstrijd mei 2006

[Napoleon]

en wederom zonder thema

[Bertus87]

.... Stilte ...

Twee aan twee,
over het strand.
Voetstap aan voetstap,
langs het water.

Het is stil,
ruisende zee,
wegzinkende gedachten,
evenaart de zon.

Koud zeewater.
raakt beide voeten.
Warm gevoel,
raakt beide harten.

Voetstappen in ’t zand,
sluiten zich weer,
door zachte kleine,
kabbelende golfjes.

Stilte ...
een gouden bol
zakt weg in
rimpelend goud.

Twee blikken,
kruisen elkaar.
Twee mensen,
vinden elkaar.

Bim ...
Bam ...

12 uur


Stille voetstappen
lopen hun weg.
Een lieve blik …
“tot morgen schat ...”

[Evelien]

*verwijderd*

[Technico]

Openheid

hor, de lopende
menig te veel
ge dicht

en nooit meer open
dan nu

[Collateral]

pijnstillers in de vensterbank
de wind speelt met gordijnen
naar het schijnt is er de zon,
beweegt muziek, of staat het stil

tussen oren die bewegen? nee,
want naar ik hoor is alles ruis
en stilte, en geluid, en alles beweegt
totdat het stil is in zichzelf;

overig nieuws: er is geen nieuws
dit keer en voortaan zal, hoe saai ook,
alles nieuw zijn. het oude kwijnt weg
in zichzelf, nog wat bewegend, als muziek.

[rafaell]

Netjes Coll

Inspiratie voor de eerste strofe heb je opgedaan toen je uit je eigen raam keek?

[Collateral]

antwoord

[Othello]

Glinsterende kapmessen
klieven de nacht
in bloedgedrenkte stukken
vermoorden vaders
om hun namen
doof voor ’t geschreeuw
van de wees

In hun ogen brandt de furie
van de hel en
er is niemand
die hen stopt
want satan zelf gaf
het bevel
tot deze orgie van geweld

Blauwhelmen staan machteloos
zonder mandaat
en kijken toe
terwijl hun ziel
vanbinnen sterft
hoe een land verdrinkt
in bloed

(geïnspireerd door de film Hotel Rwanda)

[Marnix]

Ouderwets Kanaans - Marnix (ft. Smurffie)

Het is de ouderwetse Kanaanse taal
Zonder moderne troep maar ouderwets normaal
Dus praat maar lekker vaag als 't om geloven gaat.
Dat is beter dan dat mensen snappen waar iets slaat.

Een heel mooi land dat noemen we een land van melk en honing
en zondags trekken we tezamen naar de liefelijke woning.
Bent u zich al gewis, van het geheimenis
Dan leidt dit onherroepelijk tot blijde eerbetoning.
Doch vraagt men ons naar de gestalten onzer harten
dan zeggen we: We zijn doorboord met vele smarten
Misschien o zielsbeminden, moet u dat nog bevinden,
Mogen dan uw voeten worden licht als die der hinden
En mag u ondervinden, de toeeigening van het heil
Maar beste mensen zijn we niet teveel "traditie-*censuur*"
Geboren ja dat zijn wij uit den moederschoot
Hoe zit het met u broeder, is uw oude mens al dood?
Mensen noemen we een stofje aan de weegschaal
Doe met me mee, allemaal en zing den Kanaanse taal

Het is de ouderwetse Kanaanse taal
Zonder moderne troep maar ouderwets normaal
Dus praat maar lekker vaag als 't om geloven gaat.
Zodat velen niet begrijpen waar het op slaat.

[Bertus87]

Over Sarcasme gesproken

[Aragorn]

Doch vraagt men ons naar de gestalten onzer harten
dan zeggen we: We zijn doorboord met vele smarten

Briljant, briljant! En het metrum klopt over het algemeen ook nog zelfs.

[Poesje]

Het is maar even..

Zweven naar een andere wereld
in gedachten; zonder doel
Eindeloos lijkt het te duren
Maar al snel ben ik terug.

Soms zijn daar schimmen
onherkenbaar, 't maakt me bang!
Beelden vervagen, ze waren me vreemd
en toch voelde het vertrouwd.

Het is maar even..
een wisseling van koud en warm
Eén vraag houd me bezig:
Wat is 'dat' in mijn hoofd?

[Stefanus]

Zo, als zelfspot om mijn lengte (ja dat geef ik ridderlijk toe)


Ridderlijk

Ik ben de ridder op het minipaard
zo’n beestje met een kleine paardenstaart
zij gaat haar weg in onbehoorlijk grote vaart
maar ondanks dat is zij mij heel wat waard

Ik ben de ridder met het minizwaard
inclusief harnas, helm en uiteraard
een middeleeuwse, nobel zwarte baard
alom bekend, bespot doch zeer vermaard

Een avontuur:

Daar is de jonkvrouw, maar de toren is
mij wat te groot, daar komt mijn groot gemis
voorbij; zij is een schone dame, zeer gewis
maar leeft nog slechts in mijn gedachtenis

Epiloog:

Zij zwaaide fier, haar ranke pootjes af
en bloedde dood (de toren werd haar graf)
ik snoot mijn neus in tissues die zij gaf
en wenste lang te zijn, als een giraffe

[marilyn]

verlangen


Donkere droeve gedachten
bevinden zich in haar hoofd
Steunend op haar handen
lijkt ze zo geheel verdoofd


Langzaam druppelt
een traan uit haar hart
Zo gevoelig en groot
vol met diepe smart


Het leren leed dat hij haar
in haar hart deed slaan
blijft vlammend steken
Ze kan het niet verstaan


Uitkijkend naar een arm
een plaats om te schuilen
liefde die haar hele hart
troost en uit laat huilen

[Charlotte]

De Droom

De boog van bomen in het groen
wat moeten wij
als alles ademt alles wasemt
er is niets meer te doen.

Het pad langs zeven sloten heen
wij lijken wij
het water scheurt en schuimt naar boven
een droom, zo heel alleen.

Een droom. De rest heeft geen belang.
De lijst versierd
met witte rozen witte geuren.
Lief bloemetjesbehang

verhult de holle binnenkant.
Vanbinnen slechts
een koude leegte. Niets weegt het
geluk, stil in mijn hand.