Wijsheid vind ik ook interessant
Wijsheid is (volgens mij, en volgens de bijbel ook, gelukkig

) inzicht. De ware aard van iets opmerken. Zoals Salomo dat duidelijk laat zien in zijn spreuken en in het boek Prediker. Dat het ontzag voor de Heer het begin van alle wijsheid is is goed te volgen. Dan volg ik deze gedachtegang: ontzag voor de Heer impliceert mijns inziens ook het volgen van Zijn geboden. Maar ook geldt: als je God in je wereldbeeld hebt, heb je al een goede basis om de werkelijkheid van de goede kant te bezien. Dan zie je dat bepaalde dingen niet 'goed' zijn of wel 'goed' zijn. Inzicht in de realiteit dus. En degene die geen ontzag voor de Heer heeft, laat God links liggen, of gelooft zelfs niet in het bestaan van Hem. Het klinkt misschien wat hard, maar dat is dan een 'dwaas'.
Wijsheid als het ware inzicht in de werkelijkheid is erg belangrijk, en het is iets wat iedere echte christen in beginsel heeft (ontzag voor de Heer als begin). Daarnaast kan die wijsheid vergroot worden door gebed en omgang met God (je mag God om meer wijsheid bidden, zegt Jakobus) en door ervaring. Wijsheid is volgens mij ook zeer waardevol omdat het veel weg heeft van de vrucht van de Geest (Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing). Een wijs persoon vertoont ook vrucht van de Geest. Vooral 'empathie' vind ik hier dan wel een woord dat wijsheid enigszins praktisch vorm geeft. Liefde, vreugde en vrede als basis, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing in de omgang met anderen.
Het bekende verhaal van Salomo, met de 2 vrouwen het kind is heel duidelijk. Hij doorziet de vrouwen, ziet in hoe de aard van de zaak in elkaar steekt, en weet ook wijs, dat is op 'goede' wijze, te handelen. Wijsheid is ook mensenkennis.
kHeb nu wel weer even genoeg gezegd
