Recitativo schreef:Thuiskomst
Bank en bed
Uitstel van vertrek
Als de herinneringen bovenkomen,
Huil ik
Moe van acht jaar wachten
rufi schreef:Thuiskomst
Altijd diezelfde geur,
dezelfde dingen oud, vertrouwd.
Maar toch
zo vreemd.
Hoe lang ben ik weg geweest?
De drempel over is een grote stap.
windekind schreef:thuiskomst
Een handvol adem stuurde
mijn levensbange vragen
in zijn moederschoot.
Die vingers grepen de mijne
vast. En zeker wist ik:
dood. Mijn dood.
Joos schreef:Thuiskomst
Ik dwaal al zo lang
Eenzaam - in de nacht
Ik ben de weg kwijt
De weg naar Huis
Ik hoor roepen
“Kom weer naar huis!
Ik geef je leven
Bij Mij ben je thuis”
Ik ben de weg kwijt
De weg naar Huis
Heel in de verte
Zie ik de lamp branden
Ik ploeter weer door
Dwars door de nacht
Nacht in mijn leven
Leven in de nacht
Maar ik houd moed
Ik ga nog steeds door
Ik ben de weg kwijt
De weg naar Huis
De lamp blijft branden
Jezus ging voor
Eens op Gods tijd
Ook een thuiskomst voor mij?
Heere kom en breng mij
Thuis
Johanne schreef:Met een verwrongen vervreemde blik
keek ze naar zichzelf en
daaruit voort vloeide een
beeld van leegte.
De mantel om haar 'ik' was
als een benauwende deken waarin
ze zichzelf meer en meer verstikte tot
ze langzaam wegzakte in
de duisternis.
Tot ze opschrok door een Stem uit
het Licht die haar
de benauwende deken af wilde nemen en
rein maken.
Nu probeert ze langzaam
afscheid te nemen van
haar mantel en klimt
stapje voor stapje naar
het Licht.
Thuis.
optimatus schreef:Thuiskomst
Het gras staat hoog,
de tuin is licht verwilderd,
er zwemmen meer goudvissen
in de vijver dan toen ik wegging.
De buurvrouw van tachtig
heeft de kranten en de post
netjes gesorteerd.
Gemauw klinkt, de katten
zien er goed uit.
Vier paar ogen kijken mij
verwachtingsvol aan.
Een bekende geur
verstoort de idylle.
Voor de poes er mee:
WIE VAN JULLIE HEEFT ER WEER OP DE BANK GEPIEST?!
annemieke86 schreef:Waar zouden we zijn?
Waar zouden we zijn als U stopte Uw hand op onze schouder te leggen?
Waar zouden we zijn als U stopte met omkijken naar ons?
Waar zouden we zijn als U ons aan ons lot zou overlaten?
Waar zouden we zijn als U ons zou haten?
Waar zouden we zijn als U ons niet zag met verdriet?
Waar zouden we zijn als U onze tranen niet ziet?
Dan zouden we nergens zijn! Geen hoop, geen liefde!
Dan hadden we zoveel pijn! Uw liefde is voor altijd!
Wie komt met ons? Wees niet bang..
Onze hoop is op Hem. God kent de weg
De thuiskomst... We wachten op U, mijn God !
spiff schreef:met mijn handen vol ervaring
ben ik teruggekomen van een lange reis
alles is hetzelfde gebleven
alleen ik ben veranderd
de dingen lijken kleiner
kleiner dan ik ze achtergelaten heb
een echte thuiskomst is het niet
meer het begin van een nieuwe start
opweg naar de volgende ervaring
FV schreef:Thuis
Vrijdagmiddag.
Een zware tas ploft op de grond.
‘Goeiemiddag iedereen’
tegen ouders en broers
Relaxen op de bank.
Thuis
Maandagmorgen.
Een zware tas ploft op de grond.
‘Daar was ik weer’
tegen een leeg huis.
Relaxen in je eigen stoel.
Thuis
Wat is thuis,
waar is thuis?
Is thuis-thuis thuis,
of is mijn kamer thuis?
Wie maakt thuis thuis?
Wat maakt thuis thuis?
Elke vrijdag kom ik thuis,
elke maandag ga ik weg
en kom ik veel noordelijker thuis.
