Oudvaders, telkens weer breken ze mijn hart. Ben ik in een stuurse bui, en lees ik een stukje uit een oudvader, mijn stemming slaat subiet om, ik word er soms gewoon week van. Wat zijn die oude boeken kostbaar voor me, wat is die oude taal, zijn die oude woorden me lief.
Ik voel me er zo mee verbonden en ervaar zo de werking van Gods lieve Geest erdoor. Zijn er meer mensen die dat hebben?
Neem nou eens dit stukje uit het Geestelijk Leven van Th. Ger. à Brakel, het gaat over het zoeken van Gods gemeenschap op alle tijden van de dag. In dit geval in de ochtend:
"Soekt gy maar met vragen ende aanhouden/ gelijk de Bruit Christi dede: en gelyk Jacob weenende en smeekende/ en vast hielt/door den gebede/ houdt hem ook zo vast/ en zegt tot hem/ of gy u Heere verbergt van my / ik zal nochtans niet ophouden / niet aflaten/ al breekt de dageraat schoon aan/ al had ik myn tyt nu wel anders van doen/ tot dat daar een zegen nederdale/ op myn ziele/ o myn Heere/ myn God! Ik resolvere en neme het voor my / ik kan/ noch ik wil/ niet eer ophouden.
Belieft het u my niet vele te geven/ laat my dan noch een kruimeltje van u genade genieten / ende geeft my met den verlooren zoone/ dan noch een vriendelyke portie van een dienstknegte/ ik blyve nochtans met den armen tollenaar van verre staan/ tot dat gy my een vriendelyk opsigt geeft/ en een zoet en troostelyk antwoort tot myn ziele zegt/ en my tot u doet naderen: De Heere is dan al na by u, Ps. 145:18
(..)
Maar zo yemandt dunkt dat hy daar te zwak toe is/ om zo vroeg op te staan/ zo zoekt hy zyn oeffeninge op het bedde te hebben; want de Heere is ook daar bij de zyne met zyne genade / want de heiligen hebben dat ook dikmaals gedaan/ zo in haar noodt biddende / als ook de weldaden Godes overleggende / ende Godt roemende/ ende pryzende voor zyn goedertierenheden;
Het is oud nederlands en dat zal wel mensen afstoten. Maar het heeft ook iets heel lieflijks, iets bijzonders intiems. Als je het overzet in hedendaags nederlands gaat er altijd iets verloren. Nou ja, dit zijn dan nog wel gewone letters. Ik lees het liefst in oude druk.
Wie heeft dat nog, een bijzondere band met oude schrijvers in de originele uitgave. (deze was uit 1725)