Saskia schreef:Je kunt houden van op meerdere manieren uitleggen. Ik denk inderdaad dat het heel goed kan dat je van je eigen kindje meer houdt dan van een adoptie / niet-eigen kindje. Niet dat je van die kinderen dan niet houdt, maar het niet is zoals kinderen die je eigen vlees en bloed zijn.
Kijk, en als je dat van jezelf weet, dat je daar verschil in zou maken, dan is adoptie kennelijk niet voor je weggelegd en moet je er gewoon nooit aan beginnen. En dat is niet 'fout', dat is gewoon een eerlijke zaak.
Saskia schreef:Misschien is dat makkelijker onder woorden te brengen als je het verschil kent, als je een zwangerschap / bevalling enzo hebt meegemaakt, dat is toch een heel speciale ervaring met je kind, die ook van invloed is op de band met je kindje.
Leuk, dat je dat zegt: ik mail wat heen en weer met een vrouw, die dus na de adoptie van haar dochter uit Colombia zwanger werd en een zoontje kreeg. Weet je wat haar gevoel was richting haar adoptiedochter: wat was het mooi geweest als ZIJ, alleen ZIJ dus niet een bio-dochter, uit haar buik geboren was. Zij houdt namelijk evenveel en op precies dezelfde manier van haar adoptiedochter als dat ze van haar bio-zoon houdt. En het liefste had ze dat meisje al vanaf de conceptie alle warmte en veiligheid gegeven die ze verdiende. Maar nooit zou ze haar dochter kwijt willen... of inruilen voor een bio-dochter... want het is HAAR dochter. Zij voelt voor beide kinderen dezelfde liefde!!!
Maar goed, als je al denkt dat je niet van een adoptiekind evenveel zal kunnen houden als van je eigen kind, dan snap je misschien ook wel niet wat deze vrouw bedoelt.
En dat geeft ook niet. Alleen weet dat er dus mensen zijn, die dezelfde liefde voelen.