Ik heb twee thuisen,
twee plaatsen waar ik woon,
een met familie,
een met vrienden,
een met een baantje,
een met een studie.
Ik heb een thuis in een stad
en een thuis in een dorp.
En langzamerhand
wordt het stad-thuis
meer thuis
dan het dorp-thuis.
Misschien word ik gewoon volwassen.
omega schreef:Geen bloemen maar spruiten,
bij vorst op m'n ruiten
paprikameisje2 schreef:ik ga slapen ik ben moe
sluit mijn beide ogen toe,
voor mijn ogen zie ik nu alleen maar jou,
dat komt, omdat ik veel van je hou.
ik ben alleen in huis,
morgen zie ik je pas weer thuis
ik verwacht je vroeg in de morgen,
morgen, misschien eindelijk een dag zonder zorgen
Er gaat veel in het leven mis,
zonder dat daar misschien een reden voor is.
Daarom zit in nu, als een muis
alleen in mijn huis.
k heb tranen van verdriet,
die niemand anders ziet
waarom alweer ik?
en ik snik...
Ben ik nu zo alleen?
of kan ik ergens anders heen?
Neen, nergens heen, k blijf maar alleen....
misschien komt er een tijd,
met meer gezelligheid....
vol verwachting kijk ik uit....
achter die zo beregende ruit.....
daar zie ik toch iemand komen
voorzichtig schromen...
tot de deurbel klinkt...
is het dat een liedje in me hart zingt...
ik ga slapen ik ben moe
sluit mijn beide ogen toe
voor mijn ogen zie ik nu alleen maar jou,
dat komt, omdat ik veel van je hou.
Dit is een andere thuiskomst dan in mijn dromen,
k hoop van ganser harte dat er nog een romantischere tijd zal komen!!
yvonne schreef:Ze is moe
Heel moe
Moe van het leven
Moe van het ademen.
Ze wilt slapen
Slapen, blijven slapen
Niet meer wakker worden.
Ze pakt een kussen,
En loopt.
Loopt totdat ze er is
Gat nog even op een bankje zitten,
Schrijft een brief,
Legt hem neer,
Loopt weer weg.
Ze loopt en loopt,
Langs de rails
Dan hoort ze wat; de trein
Ze pakt haar kussen
En gaat liggen.
Liggen wachten,
Op haar redding
Op haar vriend.
Doet haar ogen nog even open
Maar ziet niets meer, alleen zwart.
Donker is het,
Heel donker.
Totdat ze hem ziet.
‘opa’ schreeuwt ze
daar loopt ze dan
blij, vrij voor altijd!
Hier voelt ze zich thuis.
Eindelijk thuis, eindelijk!
williampje schreef:we hadden veel contact
per sms of msn
soms wel 12 uur per dag
en toch niet niet echt het gevoel
dat ik je ken
na een tijdje werd het meer
20 uur zelfs vaak
we spraken een dagje af
en toen was het raak
voor mij..
voor jou nog niet
maar dat kwam snel
de eerste zoen
en zo werden we een stel
nog nooit zo'n gevoel gehad
verliefd zijn voor de eerste keer
ik dacht alleen aan jou
ik at niet en ik dronk niet meer
zeker anderhalf jaar samen
met vreugde..
en verdriet..
nu heb ik zo mijn twijfels
maar je opgeven kan ik niet
ik heb even de tijd nodig
je moet me even laten gaan
om dan de juiste keus te maken
zodat ik later zeker weet
dat ik het juiste heb gedaan
raido schreef:Tehuis
voor mensen
zonder wensen
zonder gedachten
die altijd wachten
Theehuis
voor mensen
met teveel wensen
die praten over hun gedachten
en trachten, te pronken
met hun
Thuis
voor mensen
voor iedereen
nooit eenzaam, alleen
echt thuis
is meer dan een huis
met een T, Te of Thee er voor.
JialiKelly schreef:Kale, kleine cel
Koude cel
Matras vol luizen en
Een emmer in de hoek
Gebonden voeten maar
Geheven handen
Ogen die kijken naar omhoog
“Vanwaar zijn hulp komen zal”
Voetstappen op de gang
En rammelende deur
Schreeuwerige stem
Een laatste blik
Handen boven het hoofd
Geheven
Tegen de muur
De harde muur
Geweerschot brengt hem
Thuis
