Gisteravond ben ik naar een lezing geweest van Danny Butler. Hij is actief als VJ, zanger, programmamaker en soms acteur, en hij sprak over jongeren en media, popmuziek en de plaats van christenen in de maatschappij.
Christenen moeten niet in hun beschermde wereldje blijven van de kerk, de jeugdvereniging, de christelijke vakanties. De wereld heeft van Christenen het idee dat het ontzettende zeurkousen zijn. Alleen maar langs de zijlijn staan en kritiek geven op de rest van Nederland, over de verrotte programma's op de televisie, immoreel gedrag, zondige ijsjes etcetera. Een insteek waarmee je niet-christenen enorm kun ergeren, en waarmee je pas bekeerde christenen enorm kunt beschadigen. Zo maar een paar punten die hij aankaartte tijdens zijn verhaal.
Hij heeft me geweldig aangesproken. Juist in een tijd dat ik zelf niet precies weet wat God van me verwacht, en niet weet hoe ik mijn Christen-zijn in praktijk moet brengen.
Om een lang verhaal kort te maken: Ik vraag me af hoe jullie, refowebbers, in de wereld proberen te staan, zonder van de wereld te zijn.
