Vergis ik me nu, of ziet niemand wat ik zie?
Enige tijd geleden heeft de engelse theoloog McGrath een opzienbarende lezing gehouden, waarin hij voorspelt, dat het protestantisme zal verdwijnen als relevante grootheid op de mondiale christelijke kaart.
Als reden daarvoor noemt hij de verregaande rationalisering in het protestantisme, dat uiteindelijk heeft geleid tot een irrelvantie van onbegrijpelijke geloofsvoorstellingen. Wie met zijn verstand de zaken van God en geloof benadert, houdt niets meer over.
Hij ziet een toekomst voor de Rooms-Katholieke Kerk, de Oosters-Orthodoxe kerken en de evangelische kerken (pentecostale ed.), omdat zij allemaal het geheim van het geloof (mysterium fide), of het geestelijke karakter van de waarheid (De Geest spreekt alle talen), het gevoel, de zintuigen, de liturgie en de symboliek (iconen als vensters op de hemel) hebben gehandhaafd.
Komend vanuit de theologische wetenschap (het rationele aspect van geloof bij uitstek) kan ik niet anders, dan hem gelijk geven. Waar geloof, God, religie en het bovennatuurlijke onder de wetenschappelijke microscoop gaat, blijft er niets van over dan alleen een hoop naïviteit, psychologie, sociologie, teksten, geschiedenis, emoties en...de dood.
Kyrie, eleison
Ik ben geen profeet, maar ik daag jullie uit om met mij de volgende inschatting te overdenken:
- over 50 jaar bestaan er alleen nog een aantal hardnekkige orthodox protestantse groepjes.
- protestantse kerken hebben zich, als reactie op de geestelijke en lichamelijke leegloop van hun kerken, bezonnen en hebben zich langzamerhand weer gevoegd naar de liturgieën, gebruiken en symbolieken van de oude kerk (van vóór de breuk van de reformatie), tegelijk heeft de RKK zich verder gemoderniseerd en is er door de oecumene een samenwerking ophanden, waardoor er binnekort van een terugkeer in de schoot van de Moederkerk gesproken zal kunnen worden.
- De Anglicaanse kerk is ook gesplits. Zeer conservatieve leden hebben zich verenigd in een terugkeer-beweging richting RKK. De moderne variant blijft klein en gaat door het leven als een stijlvolle, maar verdwijnende groep intellectuelen.
- De evangelische kerken zijn de volkskerken geworden. Multicultureel, eenvoudig. Ze domineren eigen commerciele zenders en werven vooral jonge en arme mensen.
- De Oosters Orthodoxe kerken zijn zichzelf gebleven, maar zoeken door opgelopen politieke spanningen toenadering tot de Rooms-Katholieke Kerk, die er zo prat op gaat om nu 1,5 miljard gelovigen te vertegenwoordigen. De sterkste troef van het christendom op het wereldtoneel is het eventuele samengaan van RKK en Ooster Orthodox.
- De Islam heeft zich definitief als politieke en maatschappelijke macht in Europa gevestigd. Enkele landen hebben moslim-ministers. Het getouwtrek gaat op politiek gebied tussen christenen en moslims, omdat zij beiden de grote seculiere partijen aan regeringsmeerderheden kunnen helpen. Alle religieuze partijen voelen zich een onderdeel van een wereldwijd geloof. Daarmee is elke politieke strijd een graadmeter geworden voor internationale verhoudingen. Een bestuurlijke islamitisering van Europa behoort tot de mogelijkheden. Religie speelt als nooit tevoren een rol in de wereld. Conflicten zouden langs religieuze lijnen kunnen gaan verlopen.
Een beetje een doem-scenario, maar ja...dat krijg je, wanneer je aan het protestantisme komt
try (een protestant)
