Het is niet óf, óf maar en. Je kunt geen Christus predikingen zonder de wet en je kunt geen wet prediken zonder Christus. Waar de gereformeerde traditie vol van is is het onderscheiden van die twee dingen en ze toch onlosmakelijk met elkaar te verbinden.Marnix schreef:Of pleit jij dan voor een evangelisatie waarin we mensen de wet preken in plaats van Christus als verlosser... sturen we dan mensen weg met de boodschap: Ga maar de wet proberen te houden, dan kom je vanzelf bij Christus uit?
Het bekende idee dat een 'goede preek' moet gaan over Wet en Evangelie. Wet, de veroordeling en Evangelie de verlossing. Wet, de spiegel voor jou en mij als mens om te zien hoe God wil dat wij zijn, Evangelie het perfecte Spiegelbeeld in Christus bloed. Je mag het Oude Testament niet benaderen alsof er geen Nieuw Testament is gekomen, we zijn 2000 jaar na Christus en om dan alleen de wet te prediken onder het motto 'De Wet brengt tot God' is een ontkenning van het heilsmysterie, in mijn ogen.
Het Oude Testament is zo vol van de de belofte, en in het Nieuwe Testament zie je dat God doet wat Hij beloofd. Maar wat is de waarde van het Nieuwe Testament als je het Oude van de tafel veegt? Dan is Jezus niet meer dan een 'goed voorbeeld', je ziet de beloften niet en daardoor de vervulling niet. Ik denk dat het daarom ook belangrijk is, om net als God daarin evenwicht te zoeken. En dat is niet makkelijk. De westerse kerk (gros van het protestantisme en het katholicisme) leunt sterk op 'Hoe wordt ik met God verzoend, hoe wordt het heil toegepast aan mij. De oosterse kerk leunt veel sterker op 'Hoe leef ik uit de Geest, hoe ontvang ik de Geest' (zie je overigens terug binnen de charismatisch-evangelische stroming. Overal, zul je dat 'heilige' evenwicht moeten zoeken.
Ik zou het niet direct de samenvatting willen noemen, als je bijvoorbeeld de Decaloog naast de zedelijke en ceremoniële wetten legt zou je de Decaloog ook een 'samenvatting' kunnen noemen, ik ga echter meer voor de term 'basis'. Alles is gegrond op die basis, maar we zijn het eens hoorhet is de samenvatting van de wet. Ieder gebod valt onder "God liefhebben met al je mogelijkheden" of onder "Je naaste liefhebben als jezelf"
Ik denk ook niet dat Jantjes dat enorm zal ontkennen maar hij is meer van het 'slag' (ik kan even geen andere term bedenken). De wet overtuigd van 'zonde', 'schuld' en 'oordeel' maar dat zul je ook alleen maar zien als de heilige Geest jou ogen daarvoor heeft geopend. Pas als je dat zult zien (dat 'pas' bedoel ik niet als een soort chronologie) kun je begrijpen waarom Christus voor jou persoonlijk stierf.Jo'tje schreef:Christus is door die wet heen gestapt. Juist omdat wij als mensen nooit volledig aan die wet zullen kunnen voldoen is Hij aan het kruis gestorven om ons te vergeven. Alleen al op basis daarvan kun je nooit zeggen dat Christus pas ná de wet komt.
Zeggen te geloven 'dat Christus voor zondaren stierf' is makkelijker dan zeggen te geloven dat 'Christus voor jou stief, als Borg en Middelaar', zij het alleen niet al omdat je er bij neer moet leggen dat jij in en in verkeerd bent, en dat inzicht is pijnlijk, en dat inzicht verkrijg je door je te spiegel aan de wet.
Voor de rest, we zijn het weer eens met elkaar eens, ik schreef mijn posting omdat ik de term 'is de wet en de profeten' niet ken (ik dacht overigens dat het zo in de NBV geschreven was, en ik heb altijd SV-teksten in mijn hoofd, maar ook in de NBV staat dat het de grondslag is van de wet en de profeten, en ik vind de term 'samenvatting' een ander betekenis hebben als 'grondslag').
Vandaar
"Ik heb een droom, dat er een dag zal komen dat op de rode heuvels van Gelderland de zonen van voormalige gergemmers en de zonen van voormalige vrijgemaakten en christelijk-gereformeerden gezamenlijk aan de tafel van broederschap zullen aanschuiven."
"Ik heb een droom, dat er een dag zal komen dat mijn vier jonge kinderen in een land zullen leven waar zij niet worden beoordeeld op hun kerkverband, maar naar de waarde van hun geloof."
"Vandaag heb ik een droom!"
