Wat?
Ik ben de kerk zat.
De kerk ?
Ja, de kerk ja. Dat logge instituut wat al honderden jaren het leven van alledag probeert te beheersen.
Ja je hoeft mij niet te vertellen wat de kerk is. Wat ben je er dan zat aan?
Ow zo veel. Te veel om op te noemen.
Wat dan allemaal?
Wil je een lijstje?
Ja.
-Ik ben het zat om steeds maar in de kerk te zitten bij een preek die met veel mooie woorden eigenlijk niets zegt.
-Ik ben het zat om Psalmen en Gezangen te zingen begeleid door een orgel.
-Ik ben het zat steeds energie in eenzinkend schip te steken.
-Ik ben het zat om steeds maar weer commentaar en tegenwerking te krijgen als ik iets gedaan probeer te krijgen.
-Ik ben het zat om te horen te krijgen wat ik MOET doen en wat ik MOET laten.
-Ik ben het zat om steeds weer te worden veroordeeld op grond van kutargumenten en dogma's die in de huidige tijd kant nog wal raken.
-Het is echt teveel om op te noemen, inhoudelijk, gevoelsmatig, alles komt bij elkaar en het is me gewoon te veel.
Tsja
Wat nou "Tsja"? Is dat alles wat je te zeggen hebt?
Ja, ik kan het ook niet veranderen.
Dat weet ik en dat vraag ik ook niet van je. Geen mens kan dat. Zelf heb ik het geprobeerd maar mijn geduld en kracht hiervoor is op. Ik geef het op, ben het beu.
Maar geef je dat alles dan op omdat je het beu bent? Je sociale contacten, vrije tijdsbesteding, de geestelijke support, die dingen waaraan je meegewerkt hebt ze van de grond te krijgen? God?
God? God is de kerk niet en de kerk is God niet. Ik zei dat ik de kerk opgeef. Dat instituut wat al honderden jaren haar eigen regeltjes maakt, dat instituut wat z'n eigen leugens en dogma's gelooft. Sociale contacten? Die heb ik buiten de kerk ook wel hoor. Geestelijke support? De grond in trappen is alles wat die conservatisten met me kunnen. Wanneer je je *censuur* voelt is alles wat ze kunnen zeggen: "God heeft het zo bedoeld" Als je er dan uit gekomen bent is alles wat ze kunnen zeggen: "Goed dat God ons gestuurd heeft". Vrijetijdsbesteding? De jeugdgroep valt steeds verder uit elkaar. Iedereen loopt weg, ik heb het lang volgehouden en support gegeven, maar ik vind er niets meer aan. Op zaterdagavond ga ik liever met wat vrienden wat drinken of een filmpje kijken, al dan niet bij iemand thuis. De dingen waaraan ik meegewerkt heb? Ja, dat was toen. Als ik nu terugkijk heeft het veel tijd en kracht gekost en heeft het niets uitgehaald. Wat gelukt is is leuk, maar ik kan niet meer verder. Ik kan m'n tijd beter voor andere dingen gebruiken die veel kracht kosten.
Maar God dan?
Zoals ik al zei: De kerk is God niet. Zonder God kan ik niet, dat kan niemand. Maar ik denk dat m'n leven zonder het instituut kerk een stuk rustiger wordt.
Wat zeggen je ouders er van?
M'n ouders? Die twee mensen die geprobeerd hebben me 18 jaar te kneden tot een "voorbeeldige christenlijke jongeling"? M'n moeder is in de jaren '50 opgegroeid in een streng oud-gereformeerd gezin. M'n vader komt uit de wat lichtere hoek. Na hun trouwen gingen ze naar de ned herv. bondskerk in mijn woonplaats. Na een aantal jaren zijn ze overgestapt naar de Nederlands hervormde kerk in de plaats hiernaast. Deze kerk is tegenwoordig SOW met de gereformeerde kerk in diezelfde plaats. Verandering is er dus wel, maar zéér traag.
Maar goed om terug te komen op m'n ouders; de reactie kun je raden. Ze leven nog half in de jaren '50. Zij vinden dat ik het niet kan maken. Zowel tegenover God als tegenover de mensen in de kerk (het valt me zo op dat iedereen altijd precies weet wat God wel en niet wil). We hebben hier regelmatig discussies over die in ruzie eindigen. Ik wil het gewoon niet meer. Het keurslijf, de benauwende bekrompenheid, de kortzichtigheid.
Code: Selecteer alles
Herkent iemand dit? Wat zal ik doen?
Het vaste stramien, de beknotting. Het voelt zo benauwend. Ik ben dat zo verschrikkelijk zat. Alles wat ik wil is vrijheid en rust.
Een andere kerk zoeken heb ik de moed en puf niet voor. Het is me te veel gedoe.
